Παρά το ότι πολλοί πιστεύουν, Ο πάγος της Αρκτικής λιώνει το χειμώνα. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία από το Εθνικό Κέντρο Χιονιού και Πάγου (NSIDC), ο Ιανουάριος έκλεισε με μόλις 13,06 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα πάγου, μείωση 1,36 εκατομμυρίων km² σε σύγκριση με την περίοδο αναφοράς 1981-2010 Αυτή η μείωση σηματοδοτεί μια ανησυχητική τάση στη σταθερότητα της κάλυψης του πάγου της Αρκτικής.
Οι θερμοκρασίες σε αυτή την περιοχή έχουν ανέβει σε ανησυχητικά επίπεδα, γεγονός που καθιστά Είναι προβλέψιμο ότι στο μέλλον η Αρκτική θα μπορούσε να μείνει χωρίς χιονοκάλυψη. Η κατάσταση έχει γίνει τόσο κρίσιμη που κατά τη διάρκεια του χειμώνα, παραδοσιακά την περίοδο της σταθεροποίησης των πάγων, οι αυξανόμενες θερμοκρασίες έχουν οδηγήσει σε εκτιμήσεις που υποδηλώνουν ότι η Αρκτική θα μπορούσε να αντιμετωπίσει έναν σχεδόν συνεχή κύκλο τήξης. Αυτό ευθυγραμμίζεται με πληροφορίες για το ρεκόρ χαμηλών θαλάσσιων πάγων στην Ανταρκτική.
Κατά τους χειμερινούς μήνες, ο Αρκτικός Ωκεανός έχει καταγράψει θερμοκρασίες τουλάχιστον 3 βαθμούς Κελσίου πάνω από το μέσο όρο. Σε περιοχές όπως η Θάλασσα Κάρα και Μπάρεντς, η αύξηση αυτή έχει φτάσει τους 9°C. Στην πλευρά του Ειρηνικού, οι θερμοκρασίες ήταν περίπου 5°C υψηλότερες από τις προηγούμενες περιόδους, αν και η Σιβηρία παρουσίασε χαμηλότερες θερμοκρασίες, έως και 4°C κάτω από τις κανονικές. Η κατάσταση αυτή αντικατοπτρίζεται σε μελέτες που το δείχνουν Το λιώσιμο της Αρκτικής επηρεάζει τη διατροφή των πολικών αρκούδων..
Αυτή η κλιματική κατάσταση μπορεί να αποδοθεί σε μοτίβα ατμοσφαιρικής κυκλοφορίας που φέρνουν θερμότερο αέρα από το νότο στην περιοχή, εκτός από την απελευθέρωση θερμότητας στην ατμόσφαιρα από τα ανοιχτά νερά. Η πίεση της στάθμης της θάλασσας ήταν υψηλότερη από το συνηθισμένο στην κεντρική Αρκτική, διευκολύνοντας τη μετακίνηση θερμού αέρα από την Ευρασία στην περιοχή. Αυτή η αλληλεπίδραση είχε ως αποτέλεσμα την τήξη που δεν είναι μόνο εποχιακή, αλλά δείχνει επίσης μια δομική αλλαγή στο οικοσύστημα της Αρκτικής.
Οι κλιματολόγοι προειδοποιούν ότι εάν επιμείνουν οι τρέχουσες τάσεις, Μέχρι τα μέσα του αιώνα, η μέση θερμοκρασία αναμένεται να αυξηθεί κατά 4 έως 5 βαθμούς.. Αυτή η αύξηση αντιπροσωπεύει διπλάσια αύξηση για το βόρειο ημισφαίριο συνολικά. Όσον αφορά την κάλυψη του πάγου, οι προβλέψεις δείχνουν ότι μέχρι τη δεκαετία του 2030, η έκταση του πάγου θα μπορούσε να συρρικνωθεί σε λιγότερο από 1 εκατομμύριο τετραγωνικά χιλιόμετρα κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, με καταστροφικές συνέπειες για εμβληματικά είδη όπως οι πολικές αρκούδες. Τα διαθέσιμα δεδομένα για το χαμηλό ρεκόρ πάγου της Αρκτικής υποστηρίζουν αυτές τις ανησυχητικές προβλέψεις.
El την αλλαγή του κλίματος είναι ο κύριος παράγοντας πίσω από αυτή τη μείωση του πάγου, όχι μόνο λόγω της αύξησης της θερμοκρασίας του αέρα, αλλά και λόγω της θέρμανσης των υδάτων των ωκεανών. Πρόσφατη έρευνα δείχνει ότι η θερμοκρασία των ωκεανών έχει ξεπεράσει την επίδραση του αέρα στη διαδικασία της τήξης των πάγων της θάλασσας. Αυτό το φαινόμενο έχει ως αποτέλεσμα την εξαφάνιση περίπου ενός μέτρου θαλάσσιου πάγου κάθε χρόνο, μια ανησυχητική πρόβλεψη δεδομένου ότι ο πάγος στον Βόρειο Πόλο έχει τυπικά πάχος πολλών μέτρων. Αυτή η κατάσταση είναι παρόμοια με αυτή που παρατηρείται στο απόψυξη του μόνιμου παγετού της Αρκτικής, που συμβάλλει επίσης στην υπερθέρμανση του πλανήτη.
