Ταξιδεύουμε πίσω στην παλαιοζωική εποχή στην τελευταία του περίοδο. Είναι περίπου Πέρμια. Το Permian είναι μια περίοδος που θεωρείται διαίρεση αυτής της κλίμακας του γεωλογικός χρόνος. Ήταν μια περίοδος που ξεκίνησε περίπου 299 εκατομμύρια χρόνια πριν και τελείωσε πριν από 251 εκατομμύρια χρόνια. Όπως στις περισσότερες γεωλογικές περιόδους που έχουν λάβει χώρα σε αυτόν τον πλανήτη, τα στρώματα είναι αυτά που ορίζουν την αρχή και το τέλος μιας περιόδου που είναι καλά προσδιορισμένη.
Σε αυτό το άρθρο θα σας πούμε για όλα τα γεωλογικά χαρακτηριστικά και τα γεγονότα που έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια του Permian.
Κύρια χαρακτηριστικά
Αυτή η γνώση ότι η αρχή και το τέλος μιας γεωλογικής περιόδου δεν σημειώνεται με ακρίβεια. Χάρη στα στρώματα, μπορούμε να γνωρίζουμε περίπου πόσο χρονών είναι. Το τέλος της Πέρμιας περιόδου σηματοδοτείται από ένα σημαντικό γεγονός εξαφάνισης που συνέβη με μεγαλύτερη ακρίβεια σε αυτήν την ημερομηνία. Προηγούνται της Πέρμιας περιόδους όπως η Καρβονοφόρος και ακολουθούν κάποιες περίοδοι όπως η Τριασική. Για να μάθετε περισσότερα σχετικά με αυτήν την προσωρινή σχέση, μπορείτε να διαβάσετε για το Τριασικός.
Το όνομα Permian οφείλεται στις τεράστιες και εκτεταμένες καταθέσεις που βρέθηκαν στην περιοχή γύρω από την πόλη Perm της Ρωσίας. Οι δεξαμενές που έχουν βρεθεί είναι κυρίως κόκκινα στρώματα με ηπειρωτικά ιζήματα και πολύ ρηχές θαλάσσιες εκθέσεις.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου σημειώθηκαν σημαντικές κλιματικές αλλαγές σε παγκόσμια κλίμακα με μεγάλη σημασία. Η γενική τάση ήταν από ένα τροπικό κλίμα σε ξηρότερες και πιο ξηρές συνθήκες. Ετσι, μπορεί να ειπωθεί ότι η τάση των θερμοκρασιών αυτή τη στιγμή πρόκειται να αυξηθεί. Κατά τη διάρκεια του Περμανίου υπήρξε συστολή των βάλτων και όλων των επιφανειακών υδάτινων σωμάτων.
Πολλές από τις φτέρες και τα αμφίβια δέντρων που χρειάζονταν πιο υγρές συνθήκες άρχισαν να υποχωρούν. Και αν οι περιβαλλοντικές συνθήκες δεν είναι ευνοϊκές, η περίοδος προσαρμογής στις νέες περιβαλλοντικές συνθήκες είναι πολύ πιο περίπλοκη. Οι φτέρες, τα ερπετά και τα ερπετά που μοιάζουν με θηλαστικά είναι αυτά που κληρονόμησαν τη Γη.
Περιοδική Γεωλογία
Οι παγετώνες που ήταν ήδη παρόντες κατά την περίοδο του ανθρακοφόρου υπήρχαν ήδη στη νότια πολική περιοχή της Gondwana. Λόγω της αύξησης της παγκόσμιας θερμοκρασίας, αυτοί οι παγετώνες υποχώρησαν σε όλη την Πέρμια. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου θα μπορούσε να αναπτυχθεί η Hercynian orogeny χάρη στο υψηλό επίπεδο σεισμικής δραστηριότητας. Καθώς οι τεκτονικές πλάκες μετατοπίστηκαν πιο έντονα, αυτή η ορογένεση μπόρεσε να σχηματιστεί, οδηγώντας στο σχηματισμό της μεγάλης ηπείρου που ονομάζεται Παγγαία.
Όταν ξεκίνησε αυτή η περίοδος, ο πλανήτης μας εξακολουθούσε να τυλίγει από τις τελικές επιπτώσεις του παγετώνα. Αυτό σημαίνει ότι όλες οι πολικές περιοχές καλύφθηκαν από τεράστια στρώματα πάγου. Η στάθμη της θάλασσας κατά τη διάρκεια της Πέρμιας περιόδου παρέμεινε γενικά χαμηλή. Υπήρχε μια σύνδεση μεταξύ της Σιβηρίας και της Ανατολικής Ευρώπης σε όλη την Ουράλια βουνά τι παρήγαγε η σχεδόν ολοκληρωμένη ένωση ολόκληρης της σούπερ ηπείρου που ονομάζεται Pangea.
