Η άνοδος της στάθμης της θάλασσας είναι ένα από τα πιο ανησυχητικά αποτελέσματα της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Εκατομμύρια άνθρωποι ζουν σε ακτές και σε νησιά με χαμηλό επίπεδο, οπότε αν δεν αναληφθεί δράση, Αναμφίβολα θα υπάρξουν μαζικές μεταναστεύσεις μέσα σε λίγες δεκαετίες.
Μέχρι τώρα, πιστευόταν ότι η μέση στάθμη των ωκεανών ανέβαινε με ρυθμό 1,3-2 mm ετησίως. ωστόσο, νέα έρευνα έδειξε ότι αυξάνεται γρηγορότερα.
Τον τελευταίο αιώνα Οι πληροφορίες που έλαβαν οι επιστήμονες σχετικά με την άνοδο της στάθμης της θάλασσας προήλθαν από ένα δίκτυο μετρητών παλίρροιας που βρίσκονται κατά μήκος των ακτών. Αυτά τα μέσα είναι πολύ χρήσιμα αν θέλετε να μάθετε πόσα έχουν αυξηθεί σε αυτούς τους τομείς, αλλά δεν θα σας δώσουν ένα συνολικό αποτέλεσμα καθώς θα καθοριστούν, όπως εξήγησε ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, Sönke Dangendorf, από την κατακόρυφη κίνηση της γης στον φλοιό της Γης και από τα μοτίβα περιφερειακής μεταβλητότητας που προκύπτουν από αλλαγές στην κυκλοφορία των ωκεανών, την ανακατανομή του ανέμου ή από τις βαρυτικές επιδράσεις της ανακατανομής των μαζών νερού και πάγου στη Γη.
Τώρα οι επιστήμονες έχουν υψόμετρα που, επί των δορυφόρων, παρακολουθούν τη στάθμη της θάλασσας σε όλους τους ωκεανούς.
Έτσι, για να μάθετε πόσο γρήγορα έχει αυξηθεί η στάθμη της θάλασσας από τον XNUMXο αιώνα, αυτό που έκαναν ήταν επιλέξτε τις μεγαλύτερες και ποιοτικότερες εγγραφές, και διορθώστε όλους εκείνους τους παράγοντες που θα μπορούσαν να δώσουν ένα λανθασμένο αποτέλεσμα και στη συνέχεια να δημιουργήσετε έναν παγκόσμιο μέσο όρο. Με αυτόν τον τρόπο, κατάφεραν να ανακαλύψουν ότι μέχρι πριν το 1990, η στάθμη της θάλασσας ανέβαινε 1,1 mm ετησίως, αλλά από τη δεκαετία του 1970 αυξήθηκε σημαντικά λόγω των επιπτώσεων του ανθρώπου στο περιβάλλον.
Με την αύξηση της παγκόσμιας μέσης θερμοκρασίας, η τήξη των πόλων καθιστά τις ακτές όλο και λιγότερο απροστάτευτες.
Μπορούμε να διαβάσουμε την πλήρη μελέτη Aquí.
Τι είναι η άνοδος της στάθμης της θάλασσας;
Η άνοδος της στάθμης της θάλασσας συνδέεται με τρεις παράγοντες, όλα προκαλούνται από αυτήν την επίμονη παγκόσμια κλιματική αλλαγή:
1. Θερμική διαστολή:
Όταν το νερό θερμαίνεται, διαστέλλεται. Στο ήμισυ περίπου της άνοδος της στάθμης της θάλασσας του περασμένου αιώνα αποδίδεται Αυτό το φαινόμενο αποδίδεται στην υπερθέρμανση των ωκεανών, γεγονός που τους έκανε να καταλαμβάνουν περισσότερο χώρο. Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το πώς αυτές οι αλλαγές επηρεάζουν το περιβάλλον, μπορείτε να επισκεφθείτε το άρθρο στο την προσαρμογή των φυτών στην κλιματική αλλαγή.
