Δυστυχώς, έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής. Ένας ολοένα και πιο καυτός κόσμος και οι συνέπειες της σταδιακής και συνεχούς αύξησης της θερμοκρασίας. Πολλά πράγματα που βλέπουμε επίσης να συμβαίνουν σήμερα, δεν ήταν όπως πριν. Το σπίτι μας, ο πλανήτης Γη, είχε κύκλους θερμών και παγετώνων περιόδων.. Η ανθρώπινη ιστορία είναι αρκετά μεγάλη για να ζήσουμε την τελευταία εποχή των παγετώνων. Το οποίο έπαιξε επίσης πολύ σημαντικό ρόλο στην ιστορία μας στη δημογραφική επέκτασή μας σε όλο τον κόσμο. Ένα από αυτά τα ορόσημα ήταν αναμφίβολα η άφιξη των ανθρώπων στην αμερικανική ήπειρο.
Και Υπάρχουν πολλές θεωρίες για το πώς οι άνθρωποι ήρθαν στην Αμερική. Από όλα αυτά, Ένα από τα πιο εύλογα και αποδεδειγμένα είναι ότι περπατούσαν στη «γέφυρα Beringia». Επίσης γνωστό ως απλά Beringia. Ολόκληρος ο κόκκινος κύκλος στην εικόνα δείχνει τη γέφυρα μακροεντολών που δημιουργήθηκε πριν από 40.000 χρόνια. Υπολογίζεται ότι ο άνθρωπος μπορούσε να το διασχίσει πριν από 20.000 χρόνια περπατώντας, ενώ η στάθμη της θάλασσας είχε πέσει κατά 120 μέτρα. Για μια πιο λεπτομερή ανάλυση αυτού του φαινομένου, μπορείτε να διαβάσετε για το Στενό Bering.
Πώς ήταν ο πλανήτης μας τότε;
Εικόνα που ελήφθη από τους Χάρτες Google του Bering Sea όπου βρισκόταν η γέφυρα Beringia
Ο πάγος κάλυψε μεγάλη έκταση. Περίπου τρεις φορές περισσότερο από τον τρέχοντα μέσο όρο. Η μέση θερμοκρασία του πλανήτη μας ήταν 10ºC χαμηλότερη από τον τρέχοντα μέσο όρο των 15ºC. Η γέφυρα Beringia, που είναι το μέρος που σημειώνεται με τον κόκκινο κύκλο, αποτέλεσε ένα μέσο διέλευσης και των δύο ηπείρων. Σε περιόδους πάγου, η στάθμη της θάλασσας μειώνεται. Με τη σειρά του, στερεοποιούνται περιοχές που είναι υγρές. Όπως έχουμε σχολιάσει, οι παγετώνες ήταν πολύ πιο εκτεταμένοι. Και για έναν νομαδικό πολιτισμό, ήταν μια πύλη προς τον νέο κόσμο. Το φαινόμενο αυτό μπορεί να συσχετιστεί με τις συνθήκες που επικρατούσαν κατά την τελευταία εποχή των παγετώνων.
Διέσχισαν τη Βορειοανατολική Ασία, τη σημερινή Ρωσία, περνώντας από τη γέφυρα Beringia, τη σημερινή Βερίγγεια Θάλασσα, και έφτασαν στην αμερικανική βορειοδυτική, τη σημερινή Αλάσκα. Έχουν βρεθεί σκεύη από τους προγόνους μας, χαρακτηριστικά του πολιτισμού που είχαν, τα οποία αναλύονται στο πλαίσιο του ανθρώπινες μεταναστεύσεις, όπου η χρησιμότητά τους φαίνεται, κόβεται και γίνεται με τον ίδιο τρόπο.