Εύκρατα νερά, που μερικές φορές ονομάζονται σταγόνες θερμότητας, προέρχονται από τον Ατλαντικό και κινούνται βόρεια μέσω του Ρεύματος του Κόλπου. Αυτό το φαινόμενο έχει προκαλέσει σημαντική απώλεια χειμερινού θαλάσσιου πάγου στα ανοιχτά της βόρειας ακτής της Νορβηγίας και της βορειοδυτικής Ρωσίας. Σε περιοχές πιο ανατολικά, το ζεστό νερό παραμένει συχνά στρωματοποιημένο, απομονωμένο από την επιφάνεια με στρώματα πιο κρύου νερού, αν και η τάση είναι αυτή η φυσαλίδα θερμότητας να εκτείνεται πιο κοντά στην επιφάνεια, ενισχύοντας την επίδρασή της στον θαλάσσιο πάγο.
Τα ρεύματα στον ανώτερο Αρκτικό Ωκεανό αυξάνονται, συμβάλλοντας σε έναν κύκλο υψηλότερων θερμοκρασιών της θάλασσας και στην αποδυνάμωση των ορίων μεταξύ των στρωμάτων κρύου και θερμού νερού. Αυτό επέτρεψε περισσότερο ζεστό νερό να φτάσει στην επιφάνεια, εντείνοντας την εξαφάνιση του θαλάσσιου πάγου. Επιπλέον, τα ακραία καιρικά φαινόμενα, όπως τα κύματα καύσωνα και οι καταιγίδες, επηρεάζουν τη σταθερότητα του Αρκτικού Ωκεανού. Ομοίως, η έρευνα δείχνει ότι Η απόψυξη Larsen C προκαλεί αστάθεια που μπορεί να έχει παγκόσμιο αντίκτυπο.
El εφέ albedo παίζει καθοριστικό ρόλο σε αυτή τη διαδικασία. Ο θαλάσσιος πάγος, όντας λευκός, αντανακλά μεγάλο μέρος του ηλιακού φωτός, ενώ το εκτεθειμένο σκοτεινό νερό απορροφά την ηλιακή ενέργεια, συμβάλλοντας στην πρόσθετη θέρμανση. Αυτός ο βρόχος ανάδρασης προκαλεί αύξηση της θερμοκρασίας των επιφανειακών υδάτων καθώς λιώνει ο θαλάσσιος πάγος, θερμαίνοντας περαιτέρω την ατμόσφαιρα. Αυτές οι δυναμικές είναι απαραίτητες για την κατανόηση του πώς το τήξη της Αρκτικής επηρεάζει το παγκόσμιο κλιματικό σύστημα.
Οι συνέπειες μιας Αρκτικής χωρίς πάγους είναι πολύπλοκες και σοβαρές, επηρεάζοντας τόσο τα τοπικά οικοσυστήματα όσο και το παγκόσμιο κλίμα. Μια κατάρρευση θαλάσσιου πάγου αναμένεται να οδηγήσει σε πιο ακραίες καιρικές συνθήκες, επηρεάζοντας τα πρότυπα καταιγίδων και αυξάνοντας τη συχνότητα ακραίων καιρικών φαινομένων στα μεσαία γεωγραφικά πλάτη. Η διάβρωση των ακτών εντείνεται επίσης, με κοινωνικοοικονομικές επιπτώσεις που θα γίνονται όλο και πιο εμφανείς.
Εάν η διεθνής κοινότητα δεν λάβει δραστικά μέτρα για τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, είναι πιθανό να βιώσουμε μια Αρκτική χωρίς πάγους για το μεγαλύτερο μέρος του έτους έως το 2100. Ωστόσο, εάν επιτευχθούν οι στόχοι της Συμφωνίας του Παρισιού και η παγκόσμια αύξηση της θερμοκρασίας περιοριστεί στους 1,5°C, αυτή η καταστροφή θα μπορούσε να μετριαστεί, αν και το παράθυρο ευκαιρίας κλείνει γρήγορα. Σε αυτό το πλαίσιο, είναι κρίσιμο να παρατηρήσουμε το Βίντεο που δείχνει πώς έχουν λιώσει οι πάγοι της Αρκτικής.
Η κατάσταση του θαλάσσιου πάγου της Αρκτικής είναι μια εμβληματική και ανησυχητική αναπαράσταση των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής. Η διασύνδεση των κλιματικών συνιστωσών, από τον αέρα στο νερό, γίνεται πιο εμφανής καθώς οι θερμοκρασίες συνεχίζουν να αυξάνονται. Η απώλεια του θαλάσσιου πάγου όχι μόνο αντιπροσωπεύει μια αλλαγή στο οικοσύστημα της Αρκτικής, αλλά έχει επίσης παγκόσμιες επιπτώσεις που επηρεάζουν τα πάντα, από το επίπεδο της θάλασσας μέχρι τα καιρικά μοτίβα. Αντιπρόσωποι από όλο τον κόσμο πρέπει να συνεργαστούν για να αντιμετωπίσουν αυτό το επείγον πρόβλημα, καθώς το μέλλον του πλανήτη εξαρτάται από αυτό.