2. Συρρίκνωση παγετώνων και παγετώνων:
Κάθε καλοκαίρι, μεγάλοι σχηματισμοί πάγου, όπως οι παγετώνες και τα καλύμματα πάγου, λιώνουν σιγά-σιγά φυσικά. Κανονικά, η βροχόπτωση με τη μορφή χιονιού, που προέρχεται από το θαλασσινό νερό, είναι επαρκής για να εξισορροπηθεί η υγροποίηση. Ωστόσο, οι επίμονες υψηλές θερμοκρασίες που προκαλούνται από την κλιματική αλλαγή έχουν οδηγήσει σε περισσότερος πάγος λιώνει από ό,τι συνήθως το καλοκαίρι, εκτός από το Μειωμένες χιονοπτώσεις λόγω όψιμων χειμώνων και πρώιμης άνοιξης. Αυτή η ανισορροπία προκαλεί αύξηση της απορροής του νερού στους ωκεανούς, η οποία συμβάλλει στην άνοδο της στάθμης της θάλασσας. Για μια ευρύτερη άποψη σχετικά με αυτό το φαινόμενο, μπορείτε να συμβουλευτείτε το άρθρο για η νέα μελέτη για την άνοδο της στάθμης της θάλασσας.
3. Η απώλεια πάγου από τη Γροιλανδία και τη Δυτική Ανταρκτική:
Όπως και με τους παγετώνες και τα παγοκαλύμματα, οι αυξανόμενες θερμοκρασίες προκαλούν το τεράστιοι παγετώνες που καλύπτουν τη Γροιλανδία και τη Δυτική Ανταρκτική λιώνουν με άλματα και όρια. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι το λιώσιμο των επιφανειακών πάγων και του θαλασσινού νερού που ρέει στην ενδοχώρα διαρρέουν κάτω από τους τύμβους, δημιουργώντας ρυάκια πάγου που κινούνται πολύ γρήγορα προς τη θάλασσα. Η άνοδος της θερμοκρασίας της θάλασσας κάνει τα τεράστια ράφια πάγου που εκτείνονται από την Ανταρκτική να λιώνουν από κάτω, να γίνονται εύθραυστα και τελικά να διασπώνται.
Όταν η στάθμη της θάλασσας ανεβαίνει τόσο γρήγορα όσο ήταν, ακόμη και η μικρότερη αύξηση μπορεί να έχει τρομερές συνέπειες για τους ανθρώπους που ζουν κατά μήκος της ακτής. Καθώς το θαλασσινό νερό μετακινείται στο εσωτερικό, μπορεί να προκαλέσει διάβρωση του εδάφους, πλημμύρες υγροτόπων, μόλυνση γεωργικής γης και υδροφορέων, συμβάλλοντας στην απώλεια νερού. ενδιαίτημα για ψάρια, πουλιά και φυτά. Επιπλέον, η υπερθέρμανση του πλανήτη επιδεινώνει την κατάσταση, όπως εξηγείται στο άρθρο για τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στη Γερμανία.
Η άνοδος της στάθμης της θάλασσας συμπίπτει με πιο επικίνδυνους τυφώνες και τυφώνες, καθώς κινούνται πιο αργά και ρίχνουν περισσότερη βροχή, συμβάλλοντας σε ισχυρότερες καταιγίδες που μπορούν να καταστρέψουν τα πάντα στο πέρασμά τους. Μια μελέτη διαπίστωσε ότι μεταξύ 1963 και 2012, σχεδόν οι μισοί από τους θανάτους που προκλήθηκαν από τυφώνες στον Ατλαντικό προκλήθηκαν από καταιγίδες.