Το τέλος της εποχής των παγετώνων
Temperaturas παλαιοκλιματολογικός
5.000 χρόνια αργότερα, πριν από περίπου 15.000 χρόνια, η εποχή του πάγου τελείωσε. Ξαφνικά, η θερμοκρασία αυξήθηκε τα επόμενα 1 έως 3 χρόνια. Σύμφωνα με τα αρχεία των παλαιοκλιματολόγων, οι οποίοι μπορούν να μελετήσουν τις αλλαγές στο κλίμα των τελευταίων 125.000 ετών στον πάγο με αξιοσημείωτη απόδοση. Πολύ κατά κάποιο τρόπο λόγω της ελευθέρωσης του CO2 που αποθηκεύτηκε στην Ανταρκτική, όπως δείχνουν πρόσφατες μελέτες και έρευνες. Το Ινστιτούτο Περιβαλλοντικών Επιστημών και Τεχνολογιών της Βαρκελώνης συμμετείχε στο τελευταίο.
Ο πλανήτης άρχισε να αποκαθίσταται. Οι ατρόμητοι νομάδες μας, σε αναζήτηση της επιβίωσης, συνέχισαν να περπατούν από Βορρά προς Νότο σε όλη την Αμερική. Οι παγετώνες άρχισαν να υποχωρούν, η στάθμη της θάλασσας ανέβηκε ξανά, και μαζί με αυτό, το χάσμα μεταξύ των δύο ηπείρων παρέμεινε σφραγισμένο από τότε. Πριν από λίγο περισσότερο από 500 χρόνια οι δύο πολιτισμοί συναντήθηκαν ξανά επίσημα, έχοντας αναπτυχθεί με διαφορετικούς τρόπους. Αυτή η συνάντηση μπορεί να ιδωθεί στο πλαίσιο ευρύτερων ιστορικών γεγονότων, όπως αυτά που συνέβησαν στο Φανεροζωικό και σχετίζονται με την ανθρώπινη επίδραση στο κλίμα.
Παλαιοκλιματολογία. Τεχνικές και μυστικά πάγου
Οι παλαιοκλιματολόγοι χρησιμοποιούν διαφορετικές τεχνικές για να συναγάγουμε τα παλαιοκλίματα. Για παράδειγμα, ιζηματογενές περιεχόμενο, όπου από τη χημεία των απολιθωμένων πετρωμάτων ή ιζημάτων για την εξαγωγή της πανίδας, της χλωρίδας, του πλαγκτόν, της γύρης ... Μια άλλη τεχνική θα ήταν η δενδροκλιματολογία, όπου οι πληροφορίες εξάγονται από τους δακτυλίους των απολιθωμένων δέντρων. Τα κοράλλια για να δουν τη θερμοκρασία του επιπέδου της επιφάνειας που ήταν στη θάλασσα. Τα ιζηματογενή πρόσωπα όπου φαίνεται η στάθμη της θάλασσας, παρουσιάζοντας μεγάλες παλαιοκλιματικές αλλαγές. Και στην περίπτωση του πάγου, τα πιο συχνά χρησιμοποιούμενα είναι τα ακόλουθα:
Παλαιοπόλεν
Μεταξύ των φύλλων πάγου που σχηματίζονται και συμπιέζονται κάθε χρόνο, μπορούμε να βρούμε παλεόληνες. Αυτό επιτρέπει την εκτίμηση της βλάστησης που υπήρχε εκείνα τα χρόνιαΑκόμα και σε αυτό υπάρχει τέφρα από κάποια ηφαιστειακή έκρηξη.
Αέρας
Ο αέρας που παγιδεύεται με τη μορφή μικροφυσαλίδων είναι μια έμφυτη πηγή πληροφοριών λόγω τη σύνθεσή του που βοηθά στον προσδιορισμό του είδους ατμόσφαιρας που υπήρχε εκείνη την εποχή. Στο πλαίσιο αυτό, είναι ενδιαφέρον να αναφέρουμε το Μικρή Εποχή των Παγετώνων, η οποία είχε επίσης αντίκτυπο στο παγκόσμιο κλίμα και σχετίζεται με την την αλλαγή του κλίματος σύγχρονη.
Σταθερά ισότοπα
Με εξάτμιση του νερού και ελαφρά διαφορά στα σταθερά ισότοπα που αποθηκεύονται σε πάγο λόγω βάρους λιγότερο από υδρογόνο και οξυγόνο, έχουν βρεθεί συσχετίσεις μεταξύ διαφορετικών περιόδων.
