Όταν αναλύουμε όλους τους πλανήτες του sistema ηλιακή βλέπουμε ότι υπάρχουν και τα δύο εσωτερικοί πλανήτες ως Εξωτερικοί πλανήτες. Ωστόσο, υπάρχουν διάφορες διαστημικές αποστολές που είναι αφιερωμένες στην αναζήτηση πλανητών εκτός του ηλιακού συστήματος. Οι πλανήτες που ανακαλύπτονται πέρα από τα όρια της ζώνης του ήλιου μας είναι γνωστοί εξωπλανήτες.
Σε αυτό το άρθρο θα σας πούμε όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε για το εξωπλανήτες και ποιες μέθοδοι χρησιμοποιούνται για την ανακάλυψή τους.
Τι είναι οι εξωπλανήτες
Υπάρχουν πολλά έργα που προσπαθούν να αναζητήσουν εξωπλανήτες πέρα από το ηλιακό σύστημα. Αυτός ο όρος αναφέρεται στους πλανήτες που βρίσκονται πέρα από το ηλιακό σύστημα, αν και δεν υπάρχει επίσημος ορισμός που να ανταποκρίνεται σε συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Πάνω από μια δεκαετία πριν, η Διεθνής Αστρονομική Ένωση (IAU, στα Αγγλικά) έκανε κάποιες διακρίσεις για να είναι σε θέση να καθορίσει καλά τους όρους του πλανήτη και του νάνου πλανήτη. Κατά τον καθορισμό αυτών των νέων ορισμών Ο Πλούτωνας δεν θεωρείται πλέον επίσημα πλανήτης και περιγράφηκε ως πλανήτης νάνων.
Και οι δύο έννοιες αναφέρονται σε ουράνια σώματα που περιστρέφονται γύρω από τον ήλιο. Το κοινό χαρακτηριστικό που τους περιλαμβάνει είναι ότι έχουν αρκετή μάζα έτσι ώστε η δική τους βαρύτητα να μπορεί να ξεπεράσει τις δυνάμεις του άκαμπτου σώματος έτσι ώστε να μπορούν να αποκτήσουν μια υδροστατική ισορροπία. Ωστόσο, όπως έχουμε αναφέρει προηγουμένως, το ίδιο δεν συμβαίνει με τον ορισμό των εξωπλανητών. Δεν υπάρχει μέχρι σήμερα συναίνεση σχετικά με τα κοινά χαρακτηριστικά με τους πλανήτες που ανακαλύπτονται πέρα από το ηλιακό σύστημα.
Για ευκολία στη χρήση, αναφέρεται σε εξωπλανήτες σε όλους τους πλανήτες εκτός του ηλιακού συστήματος. Αυτό είναι επίσης είναι γνωστοί με το όνομα των εξωηλιακών πλανητών. Ένα από αυτά εξέπληξε πρόσφατα την επιστημονική κοινότητα, τονίζοντας τη σημασία της κατανόησης του τι είναι οι εξωπλανήτες.
Κύρια χαρακτηριστικά
Δεδομένου ότι πρέπει να επιτευχθεί συναίνεση για τον καθορισμό, τη συλλογή και την ταξινόμηση αυτών των πλανητών, πρέπει να καθοριστούν κοινά χαρακτηριστικά. Με αυτόν τον τρόπο, ο IAU συγκέντρωσε τρία χαρακτηριστικά που πρέπει να έχουν οι εξωπλανήτες. Ας δούμε ποια είναι αυτά τα τρία χαρακτηριστικά:
- Θα είναι ένα αντικείμενο με πραγματική μάζα κάτω από την οριακή μάζα για πυρηνική σύντηξη δευτερίου.
- Περιστρέψτε γύρω από ένα αστέρι ή ένα αστρικό υπόλοιπο.
- Παρουσιάστε μια μάζα και / ή μέγεθος μεγαλύτερο από αυτό που χρησιμοποιείται ως όριο για έναν πλανήτη στο ηλιακό σύστημα.
Όπως ήταν αναμενόμενο, συγκριτικά χαρακτηριστικά καθορίζονται μεταξύ των πλανητών που βρίσκονται έξω και μέσα στο ηλιακό σύστημα. Πρέπει να αναζητήσουμε παρόμοια χαρακτηριστικά, καθώς όλοι οι πλανήτες περιστρέφονται συνήθως γύρω από ένα κεντρικό αστέρι. Με αυτόν τον τρόπο, τα «ηλιακά συστήματα» δημιουργούνται ταυτόχρονα για να παράγουν αυτό που γνωρίζουμε ως γαλαξία. Αν κοιτάξουμε στο λεξικό της ισπανικής βασιλικής ακαδημίας, βλέπουμε ότι ο όρος exoplanet δεν περιλαμβάνεται.
Ο πρώτος εξωπλανήτης ανακαλύφθηκε πριν από περισσότερο από ένα τέταρτο του αιώνα. Και είναι ότι το 1992 αρκετοί αστρονόμοι ανακάλυψαν μια σειρά πλανητών που περιστρέφονται γύρω από ένα αστέρι γνωστό με το όνομα Lich. Αυτό το αστέρι είναι αρκετά ξεχωριστό στο ότι εκπέμπει ακτινοβολία σε πολύ σύντομα ακανόνιστα διαστήματα.. Θα μπορούσατε να πείτε ότι αυτό το αστέρι λειτούργησε σαν να ήταν ένας φάρος. Χάρη σε πρόσφατες έρευνες, βρέθηκε νέους εξωπλανήτες τα οποία παρέχουν περαιτέρω πληροφορίες για το σχηματισμό του αστρικού συστήματος και τη σχέση του με την αναζήτηση εξωπλανητών.