Οι πλημμύρες σε χαμηλές ακτές αναγκάζουν ήδη τους ανθρώπους να μεταναστεύσουν σε υψηλότερα εδάφη και εκατομμύρια άνθρωποι απειλούνται από κινδύνους πλημμύρας και άλλες επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, ο κίνδυνος πλημμύρας έχει αυξηθεί παγκοσμίως, όπως αναφέρεται στο άρθρο για πλημμύρες τα επόμενα χρόνια. Η προβλεπόμενη υποχώρηση της ακτογραμμής απειλεί βασικές υπηρεσίες όπως η πρόσβαση στο Διαδίκτυο, καθώς μεγάλο μέρος της υπόγειας τηλεπικοινωνιακής υποδομής βρίσκεται σε τροχιά ανόδου της στάθμης της θάλασσας.
Προσαρμογή στην απειλή
Ως αποτέλεσμα αυτών των κινδύνων, πολλές παράκτιες πόλεις σχεδιάζουν ήδη μέτρα προσαρμογής για να αντιμετωπίσουν τις μακροπρόθεσμες προβλέψεις για την άνοδο της στάθμης της θάλασσας, οι οποίες συνήθως συνεπάγονται σημαντικό κόστος. Κατασκευάστε αναχώματα, επανασχεδιάστε δρόμους και φυτέψτε μαγγρόβια ή άλλη βλάστηση που απορροφά το νερό. Αυτές είναι επιλογές που είναι ήδη σε λειτουργία. Μια ευρύτερη προσέγγιση σε αυτές τις προσαρμογές μπορεί να βρεθεί στο άρθρο για επενδύσεις σε πράσινες υποδομές.
Στην Τζακάρτα της Ινδονησίας, ένα έργο αξίας άνω των 35,000 δισεκατομμυρίων ευρώ στοχεύει στην προστασία της πόλης με ένα θαλάσσιο τείχος ύψους σχεδόν 25 μέτρων. Το Ρότερνταμ της Ολλανδίας, όπου εδρεύει το Παγκόσμιο Κέντρο Προσαρμογής, έχει προσφέρει σε άλλες πόλεις ένα μοντέλο για την καταπολέμηση των πλημμυρών και της απώλειας γης. Η ολλανδική πόλη έχει κατασκευάσει φράγματα, αποχετεύσεις και καινοτόμες αρχιτεκτονικές κατασκευές, όπως μια «πλατεία νερού» με προσωρινές λιμνούλες.
Φυσικά, οι κοινότητες που είναι ευάλωτες στην άνοδο της στάθμης της θάλασσας έχουν περιορισμένες επιλογές όσον αφορά την άνοδο της παλίρροιας. Στα νησιά Μάρσαλ, όπου η άνοδος της στάθμης της θάλασσας αναγκάζει την επιλογή μεταξύ μετακίνησης και αύξησης της στάθμης της γης, οι κάτοικοι θα χρειαστούν βοήθεια από άλλες χώρες εάν επιλέξουν το δεύτερο. Ως εκ τούτου, η προσαρμογή των κοινοτήτων είναι ζωτικής σημασίας, όπως αναφέρεται στο Πόλεις που θα μπορούσαν να εξαφανιστούν λόγω της υπερθέρμανσης του πλανήτη.
Είναι επίσης σημαντικό να αναφέρουμε ότι η άνοδος της στάθμης της θάλασσας θέτει σε κίνδυνο πόλεις όπως το Λονδίνο και το Λος Άντζελες, κάτι που περιγράφεται λεπτομερέστερα στο Αυτό το στούντιο.
Πώς ανέβηκε η στάθμη της θάλασσας τις τελευταίες δεκαετίες;
Σύμφωνα με την Εθνική Υπηρεσία Ωκεανών και Ατμόσφαιρας των ΗΠΑ (NOAA), Η στάθμη της θάλασσας έχει ανέβει μεταξύ 21 και 24 εκατοστών από το 1880. Η ανάπτυξη αυτή, εκτός από τη συμβολή στην διάβρωση των ακτών, αυξάνει το κίνδυνος πλημμύρας. Ένα ξεκάθαρο παράδειγμα είναι η Ισπανία και συγκεκριμένα το Δέλτα του Έβρου, που είναι μια από τις περιοχές που απειλούνται περισσότερο από πλημμύρες που προκαλούνται από την άνοδο της στάθμης της θάλασσας. Άλλες περιοχές που κινδυνεύουν περιλαμβάνουν τη Doñana, το La Manga del Mar Menor και ορισμένους δήμους στο Κάντιθ.
