Οι παγετώνες σε όλο τον κόσμο εξαφανίζονται σιγά σιγά λόγω της κλιματικής αλλαγής. Το Περού θεωρείται μια από τις πιο ευάλωτες χώρες για τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής σε όλο τον κόσμο. Ο λόγος για αυτό είναι ότι έχει χάσει σε μόλις 55 χρόνια, Το 61% όλων των παγετώνων του. Αυτό θα έχει σοβαρές συνέπειες όπως υπερχείλιση της λιμνοθάλασσας λόγω υπερβολικής τήξης του παγετώνα και μελλοντικής έλλειψης νερού. Τι θα συμβεί όταν το Περού χάσει τους παγετώνες;
Οι παγετώνες εξαφανίζονται
Το Περού είχε 1.035 τετραγωνικά χιλιόμετρα παγετώνων κατανεμημένων σε 16 χιονισμένες οροσειρές. Σήμερα, το 61% αυτών των παγετώνων λιώνουν λόγω της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του Εθνικό Ινστιτούτο Έρευνας Παγετώνων και Ορεινών ΟικοσυστημάτωνΟι παγετώνες που στεφανώνουν τις περουβιανές Άνδεις βρίσκονται σε διαδικασία εξαφάνισης. γιατί από το 1962 έχουν χάσει έναν ετήσιο μέσο όρο 11,5 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Αυτό είναι σύμφωνο με την κατάσταση των παγετώνων σε άλλα μέρη του κόσμου, όπως στην [Κίνα, που απειλούνται από την υπερθέρμανση του πλανήτη] (https://www.meteorologiaenred.com/chinas-glaciers-are-threatened-by-global-warming.html).
Αυτή η κρίσιμη προοπτική δείχνει ότι οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής είναι όλο και πιο εμφανείς και καταστροφικές. Η μελέτη προβλέπει την εξαφάνιση των παγετώνων του Οροσειρά Chila, επίσης στην Αρεκίπα, της οποίας τα νερά είναι εκείνα που γεννούν τον ποταμό Αμαζόνιο στο πιο απομακρυσμένο σημείο του και όπου απομένουν μόλις 200 τετραγωνικά μέτρα, έχοντας χάσει το 99% των σχεδόν 34 τετραγωνικών χιλιομέτρων πάγου που υπήρχε στα μέσα του XNUMXού αιώνα. Αυτά τα δεδομένα έχουν απήχηση με ό,τι συμβαίνει σε άλλα μέρη του κόσμου όπου υπάρχουν καταστάσεις τήξη παγετώνων λόγω της υπερθέρμανσης του πλανήτη.
Οι παγετώνες που επηρεάζονται περισσότερο από την κλιματική αλλαγή είναι αυτά που βρίσκονται σε χαμηλότερο ύψος, καθώς οι θερμοκρασίες είναι υψηλότερες στην επιφάνεια και μειώνονται καθώς αυξάνεται το ύψος (αυτή είναι η περιβαλλοντική θερμική κλίση). Οι παγετώνες που είναι υψηλότεροι και μεγαλύτεροι είναι πιο ανθεκτικοί, αν και σύντομα θα εξαφανιστούν.
Η κλιματική αλλαγή προκαλεί την εξαφάνιση των παγετώνων σε όλο τον κόσμο και αυτό θα οδηγήσει σε όλο και πιο σοβαρά προβλήματα. Για παράδειγμα, δεδομένα από το Υπουργείο Γεωργίας και Άρδευσης (Μινάγρι), μέσω του Εθνική Αρχή Υδάτων (ANA), δείχνουν ότι το Περού έχει χάσει το 51% της παγετώδους επιφάνειας του τα τελευταία 50 χρόνια, λόγω των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής σε αυτά τα αποθέματα στερεού νερού. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με την κατάσταση σε άλλες χώρες, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες θα μπορούσαν να ξεμείνουν από παγετώνες μέχρι το τέλος του αιώνα λόγω παρόμοιων παραγόντων.
Περουβιανές οροσειρές σε κίνδυνο
Οι οροσειρές Volcanic, Chila, La Raya, Huanzo και Chonta Είναι οι πιο ευάλωτοι στην υποχώρηση των παγετώνων. Τα στρώματα πάγου του δεν είναι βαθύτερα από 6 χιλιόμετρα και η εξαφάνισή του είναι επικείμενη, σύμφωνα με την Εθνική Αρχή Υδάτων. Αυτό θα επηρεάσει το μέλλον των πόλεων που εξαρτώνται από τους παγετώνες. Η άνοδος της παγκόσμιας θερμοκρασίας επιταχύνει την υποχώρηση των παγετώνων σε όλο τον κόσμο και οι χιονισμένες κορυφές μας δεν αποτελούν εξαίρεση σε αυτή την καταστροφική διαδικασία. Προβολές για το μέλλον του Η οροσειρά των Άνδεων ανησυχούν.
