Τα βιβλία γεωλογίας είναι πιθανό να προσθέσουν μια νέα ήπειρο σύντομα: Ζηλανδία. Με έκταση 4,9 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα, είναι σχεδόν πλήρως βυθισμένο στα νερά του Ειρηνικού Ωκεανού, σε σημείο που τα μόνα ορατά μέρη του είναι η Νέα Ζηλανδία και η Νέα Καληδονία.
Η ύπαρξη της Ζηλανδίας επιβεβαιώθηκε πρόσφατα από επιστήμονες από το κέντρο της Νέας Ζηλανδίας GNS Science, ο οποίος ερευνούσε την πιθανή ύπαρξη της ηπείρου για 20 χρόνια. Μέσω δεδομένων που συλλέχθηκαν από υποβρύχιους αισθητήρες, κατάφεραν να ανακαλύψουν μια περιοχή που συγκεντρώνει τα προϋποθέσεις που απαιτούνται για να χαρακτηριστεί ως ήπειρος.
Ίσως σκεφτείτε ότι το γεγονός ότι έχει σχεδόν το Το 95% της επικράτειάς του είναι κάτω από το νερό θα ήταν αρκετό για να μην την κατατάξουμε ως ήπειρο. Ωστόσο, επειδή έχει μια καλά καθορισμένη περιοχή, ένα παχύτερο φλοιό από τον πυθμένα του ωκεανού και είναι υψηλότερο από τη γύρω περιοχή, κατέστη δυνατό να αναδειχθεί σε κατάσταση ηπείρου, σύμφωνα με τη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό της Γεωλογικής Εταιρείας της Αμερικής (GSA).
Ο γεωλόγος και επικεφαλής της έρευνας, Νικ Μόρτιμερ, εξέφρασε ότι αυτή η ανακάλυψη θα χρησιμεύσει όχι μόνο για να την προσθέσει στα επιστημονικά βιβλία, αλλά και για να μπορέσει να εξερευνήσουν τη συνοχή και την αποσύνθεση του ηπειρωτικού φλοιού. Είναι η πιο λεπτή και μικρότερη ήπειρος που έχει βρεθεί ποτέ, η οποία, παρόλο που είναι βυθισμένη, δεν έχει κατακερματιστεί.
Ο Μόρτιμερ και η ομάδα του ελπίζουν ότι η Ζηλανδία θα αναγνωριστεί από την επιστημονική κοινότητα και θα εμφανιστεί στον παγκόσμιο χάρτη. Παρά το γεγονός ότι είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου υποβρύχιο, τα δορυφορικά δεδομένα και οι ερευνητικές αναζητήσεις δείχνουν ότι είναι α βασιλική ήπειρος. Ωστόσο, θα πρέπει να περιμένουν άλλους ερευνητές να το αναφέρουν στις μελέτες τους.
Ιστορία της Ζηλανδίας
Η ανακάλυψη της Ζηλανδίας έχει τις ρίζες της στο παρελθόν, όπου γεωλόγοι από την κλασική Ελλάδα όπως π.χ Αριστοτέλης, Ερατοσθένης και αργότερα ο χαρτογράφος Πτολεμαίος Ανέφεραν μια φανταστική ήπειρο την οποία ονόμασαν Terra Australis Ignota. Σε αναζήτηση αυτής της χερσαίας μάζας, ο Ολλανδός εξερευνητής Αβέλ Τασμάν Το 1642 συνάντησε τα νησιά που γνωρίζουμε σήμερα ως Νέα Ζηλανδία, αν και αυτά τα εδάφη φαινόταν πολύ μικρά για να είναι αυτό που έψαχνε.
Από την ανακάλυψη της Tasman, υπήρξαν 375 χρόνια μέχρι που μια ομάδα επιστημόνων επιβεβαίωσε ότι η ήπειρος, γνωστή ως Ζηλανδία, υπήρχε στην πραγματικότητα, αν και το μεγαλύτερο μέρος της είναι υποβρύχια. Εκτιμάται ότι η Το 94% της επιφάνειάς του είναι βυθισμένο.
Μια νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Τεκτονική Οι επιστήμονες του GNS Science δημιούργησαν έναν οριστικό χάρτη της Ζηλανδίας. Αυτή η ήπειρος εκτείνεται κατά μήκος 5 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα, και δεν ήταν μέχρι τώρα που μπορούσε να διαπιστωθεί η ύπαρξή του πλήρη επιφάνεια. Η ιστορία της Ζηλανδίας συνδέεται με αυτήν του Γκοντγουάνα, μια αρχαία υπερήπειρος που κατακερματίστηκε πριν από εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια, δημιουργώντας τις χερσαίες μάζες που γνωρίζουμε σήμερα. Η μελέτη των ηπείρων είναι απαραίτητο να κατανοήσουμε αυτό το πλαίσιο.