Σε σχέση με αυτό, είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι η ταχύτητα μεταφόρτωσης αυξάνεται και έχει διπλασιαστεί σε όλο τον 20ό αιώνα. Σύμφωνα με την NOAA, περίπου το ένα τρίτο της προαναφερθείσας αύξησης σημειώθηκε τις τελευταίες δυόμισι δεκαετίες.
Και τα χειρότερα ίσως δεν έχουν έρθει ακόμη, γιατί οι προβλέψεις δεν είναι πιο αισιόδοξες. Αυτή η οργάνωση εκτιμά ότι μέχρι το 2100, η στάθμη της θάλασσας είναι πιθανό να ανέβει. αυξηθεί τουλάχιστον 30 εκατοστά σε σύγκριση με το επίπεδο στις αρχές του αιώνα, «ακόμα και αν οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου συνεχίσουν σε σχετικά χαμηλή πορεία τις επόμενες δεκαετίες». Σε αυτό το πλαίσιο, η προσαρμογή του πληθυσμού είναι βασική, όπως αναφέρεται στο άρθρο σχετικά τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής.
Για να καταδείξουμε την ένταση και τη σοβαρότητα της έκρηξης, είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες επισκέφθηκε τις χώρες του Ειρηνικού Ωκεανού, Τόνγκα και Σαμόα, τις τελευταίες ημέρες, όπου συναντήθηκε με τις τοπικές κοινότητες για να συζητήσει αυτό το κρίσιμο θέμα. Καθώς αυτό εξελίσσεται, καθίσταται σημαντικό να κατανοήσουμε πώς επηρεάζει η άνοδος της στάθμης της θάλασσας, όπως περιγράφεται λεπτομερώς στο άρθρο σχετικά διαφορές μεταξύ της κλιματικής αλλαγής και της υπερθέρμανσης του πλανήτη.
Ποιες είναι οι συνέπειες της ανόδου της στάθμης της θάλασσας;
Όπως είδαμε, η κλιματική αλλαγή και η άνοδος της στάθμης της θάλασσας συμβαδίζουν. Ποιες είναι όμως οι συνέπειες αυτής της αύξησης;
Η αλλαγή του κλίματος είναι ευρέως διαδεδομένη, ταχεία και εντείνεται, σύμφωνα με έκθεση του 2021 της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC), και αυτό θα συνεχίσει να μεταφράζεται σε περαιτέρω άνοδο της στάθμης της θάλασσας. Οι παράκτιες περιοχές θα βιώσουν συνεχή άνοδο της στάθμης της θάλασσας κατά τη διάρκεια του XNUMXου αιώνα, συμβάλλοντας στην διάβρωση των ακτών αφού το παράκτιες πλημμύρες είναι πιο συχνές και σοβαρές σε περιοχές με χαμηλό υψόμετρο. Αυτό το φαινόμενο επηρεάζει επίσης άνυδρες περιοχές, όπως εξηγείται στο άρθρο σχετικά ερήμους που απειλούνται από την κλιματική αλλαγή.
Υπό αυτή την έννοια, οι ειδικοί της IPCC διαβεβαιώνουν ότι η φαινόμενα που σχετίζονται με την ακραία στάθμη της θάλασσας που συνέβαινε μια φορά κάθε 100 χρόνια θα μπορούσε να καταγραφεί κάθε χρόνο μέχρι το τέλος αυτού του αιώνα. Αυτή η αύξηση της συχνότητας των ακραίων γεγονότων σχετίζεται επίσης με την κατάσταση του θηλαστικά και πτηνά που προσαρμόζονται στην κλιματική αλλαγή.