Η αύξηση στο 0.75 ° C Τα τελευταία εκατό χρόνια, η ρύπανση έχει προκαλέσει την εξαφάνιση μιας από τις οροσειρές μας μέχρι σήμερα και απειλεί να σβήσει άλλα πέντε από τα 19 που έχουμε απομείνει στα επόμενα 15 ή 20 χρόνια. Αυτό είναι παρόμοιο με αυτό που συμβαίνει στο Ανταρκτική, όπου η κλιματική αλλαγή προκαλεί και την απώλεια παγετώνων.
Η La Raya (μεταξύ Cusco και Puno), η Volcánica (μεταξύ Arequipa, Tacna και Moquegua), Chila (Arequipa), Huanzo (μεταξύ Ayacucho και Apurímac) και Chonta (μεταξύ Huancavelica και Lima) είναι οι οροσειρές του Περού που οδηγούν τη λίστα με τα πιο ευάλωτα κλίματα του πλανήτη ορυχείο.
Επιπτώσεις της υποχώρησης των παγετώνων
Η χωρητικότητα στην οποία αναφέρεται ο Santillán εξαρτάται από διάφορους παράγοντες. Ένα από αυτά είναι το υψόμετρο των κορυφών. Σήμερα είναι γνωστό ότι οι παγετώνες που βρίσκονται κάτω από το 5.100 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας θα εξαφανιστεί τις επόμενες δεκαετίες. Άλλοι παράγοντες περιλαμβάνουν το μέγεθος των παγετώνων στα βουνά, την πυκνότητα του στρώματος πάγου που τα καλύπτει και τον ρυθμό με τον οποίο αυξάνεται η θερμοκρασία της Γης. Καταστροφικά σενάρια έως και 8 ° C; Ωστόσο, η επιστημονική κοινότητα αναμένει ότι τα ποσοστά δεν θα ξεπεράσουν 1.5 ° C. Αυτή η κατάσταση είναι επίσης σχετική σε άλλα παγκόσμια πλαίσια, όπως οι παγετώνες της Γροιλανδίας, όπου παρατηρούνται ανησυχητικές αλλαγές.
Επί του παρόντος, καθεμία από αυτές τις πέντε οροσειρές δεν υπερβαίνει 5 km2 παγετώδους επιφάνειας και μαζί δεν αθροίζονται περισσότερο από 11 km2 με λευκή επίστρωση. Ήταν όμως πάντα έτσι; Πόσο καιρό κράτησε αυτή η οπισθοδρόμηση; Σύμφωνα με τα αρχεία του ANA, η πτώση έχει αυξηθεί τα τελευταία 40 χρόνια. Στην πρώτη απογραφή των παγετώνων που πραγματοποιήθηκε το 1970, η οροσειρά La Raya κατέγραψε 11.27 km2 της παγετώδους επιφάνειας, Chila όχι λιγότερο από 33.89 km2, Χουάνζο 36.93 km2 του πάγου και της Χόντας μερικά 17.85 km2 λευκής έκτασης.
Κάθε μία από αυτές τις αλυσίδες έχει χάσει σχεδόν όλη τη μάζα πάγου της σε τέσσερις δεκαετίες. Σε ποσοστά, φαίνεται ότι η La Raya μειώθηκε κατά 72.85%, Huanzo α 87.79%, Χώντα α 92.16% και η Τσίλα ανησυχητική 97.26%. Αυτές οι οπισθοδρομήσεις αποτελούν σαφή ένδειξη των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής στο Περού.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, υπήρξε σημαντική αύξηση των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής, με σοβαρές επιπτώσεις στα ορεινά οικοσυστήματα. Η ανθρώπινη δραστηριότητα, συμπεριλαμβανομένων παραγόντων όπως εκβιομηχάνιση, η εξόρυξη και η μη βιώσιμη χρήση των φυσικών πόρων συμβάλλουν σε αυτό το πρόβλημα. Αυτός Φαινόμενο Ελ Νίνιο, από την πλευρά του, επιδεινώνει τις κλιματικές συνθήκες, οδηγώντας σε αύξηση των θερμοκρασιών που επιταχύνουν την απόψυξη.
