Οι ερευνητές ισχυρίζονται ότι ένα σημαντικό μέρος της σκοτεινής ύλης στο σύμπαν αποτελείται από αρχέγονες μαύρες τρύπες. Αυτές οι οντότητες προέκυψαν λίγο μετά τη Μεγάλη Έκρηξη και διαθέτουν την ικανότητα να συμπυκνώνουν τη μάζα ενός αστεροειδούς σε όγκο συγκρίσιμο με αυτόν ενός ατόμου. Μπορεί να περνούν από το Ηλιακό Σύστημα περίπου κάθε δεκαετία και η παρουσία τους θα μπορούσε να ανιχνευθεί αν ο Άρης κινηθεί ένα μέτρο, μια κίνηση που μπορεί να μετρηθεί, αφού μπορούμε να ανιχνεύσουμε μετατοπίσεις τόσο μικρές όσο 10 εκατοστά.
Μείνετε να διαβάζετε γιατί θα σας πούμε τα πάντα μαύρες τρύπες κοντά στον Άρη, οι νέοι σύντροφοι στο Ηλιακό μας Σύστημα.
Μαύρες τρύπες που περνούν μέσα από το σύμπαν
Οι υποθετικές οντότητες που είναι γνωστές ως αρχέγονες μαύρες τρύπες εμφανίστηκαν μόλις ένα δευτερόλεπτο μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, περίπου 13.800 δισεκατομμύρια χρόνια πριν. Στη συνέχεια, θα διασκορπίζονταν σε όλο το σύμπαν, κινούμενοι χωρίς εμπόδια. Σε αντίθεση με τις «κανονικές» μαύρες τρύπες, οι οποίες Μπορούμε αυτή τη στιγμή να αναπαράγουμε, οι αρχέγονες μαύρες τρύπες έχουν διακριτικά χαρακτηριστικά.
Αυτές οι μαύρες τρύπες μπορεί να αποτελούν το κυρίαρχο μέρος της σκοτεινής ύλης. Τι είναι όμως ακριβώς η σκοτεινή ύλη; Αναφέρεται σε σωματίδια που δεν αλληλεπιδρούν με το φως, αλλά αλληλεπιδρούν με τη βαρύτητα, γεγονός που καθιστά την ανίχνευσή τους εξαιρετικά δύσκολη. Στην πραγματικότητα, η ύπαρξή του δεν έχει διαπιστωθεί οριστικά. Θεωρητικά, η σκοτεινή ύλη θα μπορούσε να αντιπροσωπεύει έως και το 85% του σύμπαντος, ενώ το υπόλοιπο 15% αποτελείται από ορατή ύλη. Πρόσφατα, εκπληκτικές φωτογραφίες έχουν βελτιώσει την κατανόησή μας για αυτές τις άπιαστες οντότητες.
Μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Physical Review δείχνει ότι μια αρχέγονη μαύρη τρύπα μπορεί να διέρχεται από το Ηλιακό Σύστημα περίπου κάθε δεκαετία.
Η έρευνα ξεκίνησε με υπολογισμούς που διεξήγαγε ο επικεφαλής συγγραφέας της, ο αστροφυσικός Tung Tran, σχετικά με τις επιπτώσεις μιας αρχέγονης μαύρης τρύπας που περνούσε κοντά σε ένα άτομο. Το συμπέρασμα στο οποίο Αυτό που επιτεύχθηκε ήταν ότι ένα τέτοιο γεγονός θα ωθούσε ένα άτομο 6 μέτρα σε μόλις ένα δευτερόλεπτο.
Είναι αρκετά εύλογο ότι θα μπορούσε να πλησιάσει έναν πλανήτη εντός του συστήματος. Οι προηγμένοι υπολογισμοί έχουν καθορίσει ότι αυτές οι μαύρες τρύπες θα μπορούσαν να περνούν από το σύστημά μας περίπου μία φορά κάθε δεκαετία και θα είχαμε τα μέσα να προβλέψουμε την άφιξή τους. (https://www.meteorologiaenred.com/what-is-beyond-the-observable-universe.html).
Αρχέγονες μαύρες τρύπες κοντά στον Άρη
Η κρίσιμη πτυχή είναι ότι η τροχιά τους τους φέρνει πιο κοντά στον Άρη, αν και «κοντά» αναφέρεται σε απόσταση περίπου 450 εκατομμυρίων χιλιομέτρων. Οι συγγραφείς της μελέτης εξέτασαν τις πιθανές συνέπειες μιας μαύρης τρύπας που πλησιάζει τη Γη, η οποία θα μπορούσε να προκαλέσει μια ταλάντευση στην τροχιά της Σελήνης. Ωστόσο, λόγω του πλήθους των παραγόντων που θα μπορούσαν να εξηγήσουν τέτοια φαινόμενα, η ταυτόχρονη ανάλυση του πλανήτη μας και της Σελήνης δεν θεωρείται βέλτιστη.
Για τον Tung, η παρατήρηση του Ερμή, της Αφροδίτης και του Άρη ήταν υψίστης σημασίας. Αυτοί οι πλανήτες εμφάνισαν ανιχνεύσιμες κινήσεις που θα μπορούσαν ενδεχομένως να αποδοθούν στην επιρροή μιας μαύρης τρύπας. Δεδομένης της τρέχουσας ικανότητάς μας να προσδιορίζουμε η απόσταση από τη Γη στον Άρη με ακρίβεια 10 εκατοστών, αυτή η κατάσταση παρουσιάζει μια ιδανική ευκαιρία για ανάλυση.