Αρκετά χρόνια αργότερα, δύο επιστημονικές ομάδες ανακάλυψαν τον πρώτο εξωπλανήτη σε τροχιά γύρω από ένα αστέρι αρκετά παρόμοιο με τον ήλιο. Αυτή η ανακάλυψη ήταν αρκετά σημαντική για τον κόσμο της αστρονομίας, καθώς απέδειξε ότι πλανήτες υπήρχαν πέρα από τα σύνορα του ηλιακού μας συστήματος. Επιπλέον, επιβεβαιώθηκε η ύπαρξη πλανητών που θα μπορούσαν να περιφέρονται γύρω από αστέρια παρόμοια με τα δικά μας. Δηλαδή, μπορεί να υπάρχουν και άλλα ηλιακά συστήματα, γεγονός που ανοίγει την πόρτα σε νέες μελέτες όπως αυτές που πραγματοποιήθηκαν με το Διαστημικό τηλεσκόπιο Gaia.
Έκτοτε, με βελτιωμένη τεχνολογία, η επιστημονική κοινότητα μπόρεσε να ανιχνεύσει χιλιάδες εξωπλανήτες σε διαφορετικές αποστολές που αναζητούσαν νέους πλανήτες. Το πιο γνωστό είναι το τηλεσκόπιο Kepler. Επιπλέον, το Τηλεσκόπιο James Webb έχει επίσης συμβάλει σημαντικά σε αυτόν τον τομέα σπουδών.
Μέθοδοι αναζήτησης εξωπλανητών
Δεδομένου ότι αυτοί οι εξωπλανήτες δεν μπορούν να ανακαλυφθούν φυσικά, υπάρχουν διαφορετικές τεχνικές για να ανακαλύψετε αυτούς τους πλανήτες που υπάρχουν πέρα από το ηλιακό σύστημα. Ας δούμε ποιες είναι οι διαφορετικές μέθοδοι:
- Μέθοδος διέλευσης: είναι μια από τις πιο σημαντικές τεχνικές σήμερα. Ο στόχος αυτής της μεθόδου είναι να μετρηθεί η φωτεινότητα που προέρχεται από ένα αστέρι. Το πέρασμα ενός εξωπλανήτη μεταξύ του αστεριού βασιλιά και της γης έτσι ώστε η φωτεινότητα που φτάνει σε εμάς να μειώνεται περιοδικά. Μπορούμε έμμεσα να συμπεράνουμε ότι υπάρχει ένας εξωηλιακός πλανήτης σε αυτήν την περιοχή. Αυτή η μεθοδολογία ήταν πολύ επιτυχημένη και είναι αυτή που χρησιμοποιήθηκε περισσότερο τα τελευταία χρόνια.
- Αστρομετρία: Είναι ένας από τους κλάδους της αστρονομίας. Θα είναι πιο υπεύθυνο για την ανάλυση της θέσης και της σωστής κίνησης των αστεριών. Χάρη σε όλες τις μελέτες που πραγματοποιήθηκαν από την αστρομετρία, είναι δυνατός ο εντοπισμός εξωπλανητών μετρώντας μια μικρή διαταραχή που ασκούν τα αστέρια στα ουράνια σώματα που περιφέρονται. Ωστόσο, μέχρι σήμερα δεν έχει βρεθεί εξωηλιακός πλανήτης με χρήση αστρομετρίας.
- Ακτινική παρακολούθηση ταχύτητας: Είναι μια τεχνική που μετρά την ταχύτητα με την οποία θα κινηθεί το αστέρι στη μικρή τροχιά που δημιουργείται από την έλξη του εξωπλανήτη. Αυτό το αστέρι θα κινηθεί προς και μακριά από εμάς μέχρι να ολοκληρώσει τη δική του τροχιά. Η ταχύτητα του άστρου μπορεί να υπολογιστεί από την πλευρά της οπτικής γραμμής αν έχουμε παρατηρητή από τη Γη. Αυτή η ταχύτητα είναι γνωστή ως ακτινική ταχύτητα. Όλες αυτές οι μικρές διακυμάνσεις στις ταχύτητες προκαλούν αλλαγές στο φάσμα παρατήρησης των άστρων. Δηλαδή, αν παρακολουθήσουμε την ακτινική ταχύτητα, μπορούμε να ανιχνεύσουμε νέους εξωπλανήτες, οι οποίοι συνδέονται με άλλες έρευνες στην αστρονομία.
- Χρονομετρία Pulsars: Οι πρώτοι εξωηλιακόι πλανήτες περιφέρθηκαν γύρω από ένα πάλσαρ. Αυτό το πάλσαρ είναι γνωστό ως ο αστρικός φάρος. Εκπέμπουν ακτινοβολία σε μικρά, ακανόνιστα διαστήματα σαν να ήταν φάρος. Εάν ένας εξωπλανήτης περιστρέφεται γύρω από ένα αστέρι με αυτά τα χαρακτηριστικά, η δέσμη φωτός που φτάνει στον πλανήτη μας μπορεί να επηρεαστεί. Αυτά τα χαρακτηριστικά μπορούν να χρησιμεύσουν ως ένδειξη για την ύπαρξη ενός νέου εξωπλανήτη που περιστρέφεται γύρω από το πάλσαρ, γεγονός που οδήγησε σε νέες ανακαλύψεις σε αυτήν την περιοχή.
Ελπίζω ότι με αυτές τις πληροφορίες μπορείτε να μάθετε περισσότερα για τους εξωπλανήτες και τον τρόπο με τον οποίο ανακαλύπτονται.