Οι παγετώνες είναι οικοσυστήματα ιδιαίτερα ευαίσθητα στην κλιματική αλλαγή. Τις τελευταίες δεκαετίες, οι επιπτώσεις σε αυτά τα στερεά αποθέματα νερού έχουν γίνει πιο εμφανείς, προκαλώντας μια αξιοσημείωτη μείωση της παγετώδους μάζας, το σχηματισμό νέων λιμνοθαλασσών και την κατακρήμνιση υγρών στον παγετώνα. Στην Cordillera Blanca, η μέση ετήσια υποχώρηση είναι μετρό 19. Ο εμβληματικός παγετώνας Pastoruri (Recuay), μεταξύ 1980 και 2019, έχει υποχωρήσει περισσότερο από μετρό 650, σχηματίζοντας μια νέα λιμνοθάλασσα που έχει παγετώδη επαφή και συνεχίζει να αναπτύσσεται.
Απόψυξη προβολών
Την τελευταία δεκαετία, ο παγετώνας Uruashraju και άλλοι σχηματισμοί, όπως ο παγετώνας Yanamarey (Huaraz – Recuay), έχουν παρουσιάσει σημαντική υποχώρηση, με μέση απώλεια ενός χιλιομέτρου μεταξύ 1948 και 2019. Η τήξη κάθε παγετώνα σημαίνει συνεισφορές υγρού νερού στις μικρολεκάνες. Για παράδειγμα, ο παγετώνας Artesonraju (Huaylas), μεταξύ 2018 και 2019, συνέβαλε -κατά μέσο όρο- 6 εκατομμύρια κυβικά μέτρα (MMC) νερό. Ωστόσο, δεν συμβαίνει το ίδιο με άλλους παγετώνες που έχουν μικρή παγετώδη κάλυψη, όπως το Yanamarey, το οποίο, την ίδια περίοδο, συνέβαλε μόνο 0.30 MMC. Αυτό υπογραμμίζει τη διαφορά στη συμβολή των παγετώνων στο Περού στην παροχή νερού.
Στην Κεντρική οροσειρά, ο παγετώνας αναφοράς για αξιολόγηση είναι Τσουεκόν (Huarochiri). Μεταξύ 2014 και 2019 μειώθηκε μετρό 216, σχηματίζοντας μια νέα λιμνοθάλασσα που διατηρεί επαφή με τον παγετώνα. Κατά το υδρολογικό έτος 2018 – 2019, αυτός ο παγετώνας συνέβαλε στη μικρολεκάνη περισσότερο από 1 MMC υγρού νερού. Αυτή η κατάσταση είναι κρίσιμη, δεδομένου ότι και άλλοι παγετώνες χάνουν μάζα με ανησυχητικό ρυθμό, παρόμοιο με αυτό που έχει καταγραφεί αλλού, όπως στις [Άλπεις] (https://www.meteorologiaenred.com/switzerland-wants-to-save-a-glacier-from-global-warming.html).
Στην οροσειρά Vilcanota, ο Quisoquipina είναι ένας από τους δύο παγετώνες που αξιολογήθηκαν από την Εθνική Αρχή Υδάτων. Μεταξύ 2011 και 2019, μειώθηκε μετρό 100. Κατά το υδρολογικό έτος 2018 – 2019, η συνεισφορά του σε υγρό νερό στη μικρολεκάνη ήταν μικρότερη από 1 MMC. Η κατάσταση αυτή επαναλαμβάνεται και σε άλλες χιονισμένες οροσειρές της χώρας, αναδεικνύοντας πάντα το ιδιαίτερο κλίμα και τη θέση τους.
Σε εθνικό επίπεδο, η ΑΝΑ παρακολουθεί τη δυναμική της 13 παγετώνες Στρατηγικά τοποθετημένα στο κέντρο και νότια της χώρας, αποτελούν μέρος του Δικτύου Παρατηρημένων Παγετώνων στη Λατινική Αμερική. Αυτή η δράση παρέχει ενημερωμένες πληροφορίες για τα αποθέματα στερεού νερού και τις παγετώδεις λίμνες, με στόχο τη δημιουργία δεδομένων για τη διαχείριση των υδάτινων πόρων και την αξιολόγηση κινδύνου καταστροφών.
Είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι, αν και η απώλεια των παγετώνων μπορεί να φαίνεται να είναι ένα αργό, φυσικό φαινόμενο, ο ρυθμός τήξης τους έχει αυξηθεί δραματικά. Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη του INAIGEM, υπολογίζεται ότι οι παγετώνες που βρίσκονται σε υψόμετρο άνω των 5,000 μέτρων πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, μπορεί να εξαφανιστεί τα επόμενα 10 χρόνια. Μακροπρόθεσμα αναμένεται ότι εντός 100 χρόνια, όλα τα χιονισμένα βουνά της χώρας θα εξαφανιστούν. Αυτή η προβολή είναι παρόμοια με τις προειδοποιήσεις για [το μέλλον των παγετώνων στις Ηνωμένες Πολιτείες] (https://www.meteorologiaenred.com/united-states-could-run-out-of-glaciers-by-the-end-of-the-century.html).
Η υποχώρηση του παγετώνα μπορεί επίσης να έχει παράπλευρες επιπτώσεις στο περιβάλλον και την κοινωνία. Η δημιουργία κενών λόγω αυτής της διαδικασίας, αν και αρχικά φαινομενικά θετική, αντιπροσωπεύει κίνδυνο. Αυτές οι νέες, συχνά ασταθείς, λιμνοθάλασσες μπορεί να υπερχειλίσουν και να προκαλέσουν φυσικές καταστροφές όπως χιονοστιβάδες και κατολισθήσεις λάσπης.
Δράσεις για τον μετριασμό της απόψυξης
Η διατήρηση της ζωής των παγετώνων είναι ευθύνη όλων. Η οικονομική και κοινωνική κατάσταση πολλών κοινοτήτων εξαρτάται από αυτά τα αποθέματα νερού. Ως εκ τούτου, είναι απαραίτητο να εφαρμοστούν στρατηγικές που προάγουν τη βιωσιμότητα και την πρόληψη. Μερικές πτυχές που πρέπει να ληφθούν υπόψη είναι:
- Επενδύσεις σε υποδομές αποθήκευσης νερού.
- Ευαισθητοποίηση σχετικά με τη σημασία των παγετώνων και τη διατήρηση του νερού.
- Η κατασκευή δημόσιων πολιτικών επικεντρώθηκε στην προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή.
- Διεθνής συνεργασία για την εξεύρεση μακροπρόθεσμων λύσεων σε αυτό το πρόβλημα.
Είναι σημαντικό τόσο οι περουβιανές αρχές όσο και η διεθνής κοινότητα να συνεργαστούν για την υλοποίηση αυτών των προσπαθειών. Ο Ελβετική συνεργασία έχει προωθήσει έργα όπως Glaciers+ στο Περού για τη βιώσιμη διαχείριση του νερού και την αποκατάσταση των οικοσυστημάτων, ενώ το έργο "Προσαρμογή στα ύψη" επικεντρώνεται στη βελτίωση της ανθεκτικότητας στο κλίμα και στην προώθηση της γνώσης για τα ορεινά οικοσυστήματα. Αυτές οι πρωτοβουλίες είναι παρόμοιες με τις προσπάθειες αλλού στον κόσμο για τον μετριασμό της περιβαλλοντικής ζημίας στους παγετώνες.
Η μικρού μήκους ταινία «Το Περού θα ξεμείνει από παγετώνες», μέρος του ντοκιμαντέρ "Effects of Climate Change in the Peruvian Andes" του SINE LIMES, τεκμηριώνει τον επείγοντα χαρακτήρα της κατάστασης. Αυτού του είδους οι πρωτοβουλίες είναι απαραίτητες για την ευαισθητοποίηση και την ενθάρρυνση της συλλογικής δράσης ενόψει αυτής της περιβαλλοντικής κρίσης.
Είναι επιτακτική ανάγκη να ληφθούν μέτρα μετριασμού για να διασφαλιστεί ότι οι ευάλωτες κοινότητες μπορούν να προσαρμοστούν και να διαχειριστούν βιώσιμους τους υδάτινους πόρους τους. Η εκπαίδευση και η ευαισθητοποίηση είναι ζωτικής σημασίας για να διασφαλιστεί ότι οι νέες γενιές κατανοούν τη σημασία της προστασίας αυτών των μελαγχολικών οικοσυστημάτων.
Οι επιπτώσεις της απώλειας παγετώνων στο Περού είναι βαθιές και πολυδιάστατες. Δεν επηρεάζει μόνο την παροχή νερού και τη γεωργία, αλλά επηρεάζει επίσης τη βιοποικιλότητα, την ποιότητα του νερού και τη σταθερότητα των τοπικών οικοσυστημάτων. Η εξαφάνιση των παγετώνων αντιπροσωπεύει μια σοβαρή πρόκληση όχι μόνο για τις κοινότητες που εξαρτώνται από αυτούς, αλλά και για την οικολογική ισορροπία γενικότερα.