Ο καθένας σε κάποιο σημείο άρεσε να ακούει ιστορίες δεινοσαύρων και προηγούμενων πλασμάτων που κατοικούσαν στη Γη. Ερευνώντας, είναι αναπόφευκτο να βρεθούμε μπροστά σε απολιθώματα, τα πιο άμεσα στοιχεία για πλάσματα που εξαφανίστηκαν πριν από εκατομμύρια χρόνια.
Χάρη σε αυτούς, μπορούμε να ανακατασκευάσουμε τι ζώα κατοικούσαν εκείνη την εποχή. Σαν ένα υπέροχο παζλ που ξαναχτίζεται σταδιακά και μας δείχνει πώς ήταν τα πράγματα πριν. Αλλά τι ακριβώς χρειάζεται ένα πλάσμα σάρκας και οστών για να μετατραπεί σε πέτρα;
Τι είναι ένα απολίθωμα;
Το Fossil προέρχεται από τη λατινική λέξη "fossilis", που σημαίνει "ανασκάφηκε". Τα υπολείμματα οργανισμών και η δραστηριότητά τους, για παράδειγμα, απολιθωμένα ίχνη, μπορούν να θεωρηθούν απολιθώματα. Τα υπολείμματα αυτά διατηρούνται συνήθως σε ιζηματογενή πετρώματα, τα οποία μπορεί να έχουν υποστεί μετατροπές στη σύνθεσή τους. Το ένα είναι με διαγένεση, που είναι ο σχηματισμός ιζηματογενούς πετρώματος από ιζήματα. Το άλλο είναι μέσω της δυναμικής μεταμόρφωσης, που είναι όταν ένας βράχος υφίσταται μεταμόρφωση χωρίς αλλαγή κατάστασης λόγω πιέσεων και θερμοκρασιών διαφορετικές από αυτές από τις οποίες προήλθε.
Για να ονομάζεται "απολιθώματα", πρέπει να είναι τουλάχιστον 10.000 ετών. Δηλαδή, μπορούμε να τα βρούμε και τα δύο στο Ολοκαίνιο, που είναι η τρέχουσα ώρα, μέχρι το Αρχαϊκό Αιώνιο, λίγο πριν από 4 δισεκατομμύρια χρόνια. Το μέγεθός τους μπορεί να ποικίλει από αυτό που περιέχουν, από μικρόμετρα για απολιθωμένα βακτήρια έως πολλά μέτρα, όπως τεράστιους δεινόσαυρους. Φυσικά, υπάρχουν απολιθώματα πολύ χαμηλού βάρους για άλλα πολλών τόνων.
Πώς σχηματίζονται;
Ο σχηματισμός απολιθωμάτων μπορεί να συμβεί μέσω πολλών τύπων διεργασιών απολιθώματος. Το πιο συνηθισμένο είναι η πετροποίηση, που ονομάζεται ανοργανοποίηση. Άλλες διαδικασίες θα περιλαμβάνουν την ενανθράκωση, τη χύτευση και τη χύτευση και τη μουμιοποίηση. Στη συνέχεια θα δούμε τις διαφορές τους.
Σχηματισμός με ανοργανοποίηση
Το πρώτο πράγμα που εξαφανίζεται όταν ένα ζώο πεθαίνει είναι τα οργανικά του υπολείμματα. Αυτή η διαδικασία, η οποία είναι η πιο συνηθισμένη στο σχηματισμό ενός απολιθωμένου, αφήνει στη θέση του ό, τι είναι ο σκελετός, ο εξωσκελετός, τα οστά, τα δόντια κ.λπ. Αν δεν συμβεί τίποτα άλλο, με την πάροδο του χρόνου, θα θάβονται σιγά-σιγά αυτά τα λείψανα. Το νερό που διαρρέει ακόμα κι αν υπάρχουν πολλά στρώματα γης στην κορυφή, μεταφέρει ορυκτά στα σκελετικά υπολείμματα που βρίσκονται εκεί παρακάτω. Σταδιακά, και με την πάροδο του χρόνου, αναγκάζει τα λείψανα να μετατραπούν σε πέτρα. Για το λόγο αυτό ονομάζεται επίσης απολίπανση.
Παράδειγμα απολιθωμάτων με ανθρακιοποίηση
Σχηματισμός άνθρακα
Η απώλεια αέριων ουσιών, κυρίως οξυγόνου, υδρογόνου και αζώτου, αφήνει ένα φιλμ άνθρακα στη θέση του. Αυτός ο τύπος απολίθωσης είναι πιο συχνός στα φυτά ειδικά, όπως όταν, για παράδειγμα, τα φύλλα ή τα κλαδιά συνθλίβονται μεταξύ των βράχων.
Διαμόρφωση με χύτευση και καλούπια
Αυτός ο τύπος απολιθώματος εμφανίζεται ως αρνητικό ή θετικό τύπωμα. Δηλαδή, αρνητικά θα ήταν ένα ανεστραμμένο αντίγραφο αυτού που ήταν και στο θετικό είναι ένα αντίγραφο όπως ήταν. Από αυτή την άποψη, μπορούν να παρουσιαστούν με 3 τρόπους:
- Εξωτερικό: Σχηματίζει μια αρνητική εντύπωση του οργανισμού, μπορεί να είναι για παράδειγμα από το δέρμα ενός ζώου ή από την επιφάνεια ενός κελύφους. Το σώμα καλύπτεται στην επιφάνειά του από κάποιο υλικό, όπως πηλό. Με το πέρασμα του χρόνου, ο βράχος διατηρεί το προφίλ του ζώου που ήταν καλυμμένο.
- Εσωτερικό: Εμφανίζεται όταν το υλικό εισέρχεται στο σώμα, για παράδειγμα στο κέλυφος, γεμίζει με την πάροδο του χρόνου με το υλικό. Το ζώο αποσυντίθεται με την πάροδο του χρόνου, και τα υλικά που παγιδεύονται στο εσωτερικό παίρνουν το σχήμα του ζώου που ήταν.
- Κατά της μούχλας: Είναι ένα πανομοιότυπο αντίγραφο του ζώου, αν και είναι πιο δύσκολο να παραχθεί. Για να συμβεί αυτό, ένα πρώτο καλούπι πρέπει να υπάρχει εσωτερικά ή εξωτερικά, και έτσι, ένα δεύτερο καλούπι στην αντίθετη θέση, να δημιουργήσει ένα αντίγραφο του πώς ήταν ο οργανισμός.
Σχηματισμός με μουμιοποίηση
Σε αυτή τη διαδικασία ο οργανισμός διατηρείται σχεδόν όπως υπήρχε. Για αυτό, είναι απαραίτητο το ζώο να παγιδεύεται στο υλικό και να είναι ανθεκτικό στην αποσύνθεση και επίσης αδιάβροχο. Για παράδειγμα, ένα κουνούπι παγιδευμένο σε κεχριμπάρι ή ένα θηλαστικό παγιδευμένο σε πάγο.
Και τώρα για έρευνα! Ελπίζουμε ότι από εδώ και στο εξής όταν βλέπετε ένα απολίθωμα, μπορείτε επίσης να δείτε τη διαδικασία που το κατέστησε δυνατό!