Από την άλλη πλευρά, αρκετές μελέτες προβλέπουν αύξηση των πλημμυρών τα επόμενα χρόνια σε διάφορα μέρη του κόσμου. Δεν πρέπει να αγνοηθεί ότι μεταξύ 1993 και 2015, ο κίνδυνος των παράκτιων πλημμυρών αυξήθηκε σχεδόν κατά 50% σε παγκόσμια κλίμακα, σύμφωνα με άρθρο που δημοσιεύτηκε στο Nature Communications. Επιπλέον, μια άλλη μελέτη που δημοσιεύτηκε από το ίδιο περιοδικό δείχνει ότι, ξεκινώντας από το 2050, οι παράκτιες περιοχές όπου ζουν σήμερα 300 εκατομμύρια άνθρωποι θα μπορούσαν να πλημμυρίζουν κάθε χρόνο.
Όπως επισημαίνει η Margarita Eulalia García, θαλάσσιος γεωλόγος και επιστημονικός ερευνητής στο Ωκεανογραφικό Κέντρο του Cádiz, «ο πιο άμεσος αντίκτυπος θα παραχθεί από το θαλάσσια εισβολή σε παράκτιες περιοχές, όπου συγκεντρώνεται πολύ υψηλός πληθυσμός και πολλές υποδομές».
Επιπλέον, η άνοδος της στάθμης της θάλασσας απειλεί πολλαπλές υποδομές, σύμφωνα με το NOAA: «Δρόμοι, γέφυρες, μετρό, παροχές νερού, πηγάδια πετρελαίου και φυσικού αερίου, σταθμοί ηλεκτροπαραγωγής, εγκαταστάσεις επεξεργασίας λυμάτων, χώροι υγειονομικής ταφής —ο κατάλογος είναι σχεδόν ατελείωτος— κινδυνεύουν από την άνοδο της στάθμης της θάλασσας». Στον φυσικό κόσμο, «Η άνοδος της στάθμης της θάλασσας δημιουργεί άγχος στα παράκτια οικοσυστήματα που παρέχουν αναψυχή, προστασία από τις καταιγίδες και βιότοπο για τα ψάρια και την άγρια ζωή».. Αυτό είναι σύμφωνο με όσα αναφέρονται στο άρθρο σχετικά μεσαίου μεγέθους σαρκοφάγα και κλιματική αλλαγή.
Τι προκαλεί την άνοδο της στάθμης της θάλασσας;
Η άνοδος της στάθμης της θάλασσας οφείλεται κυρίως σε η απόψυξη ευνοείται από την υπερθέρμανση του πλανήτη. Τα καλύμματα πάγου της Ανταρκτικής και της Γροιλανδίας και οι ηπειρωτικοί παγετώνες είναι οι πιο σημαντικές μάζες πάγου. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι, καθώς αυξάνεται η θερμοκρασία του αέρα και των υδάτινων μαζών των ωκεανών με τις οποίες έρχονται σε επαφή τα καλύμματα πάγου, «αυτά Συγχωνεύονται και προκαλούν άνοδο του επιπέδου θάλασσα".
Από την άλλη πλευρά, ο ειδικός στο θαλάσσιο κλίμα και την υπερθέρμανση του πλανήτη, Màrius Tomé i Covelo, εξηγεί ότι Η αυξημένη θερμοκρασία συνδέεται με τη θερμική διαστολή του νερού. Σύμφωνα με τα δικά του λόγια: «Η θερμική επέκταση ήταν υπεύθυνη για περίπου το ένα τρίτο της παγκόσμιας ανόδου της στάθμης της θάλασσας που συνέβη τον 1990ο αιώνα έως το XNUMX, και από τότε, η τήξη από παγετώνες, ηπειρωτικά στρώματα πάγου και πολικούς πάγους ήταν πολύ πιο σημαντική».