Ενώ όλα φαίνονται αλληλένδετα και καλά συντονισμένα, προκύπτει μια επιπλοκή: οι αστεροειδείς μπορούν να προκαλέσουν παρόμοιες κινήσεις. Ένας αστεροειδής έχει τη δυνατότητα να εκτοπίσει έναν πλανήτη. Ωστόσο, είναι απαραίτητο να έχουμε κατά νου ότι αυτά τα ουράνια αντικείμενα ταξιδεύουν με σημαντικά μικρότερες ταχύτητες σε σύγκριση με μια αρχέγονη μαύρη τρύπα, η οποία κινείται με ταχύτητα 200 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο. Κατά συνέπεια, η κίνηση που προκαλείται από έναν αστεροειδή θα εκδηλωνόταν σε μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από αυτό που παράγεται από μια αρχέγονη μαύρη τρύπα.
Η έρευνα προτείνει επίσης ότι απαιτούνται πιο σύνθετες προσομοιώσεις για να βελτιώσουμε την κατανόησή μας. Επί του παρόντος, και ως εκ τούτου, θα σημειωθεί πρόοδος σταδιακά.
Μαύρες τρύπες σε όλο το Ηλιακό Σύστημα
Μερικοί άνθρωποι στην επιστημονική κοινότητα προτείνουν την ύπαρξη μικροσκοπικών μαύρων τρυπών που κρύβονται σε εκπληκτικά μέρη όπως αστεροειδείς, φεγγάρια, ακόμη και πλανήτες, συμπεριλαμβανομένης της Γης. Γενικά συνδέεται με κολοσσιαία αστρονομικά γεγονότα, την πιθανότητα να υπάρχουν αυτά τα μικροσκοπικά αντίστοιχα σηματοδότησε την αρχή ενός νέου πεδίου επιστημονικής έρευνας.
Η εμφάνιση αυτών των μικροσκοπικών μαύρων τρυπών μπορεί να συνέβη λίγο μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, δυνητικά είναι τόσο μικροσκοπικές που παραμένουν απαρατήρητες, κρυμμένες μέσα σε κοσμικές οντότητες. Αυτή η έννοια των «αρχέγονων μαύρων οπών» αποτελεί πρόκληση για την κατανόησή μας τέτοιων φαινομένων, καθώς φαντάζονται γενικά ως κολοσσιαίες οντότητες που καταναλώνουν ολόκληρους γαλαξίες. Το αίνιγμα των μικροσκοπικών μαύρων τρυπών.
Η ιδέα ότι οι μαύρες τρύπες μπορεί να είναι πιο κοντά από όσο πιστεύαμε δεν είναι κάτι καινούργιο. Στην πραγματικότητα, έχουμε ήδη δει ότι έχουν γίνει εικασίες για την πιθανή ύπαρξη αυτών των αινιγματικών οντοτήτων στην περιοχή του Άρη ή ακόμα και εκτός των καθιερωμένων τροχιών του ηλιακού μας συστήματος.
Οι αρχέγονες μαύρες τρύπες πιστεύεται ότι προέκυψαν από τις ταραχώδεις συνθήκες που ακολούθησαν το Big Bang, κατά τις οποίες σημαντικές διακυμάνσεις της πυκνότητας στο εκκολαπτόμενο σύμπαν μπορεί να οδήγησαν στο σχηματισμό μικρών, υπερπυκνών οντοτήτων. Μια πρόσφατη μελέτη από αστρονόμους προτείνει ότι ορισμένες μαύρες τρύπες θα μπορούσαν να έχουν συλληφθεί από ουράνια σώματα, συμπεριλαμβανομένων των φεγγαριών ή των αστεροειδών, αντί να επιπλέουν άσκοπα μέσα στον εκτεταμένο σύμπαν. Αυτό σηματοδοτεί μια βαθιά αλλαγή στην κατανόησή μας για το σύμπαν, παρόμοια με την πρόοδο που έγινε όταν μάθαμε να αναπαράγουμε τις συμπεριφορές που παρουσιάζουν οι μαύρες τρύπες.
Αν υπήρχε μια αρχέγονη μαύρη τρύπα στον πλανήτη μας, κάτι που θα την καθιστούσε ασήμαντη με αυτή την έννοια. Κατά συνέπεια, θα μπορούσε να ασκεί βαρυτικές επιρροές που παραμένουν μη ανιχνεύσιμες με γυμνό μάτι.
Ωστόσο, ορισμένοι επιστήμονες έχουν προτείνει ότι ένα από αυτά τα φαινόμενα μπορεί να εξηγήσει τις βαρυτικές ανωμαλίες που ανιχνεύονται σε συγκεκριμένες τοποθεσίες μέσα στο ηλιακό σύστημα. Αυτή η ιδέα συμπληρώνει την πρόσφατη ανακάλυψη που δείχνει την παρουσία μιας μαύρης τρύπας πολύ πιο κοντά στη Γη από ό,τι είχε εκτιμηθεί προηγουμένως.
Αν και η ιδέα των μικρών μαύρων οπών που κρύβονται στον κόσμο μπορεί να φαίνεται σαν επιστημονική φαντασία, ορισμένοι ερευνητές έχουν προτείνει πιθανές μελλοντικές εφαρμογές. Μεταξύ των πιο τολμηρών ιδεών που συζητούνται αυτή τη στιγμή στην επιστημονική κοινότητα είναι τη δυνατότητα δημιουργίας μιας τεχνητής μαύρης τρύπας στη Σελήνη με σκοπό την παραγωγή απεριόριστης ενέργειας.
Ελπίζω ότι με αυτές τις πληροφορίες μπορείτε να μάθετε περισσότερα για τις αρχέγονες μαύρες τρύπες και πώς μπορούν να βρίσκονται γύρω από το ηλιακό μας σύστημα.