Γεωλογικά χαρακτηριστικά της Ζηλανδίας
Η Zealandia αποσχίστηκε από τη Gondwana περίπου 80 εκατομμύρια χρόνια. Σε αντίθεση με τις γειτονικές της ηπείρους, όπως η Ανταρκτική και η Αυστραλία, που παραμένουν σε μεγάλο βαθμό πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, το μεγαλύτερο μέρος της επικράτειας της Ζηλανδίας είναι βυθισμένο. Μόνο τα νησιά του NZ, Νέα Καληδονία, και μικρές περιοχές όπως το νησί του Κύριε Howe και η πυραμίδα του Μπάλα αναδύονται πάνω από τα νερά.
Η έρευνα της ομάδας του Mortimer κατέστησε δυνατό τον ορισμό του τα δύο τρίτα έλειπαν της Ζηλανδίας και να βελτιώσετε τους υπάρχοντες χάρτες. «Η αναγνωριστική γεωλογική χαρτογράφηση ολόκληρης της ηπείρου των 5 εκατομμυρίων km2 της Ζηλανδίας έχει πλέον ολοκληρωθεί σε ξηρά και θάλασσα», είπε ο Mortimer.
Για να κατανοήσει τη γεωλογία της Ζηλανδίας, η ομάδα ανέλυσε δείγματα πετρωμάτων και ιζημάτων από τον πυθμένα του ωκεανού, κυρίως από τρύπες γεωτρήσεων και επίσης από τις ακτές των νησιών. Μεταξύ των υλικών που αναλύθηκαν ήταν: βασάλτες, ψαμμίτες y βότσαλα ψαμμίτη. Οι ψαμμίτες βρέθηκαν να είναι ηλικίας Ανώτερου Κρητιδικού (περίπου 95 εκατομμυρίων ετών) και περιείχαν γρανίτη της Πρώιμης Κρητιδικής περιόδου και ηφαιστειακά βότσαλα. Οι βασάλτες χρονολογήθηκαν στο Ηώκαινο, με ηλικία περίπου 40 εκατομμύρια χρόνια. Αυτή η ανάλυση παρέχει δεδομένα για την κατανόηση του ηφαιστειακή δραστηριότητα στην περιοχή.
Τα αποτελέσματα, μαζί με δεδομένα από περιφερειακές μαγνητικές ανωμαλίες και άλλες μελέτες, βοήθησαν τους επιστήμονες να χαρτογραφήσουν την υποβρύχια γεωλογία της Βόρειας Ζηλανδίας. Η πρώτη ευρωπαϊκή παρατήρηση της περιοχής έγινε το 1642 από τον Άμπελ Τάσμαν. Από τότε, άλλοι εξερευνητές και επιστήμονες έχουν πλεύσει στα νερά της Ζηλανδίας αναζητώντας τη χαμένη ήπειρο, χωρίς να γνωρίζουν ότι επέπλεαν από πάνω της.
Οι συνέπειες της ανακάλυψης της Ζηλανδίας
Ο ηπειρωτικός φλοιός είναι συνήθως περίπου 1000 πόδια βάθος. 40 χιλιόμετρα και είναι σημαντικά παχύτερο από τον ωκεάνιο φλοιό, ο οποίος συνήθως έχει περίπου 10 χιλιόμετρα. Συγκριτικά, η Ζηλανδία έχει περίπου Βάθος 20 χλμ γιατί η εξέδρα του επεκτάθηκε πολύ όταν χωρίστηκε από την Γκοντβάνα. Αν και τελικά βυθίστηκε, δεν βυθίστηκε στο επίπεδο του κανονικού ωκεάνιου φλοιού.
Με βάση το βάθος του φλοιού της και το είδος των πετρωμάτων από τα οποία αποτελείται, οι επιστήμονες λένε ότι η Ζηλανδία πληροί όλα τα κριτήρια για να θεωρείται ήπειρος. Αυτή η αναγνώριση έχει σημαντικές επιπτώσεις, όχι μόνο σε γεωλογικούς όρους, αλλά και σε πολιτικό και οικονομικό.
La Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας επιτρέπει στις χώρες να επεκτείνουν τις νόμιμες επικράτειές τους πέρα από την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη τους, η οποία φτάνει στο 370 χιλιόμετρα από τις ακτές της, για να διεκδικήσει την εκτεταμένη υφαλοκρηπίδα της, η οποία περιλαμβάνει ορυκτές και πετρελαϊκές πηγές. Έτσι, αποδεικνύοντας ότι η Ζηλανδία είναι μέρος μιας μεγαλύτερης ηπείρου, η Νέα Ζηλανδία θα μπορούσε να δει την επικράτειά της να αυξάνεται. έξι φορές.
Αυτό οδήγησε σε αύξηση των διαθέσιμων κεφαλαίων για την θαλάσσια εξερεύνηση της περιοχής, καθιστώντας τη μελέτη του .
Τα τελευταία χρόνια, έχουν πραγματοποιηθεί πολυάριθμες μελέτες και έρευνες για τη Ζηλανδία. Ένα από τα πιο σημαντικά ευρήματα δείχνει ότι ο φλοιός αυτής της ηπείρου είναι πολύ λεπτότερος από αυτόν άλλων ηπειρωτικών μαζών, αλλά πληροί αρκετά κριτήρια που την τοποθετούν ως νόμιμη ήπειρο. Πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ότι η Ζηλανδία έχει μια πλούσια γεωλογική ιστορία που μπορεί να παρέχει πολύτιμες πληροφορίες για το τεκτονικές διεργασίες και την εξέλιξη της Γης.
Το 2021, μια μελέτη έδειξε ότι η Ζηλανδία έχει περισσότερα δισεκατομμύρια χρόνια, το οποίο είναι περίπου διπλάσιο από ό,τι πιστευόταν σε προηγούμενη έρευνα. Αυτό υπογραμμίζει περαιτέρω τη σημασία της Ζηλανδίας στη γεωλογία, καθώς είναι πιθανώς ένας από τους παλαιότερους σχηματισμούς στη Γη.
Το μέλλον της Ζηλανδίας στην επιστήμη και την εξερεύνηση
Η διαίρεση της Ζηλανδίας έχει κατηγοριοποιηθεί σε δύο κύριες περιοχές: Βόρεια Ζηλανδία (ή Δυτική Επαρχία) και Νότια Ζηλανδία (ή Ανατολική Επαρχία). Αυτοί οι δύο σχηματισμοί χωρίζονται από το Αλπικό Ρήγμα και την Τάφρο Kermadec, μαζί με το Οροπέδιο Hikurangi. Αυτός ο διαχωρισμός μας επιτρέπει να μελετήσουμε πώς σχηματίστηκε η Ζηλανδία και πώς σχετίζεται με γειτονικές χερσαίες μάζες στη γεωλογική ιστορία.
Καθώς η στάθμη της θάλασσας κυμάνθηκε σε διαφορετικές περιόδους, έχει προταθεί ότι η ήπειρος έπαιξε σημαντικό ρόλο στην προέλευση του Ηφαιστειακός δακτύλιος της φωτιάς του Ειρηνικού. Αυτή η ανακάλυψη όχι μόνο θα αλλάξει τον τρόπο που σκεφτόμαστε τη γεωγραφία του Ειρηνικού Ωκεανού, αλλά θα προσφέρει επίσης νέες ευκαιρίες για επιστημονική έρευνα.
Η επιστημονική κοινότητα συνεχίζει να μελετά τη Ζηλανδία για να μάθει περισσότερα για την τεκτονική των πλακών, την ηφαιστειακή δραστηριότητα και την εξέλιξη της χλωρίδας και πανίδας της περιοχής. Πρόσφατες μελέτες έχουν αποκαλύψει ότι τα ηφαίστεια της Ζηλανδίας έχουν εκραγεί αρκετές φορές κατά τη διάρκεια της ιστορίας της, αλλά επί του παρόντος, η ηφαιστειακή δραστηριότητα είναι χαμηλή εκτός από ορισμένες συγκεκριμένες περιοχές.
Για τους γεωλόγους σε όλο τον κόσμο, η Ζηλανδία αντιπροσωπεύει ένα παράθυρο σε περασμένες εποχές και μια ευκαιρία να εμβαθύνουμε την κατανόησή μας για το πώς οι τεκτονικές πλάκες επηρεάζουν τον σχηματισμό των ηπείρων και τον αντίκτυπό τους στον πλανήτη. διεργασίες που διαμορφώνουν τη Γη. Σε αυτές τις γραμμές, το αυξανόμενο ενδιαφέρον για τη θαλάσσια εξερεύνηση θα μπορούσε να αυξήσει τον όγκο των διαθέσιμων δεδομένων σε αυτή τη βυθισμένη ήπειρο.