Οι δύο κύριες αιτίες της ανόδου της στάθμης της θάλασσας είναι:
- Το λιώσιμο των παγετώνων: Η υπερθέρμανση του πλανήτη προκαλεί τήξη στην Ανταρκτική, τη Γροιλανδία και τους ηπειρωτικούς παγετώνες.
- Θερμική διαστολή νερού: Η άνοδος της θερμοκρασίας των ωκεανών προκαλεί διαστολή του νερού, συμβάλλοντας στην άνοδο της στάθμης της θάλασσας.
Πώς επηρεάζει η υπερθέρμανση του πλανήτη τον ωκεανό;
Η υπερθέρμανση του πλανήτη έχει οδηγήσει σε σημαντική αύξηση της θερμοκρασίας των ωκεανών, με αποτέλεσμα διάφορες συνέπειες για το περιβάλλον και τον άνθρωπο. Οι ωκεανοί είναι υπεύθυνοι για την απορρόφηση μεγάλου μέρους της πρόσθετης θερμότητας που παράγεται από τις ανθρώπινες δραστηριότητες και η θέρμανση τους δεν επηρεάζει μόνο τη στάθμη της θάλασσας αλλά και τα θαλάσσια και τα παράκτια οικοσυστήματα. Για να μάθετε περισσότερα σχετικά με το πώς επηρεάζεται η θαλάσσια ζωή, μπορείτε να διαβάσετε το άρθρο στο θαλάσσια ζωή και υπερθέρμανση του πλανήτη.
Οι θερμοκρασίες των ωκεανών έχουν αυξηθεί σημαντικά από τη δεκαετία του 70 και αυτό έχει οδηγήσει σε αύξηση φαινομένων όπως π. θαλάσσια κύματα καύσωνα, τα οποία είναι επεισόδια μη φυσιολογικών θερμοκρασιών στη θάλασσα που μπορεί να διαρκέσουν μέρες ή εβδομάδες. Η IPCC έχει δηλώσει ότι η ανθρώπινη επιρροή ήταν η κύρια αιτία της αυξημένης θερμότητας των ωκεανών και αυτό βλάπτει τη θαλάσσια ζωή, συμπεριλαμβανομένης της απώλειας κρίσιμων ενδιαιτημάτων όπως οι κοραλλιογενείς ύφαλοι. Για να κατανοήσετε καλύτερα τη σχέση μεταξύ της υπερθέρμανσης του πλανήτη και των ωκεανών, μπορείτε να συμβουλευτείτε το άρθρο για Κριλ της Ανταρκτικής και κλιματική αλλαγή.
Η άνοδος της θερμοκρασίας των ωκεανών επηρεάζει επίσης την θαλάσσια βιοποικιλότητα. Υπολογίζεται ότι περισσότερα από τα μισά θαλάσσια είδη θα μπορούσαν να βρίσκονται στο χείλος της εξαφάνισης μέχρι το 2100, εάν συνεχιστούν τα σημερινά επίπεδα θέρμανσης. Με μια αύξηση 1.5°C στις παγκόσμιες θερμοκρασίες, μεταξύ 70% και 90% των κοραλλιογενών υφάλων αναμένεται να εξαφανιστούν, επηρεάζοντας χιλιάδες είδη που εξαρτώνται από αυτά τα οικοσυστήματα.
Καθώς ο ωκεανός θερμαίνεται, το αυξάνεται επίσης η οξύτητα του νερού λόγω της απορρόφησης CO2, η οποία μπορεί να οδηγήσει στο θάνατο ευαίσθητων θαλάσσιων ειδών. Οι παράκτιες περιοχές είναι οι πιο επηρεασμένες, με περίπου 500 νεκρές ζώνες να έχουν αναφερθεί, όπου σχεδόν δεν υπάρχει θαλάσσια ζωή λόγω της μείωσης της περιεκτικότητας σε οξυγόνο.
