El Ευφράτης Είναι ο μακρύτερος ποταμός της Νοτιοδυτικής Ασίας και επομένως μακρύτερος από τον Τίγρη. Το γλυκό νερό του είναι απαραίτητο για πόσιμο, μπάνιο, μαγείρεμα και άλλες βασικές δραστηριότητες, ενώ είναι και πηγή ψαριών.
Σε αυτό το άρθρο θα σας πούμε όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε για τον ποταμό Ευφράτη, τα χαρακτηριστικά και τη σημασία του.
Κύρια χαρακτηριστικά
Ο Ευφράτης είναι ο μακρύτερος ποταμός στη Νοτιοδυτική Ασία, και επομένως μακρύτερος από τον Τίγρη. Υπολογίζεται ότι έχει μήκος περίπου 2.800 χιλιόμετρα, από τη γέννησή του στην Τουρκία έως την ολοκλήρωσή του στο Ιράκ, περνώντας από περιοχές της Συρίας. Η υδρολογική του λεκάνη έχει έκταση περίπου 500.000 km2, καλύπτοντας τις τρεις χώρες συν περιοχές του Κουβέιτ και της Σαουδικής Αραβίας. Η πηγή του δεν είναι μια λίμνη ή ένας παγετώνας, αλλά η συμβολή του ποταμού Karasu και του ποταμού Murat σε υψόμετρο άνω των 3.000 μέτρων.
Ο ποταμός κινείται νότια-νοτιοανατολικά προς το Ιράκ, βόρεια της Βασόρας, όπου ενώνεται με τον Τίγρη για να σχηματίσει το Shatt al-Arab, το οποίο τελικά εκβάλλει στον Περσικό Κόλπο. Λίγα ποτάμια το τροφοδοτούν. Στη Συρία, μόνο οι Sajur, Balikh και Jabur είναι παραπόταμοι, με τον τελευταίο να είναι ο πιο σημαντικός για την παροχή της μέγιστης απόρριψης υγρού. Μόλις στο Ιράκ, ο Ευφράτης δεν έχει άλλους παραπόταμους.
Ο ποταμός τροφοδοτείται κυρίως από το νερό της βροχής και το λιώσιμο του χιονιού, εκτός από τα προαναφερθέντα ποτάμια και μερικά μικρά ρέματα. Το μεγαλύτερο μέρος της ροής του νερού προέρχεται από τις βροχοπτώσεις στα Αρμενικά υψίπεδα, με τον μεγαλύτερο όγκο να εμφανίζεται συνήθως μεταξύ Απριλίου και Μαΐου. Η μέση μετατόπιση είναι 356 m3/s και η μέγιστη είναι 2514 m3/s. Επίσης, αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για το Ποταμός Τίγρης, που ενώνεται με τον Ευφράτη, είναι επίσης ενδιαφέρον.
Σχηματισμός του Ευφράτη
Η προέλευση του Ευφράτη δεν είναι γνωστή. Ήδη στην Κρητιδική, σχηματίστηκε μια κοιλότητα που ονομάζεται δομική τάφρος όπου το νερό θα καθιζόταν και τα ιζήματα θα εναπόθεταν σε διαδοχικά στρώματα. Κατά το πρώιμο Μειόκαινο, ένα μικρό στενό συνέδεε την πρωτομεσόγειο με τις ωκεάνιες λεκάνες της περιοχής της Μεσοποταμίας της βορειοδυτικής Συρίας και τις παρακείμενες περιοχές της σημερινής Τουρκίας.
Σε όλη την ιστορία ήταν γνωστός ως μπλε χρυσός και υπήρξε πηγή ζωής για χιλιάδες χρόνια. Στο περιθώριο του υπήρχαν πολιτισμοί που λίγοι θυμούνται σήμερα. Από τη γέννησή του στην Τουρκία, ο όγκος του ποταμού μειώνεται χρόνο με το χρόνο. Εάν θέλετε να εξερευνήσετε περισσότερα σχετικά με τον αντίκτυπο του Περσικού Κόλπου, στο οποίο εκβάλλει, είναι επίσης ένα σχετικό σημείο.
Μαζί με τον κύριο παραπόταμό του, τον ποταμό Jabr, ήταν ο τόπος των μουσουλμανικών, χριστιανικών, κουρδικών, τουρκμενικών και ιουδααραβικών πόλεων. Στην περιοχή αυτή βρίσκονται τα παλαιότερα δεδομένα πολιτισμού.
Η χλωρίδα και η πανίδα του ποταμού Ευφράτη
Ο Ευφράτης, όπως και ο Τίγρης, είναι ένας ιδιαίτερος όγκος νερού επειδή ρέει μέσα από τη μέση μιας μεγάλης άνυδρης περιοχής. Ωστόσο, λόγω των νερών και της επιρροής τους στις ενδιάμεσες ζώνες των ποταμών, σχηματίστηκε μια εύφορη ζώνη που αποτελεί μέρος της ιστορικής περιοχής γνωστή ως «Εύφορη Ημισέληνος», της οποίας το σχήμα ημισελήνου εκτείνεται από τον Τίγρη-Ευφράτη έως τα μέρη του Νείλου. στην Αίγυπτο, μέσω της Ασσυρίας και βόρεια στη συριακή έρημο και τη χερσόνησο του Σινά.