Στη Νοτιοανατολική Ασία βρίσκουμε τη μόνη μεγάλη μάζα εδάφους που διαχωρίστηκε από τις υπόλοιπες και θα παρέμενε έτσι κατά τη διάρκεια της μεσοζωικός. Η Παγγαία βρισκόταν στον Ισημερινό και εκτεινόταν προς τους πόλους με αντίστοιχη επίδραση στα ωκεάνια ρεύματα. Εκείνη την εποχή της γεωλογικής εποχής υπήρχε ο μεγάλος ωκεανός που ονομαζόταν Πανθάλασσα. Αυτός ο ωκεανός θεωρείται «η παγκόσμια θάλασσα». Υπήρχε επίσης ο ωκεανός Paleo Tethys, που βρισκόταν μεταξύ της Ασίας και της Gondwana. Η ήπειρος της Κιμέρια σχηματίστηκε από ένα ρήγμα μεταξύ της Gondwana και μιας ολίσθησης προς τα βόρεια. Αυτό οδήγησε στο πλήρες κλείσιμο του ωκεανού Paleo Tethys. Έτσι αναπτύσσεται ένας νέος ωκεανός στο τέλος του ήλιου που είναι γνωστός ως ο ωκεανός Tethys που θα κυριαρχούσε σε μεγάλο μέρος των Μεσοζωικών.
Περμανικό κλίμα
Λόγω της αύξησης των παγκόσμιων θερμοκρασιών, υπήρχαν εκτεταμένες ηπειρωτικές περιοχές που δημιούργησαν κλίματα με αρκετές ακραίες διακυμάνσεις μεταξύ θερμότητας και κρύου. Οι περιοχές που ξεχώρισαν για το κρύο κλίμα τους είναι αυτές που ονομάζουμε σήμερα ηπειρωτικό κλίμα. Σε αυτά τα κλίματα υπήρχαν συνθήκες μουσώνων με εποχιακές βροχοπτώσεις.
Από την άλλη πλευρά, σε περιοχές των οποίων το κλίμα ξεχώριζε για υψηλές θερμοκρασίες βρίσκουμε αρκετά διαδεδομένες ερήμους. Οι ξηρότερες συνθήκες ευνόησαν την επέκταση και το εύρος της διανομής των γυμνόσπερμων. Πρόκειται για φυτά με σπόρους κλεισμένους σε προστατευτικό κάλυμμα που έχουν μεγαλύτερο ποσοστό επιβίωσης σε πιο ξηρές συνθήκες. Φυτά όπως οι φτέρες της Τεχεράνης πρέπει να διασπείρουν τα σπόρια τους και είχαν αρκετά υψηλή παλινδρόμηση.
Δέντρα που μπορεί να έχουν επεκταθεί κατά τη διάρκεια του περμανικού κλίματος ήταν κωνοφόρα, ginkgoes και κυκλάδες. Η στάθμη της θάλασσας παρέμεινε γενικά κάπως χαμηλή. Αυτό έκανε τα οικοσυστήματα κοντά στην ακτή να περιοριστούν από την ένωση σχεδόν όλων των μεγάλων ηπείρων σε μια ενιαία υπερήπειρο.
Αυτός ο λόγος θα μπορούσε κάλλιστα να έχει προκαλέσει μέρος της εκτεταμένης εξαφάνισης θαλάσσιων ειδών στο τέλος αυτής της περιόδου. Η κύρια αιτία είναι η σοβαρή μείωση των παράκτιων περιοχών με χαμηλό επίπεδο επιφάνειας που προτιμούσαν πολλοί θαλάσσιοι οργανισμοί να ζουν και να βρουν τροφή.
Λόγω του σχηματισμού σημαντικών οροσειρών όπως ο Ερκινός συνέβαλε στην ευνοϊκή κλιματική αντίθεση σε ολόκληρο τον πλανήτη. Διαμορφώθηκαν επίσης πολλά τοπικά εμπόδια, καθιστώντας τις νέες σχηματισμένες οροσειρές που ευνοούν περαιτέρω την επιλογή μοναδικών κλιμάτων. Όσον αφορά τις πολικές περιοχές, ήταν ακόμη αρκετά κρύες περιοχές και οι ισημερινές ήταν αρκετά ζεστές.
Πανίδα
Η θαλάσσια πανίδα ήταν παρόμοια κατά τη διάρκεια του Devonian και Carboniferous εκτός από αρκετές ομάδες οργανισμών που πέθαναν σε μεγάλη εξαφάνιση. Υπήρχε μια αρκετά υψηλή εξέλιξη των μοντέρνων εντόμων. Οι θαλάσσιες εναποθέσεις που έχουν βρεθεί από την πανίδα του Περμίου είναι πλούσιες σε απολιθώματα βραχιόποδων, εχινοδέρμων και μαλακίων.
Το φυτοπλαγκτόν συνίστατο από ακριτάρκο και παρέμεινε αν και δεν μπορούσε να ανακτηθεί πριν από τη μεγάλη εξαφάνιση του τέλους του Ντέβονικο. Τα πιο διαδεδομένα ήταν τα αμμωνοειδή και εμφανίστηκαν μεγάλοι εκπρόσωποι των ναυτιλοειδών. Εμφανίστηκαν επίσης οι πρώτες πρωτόγονες ομάδες ψαριών που είχαν ήδη εξαφανιστεί, όπως πλακούντα και οστρακοδερμικά.
Ελπίζω ότι με αυτές τις πληροφορίες μπορείτε να μάθετε περισσότερα για το Permian.