Μελλοντικές προβλέψεις για την άνοδο της στάθμης της θάλασσας
Οι προβλέψεις για την άνοδο της στάθμης της θάλασσας συνεχίζουν να είναι ανησυχητικές. Σύμφωνα με την IPCC, εάν δεν μειωθούν δραστικά οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, η στάθμη της θάλασσας θα μπορούσε να αυξηθεί κατά 30 έως 130 cm έως το 2100 σε σύγκριση με το 2000. Αυτή η άνοδος, εκτός από το ότι θα προκαλέσει ζημιές στις υποδομές, θα επηρεάσει επίσης τη γεωργία και την παραγωγή τροφίμων λόγω της εισβολής αλμυρού νερού στο έδαφος. Για πιο συγκεκριμένες πληροφορίες σχετικά με την άνοδο της στάθμης της θάλασσας, ανατρέξτε στο άρθρο για την επιτάχυνσή του.
Καθώς οι θερμοκρασίες αναμένεται να συνεχίσουν να ανεβαίνουν, η άνοδος της στάθμης της θάλασσας θα μπορούσε να οδηγήσει σε μεταναστευτική κρίση. Οι παράκτιες κοινότητες, ειδικά εκείνες στις αναπτυσσόμενες χώρες, θα αντιμετωπίσουν τις μεγαλύτερες προκλήσεις καθώς οι πληθυσμοί αναγκάζονται να μετακινηθούν σε ασφαλέστερες περιοχές. Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε κοινωνικές και οικονομικές εντάσεις σε ήδη ευάλωτες περιοχές, ένα θέμα που επίσης μελετάται από την άποψη αυτή. άτυποι κυκλώνες.
Τι μέτρα λαμβάνονται;
Αντιμέτωπες με την αίσθηση του επείγοντος, οι πόλεις και οι χώρες σε όλο τον κόσμο λαμβάνουν μέτρα για να μετριάσουν και να προσαρμοστούν στις επιπτώσεις της ανόδου της στάθμης της θάλασσας. Μερικά από αυτά τα μέτρα περιλαμβάνουν:
- Δημιουργία ανθεκτικών υποδομών: Αναχώματα και φράγματα σχεδιάζονται για την προστασία των παράκτιων περιοχών. Για παράδειγμα, το έργο στην Τζακάρτα επιδιώκει να χτίσει ένα θαλάσσιο τείχος ύψους σχεδόν 25 μέτρων.
- Βελτίωση πολεοδομικού σχεδιασμού: Οι παράκτιες πόλεις ενημερώνουν τους οικοδομικούς τους κώδικες για να συμπεριλάβουν αυστηρότερα πρότυπα που λαμβάνουν υπόψη την άνοδο της στάθμης της θάλασσας.
- Αποκατάσταση φυσικών οικοσυστημάτων: Έργα αποκατάστασης μαγγροβίων και κοραλλιογενών υφάλων βρίσκονται σε εξέλιξη για να βοηθήσουν στην προστασία της ακτής.
- Ελεγχόμενη μετανάστευση: Σε ορισμένες περιπτώσεις, εξετάζεται το ενδεχόμενο μετεγκατάστασης ολόκληρων κοινοτήτων, όπως στα νησιά Μάρσαλ, όπου ο πληθυσμός αντιμετωπίζει επικείμενες πλημμύρες.
Σε αυτό το πλαίσιο, είναι ζωτικής σημασίας οι χώρες να συνεργαστούν για να αντιμετωπίσουν μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της εποχής μας. Ο διεθνής συντονισμός είναι απαραίτητος για την κοινή χρήση πόρων, τεχνολογίας και αποτελεσματικών στρατηγικών που διασφαλίζουν την επιβίωση των παράκτιων κοινοτήτων και την προστασία των οικοσυστημάτων που συντηρούν τη ζωή στη Γη.