Τα οφέλη του νερού επιτρέπουν την επιβίωση πολλών φυτών και ζώων, μερικά από τα οποία είναι μοναδικά. Για παράδειγμα, η χελώνα με μαλακό κέλυφος Ευφράτη κατοικεί μόνο στη λεκάνη Τίγρη-Ευφράτη και σε μερικούς άλλους ποταμούς στη Μέση Ανατολή. του λείπουν εντυπωσιακά οι οστέινες πλάκες που συνήθως σκληραίνουν τα κελύφη της χελώνας. Τα πιο κοινά ψάρια στα νερά είναι ο κυπρίνος, γνωστός και ως κυπρίνος, όπως το Tenuolaaosa ilisha, το Acanthobrama marmid, το Alburnus caeruleus, το Aspius vorax, το Luciobarbus eocinus, το Alburnus sellal, το Barbus grypus και το Barbus sharpeyi και άλλα είδη. Παραδείγματα περιλαμβάνουν Glyptothorax cous, Nemacheilus hamwii και Turcinoemacheilus kosswigi. Τα μαλάκια Melanopsis nodosa μπορεί να έχουν εξαπλωθεί στο Ιράκ.
Η λεκάνη φιλοξενεί υδρόβια και μη πουλιά, θηλαστικά, έντομα και αμφίβια.. Στα αξιοσημείωτα πουλιά περιλαμβάνονται η τσούχτρα της Βασόρας, η ιρακινή βίδρα, ο πυγμαίος κορμοράνος, ο χηνός, ο γερβίλος της Μεσοποταμίας και η ευρωπαϊκή βίδρα. Η βιοποικιλότητα αυτής της περιοχής συνδέεται στενά με τη ζωτικότητα του Γόνιμη Ημισέληνος.
Στο μεγαλύτερο μέρος της άνω λεκάνης, φυτρώνουν ξερικοί θάμνοι και ορισμένοι τύποι δέντρων, όπως βελανιδιές, αλλά κοντά στα σύνορα Συρίας-Ιράκ, το τοπίο αλλάζει σε λιβάδι, που αποτελείται από χαμηλά φυτά και θάμνους, όπως φασκόμηλο και γρασίδι. Στις όχθες φυτρώνουν θάμνοι, βούρλα και ορισμένα είδη υδρόβιων φυτών.
Η οικονομική σημασία του ποταμού Ευφράτη
Ο Ευφράτης ήταν, και είναι ακόμα, ένα από τα βασικά σημεία πολλών πόλεων της Μέσης Ανατολής. Τα νερά του γονιμοποιούν το κοντινό έδαφος για τη γεωργία, παρέχοντας τροφή, ιδιαίτερα δημητριακά όπως το σιτάρι και το κριθάρι, και δέντρα όπως οι συκιές. Το γλυκό νερό χρειάζεται για πόσιμο, μπάνιο, μαγείρεμα και άλλες βασικές δραστηριότητες, ενώ είναι επίσης πηγή ψαριών. Για όλους αυτούς τους λόγους, ο ποταμός χρησιμοποιήθηκε ως μέσο εμπορίου από τα αρχαία χρόνια, αν και τα νερά του δεν είναι κατάλληλα για μεγάλα πλοία. Αυτή τη στιγμή είναι πλωτό στην πόλη Χιτ του Ιράκ.
Η κατασκευή υδροηλεκτρικών σταθμών είναι πολύ σημαντικός παράγοντας για την οικονομία της περιοχής, βοηθώντας στην παροχή ηλεκτρικής ενέργειας σε πόλεις του Ιράκ, της Συρίας και της Τουρκίας. Γενικά, περισσότερο από το 70 τοις εκατό του νερού στη λεκάνη του Ευφράτη χρησιμοποιείται για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, ποτίζει τις καλλιέργειες και παρέχει πόσιμο νερό. Εάν ενδιαφέρεστε να μάθετε περισσότερα για το αραβική έρημος και η σχέση του με τις λεκάνες απορροής, είναι ένα συναρπαστικό θέμα.
Απειλές
Πολυάριθμα φράγματα και συστήματα άρδευσης κατά μήκος του ποταμού, ειδικά ανάντη, έχουν προκαλέσει αλλαγές στην απόρριψη και υπάρχει φόβος ότι το νερό θα μειωθεί πολύ πριν φτάσει στο Ιράκ. Υπάρχουν διαφωνίες για τα δικαιώματα του νερού μεταξύ Τουρκίας, Συρίας και Ιράκ, και η ξηρασία εντείνεται, ειδικά στα τελευταία τμήματα του ποταμού. Επιπλέον, τα έλη και οι βάλτοι κοντά στη Βασόρα έχουν καταστραφεί από τη δεκαετία του 1990, όταν ο τότε κυβερνώντος Σαντάμ Χουσεΐν τους επέτρεψε να στραγγίσουν για να αναγκάσει πολλούς Άραβες να εγκαταλείψουν την περιοχή.
Η ρύπανση των ποταμών είναι ένα άλλο πρόβλημα. Οι απορρίψεις λυμάτων από τη γεωργία, τη βιομηχανία και τα σπίτια επηρεάζουν την ποιότητα του νερού και η αλατότητα στα ποτάμια του Ιράκ αυξάνεται καθώς ο ποταμός ρέει κατάντη.
