Εχεις ποτέ ακούσει από τον πνεύμονα του πλανήτη, αναφέρεται στον Αμαζόνιο ή σε άλλες πράσινες περιοχές του πλανήτη. Αυτές οι περιοχές ονομάζονται πνεύμονες, που αναφέρονται στην ικανότητα απορρόφησης του CO2 του πλανήτη και συμβάλλουν έτσι σε ένα καθαρότερο και υγιέστερο περιβάλλον για όλα τα ζωντανά όντα.
Ένας από τους πνεύμονες αυτού του πλανήτη βρίσκεται στο την περιοχή του Ατλαντικού γύρω από τον Τροπικό Καρκίνο. Αυτός ο πνεύμονας είναι μια ωκεάνια περιοχή που ελευθερώνει τον πλανήτη από ένα μεγάλο μέρος των εκπομπών CO2 που προκαλούνται από τον άνθρωπο. Σταμάτησε να λειτουργεί την άνοιξη του 2010;
Ο πνεύμονας του Ατλαντικού
Οι ωκεανοί μπορούν να φτάσουν απορροφούν μεγάλες ποσότητες CO2 που εκπέμπουμε στις βιομηχανικές μας δραστηριότητες και να το αφαιρέσουμε από τον κύκλο, βυθίζοντάς το στα ιζήματα. Υπάρχει ένα παγκόσμιο ισοζύγιο άνθρακα στο οποίο, όταν υπάρχει πολύς άνθρακας στην ατμόσφαιρα, τείνει να διαλύεται στο νερό των ωκεανών. Ποιο είναι το πρόβλημα με αυτό το φαινόμενο; Όταν ενσωματώνεται πάρα πολύ CO2 στους ωκεανούς, προκαλεί οξίνιση αυτών και, κατά συνέπεια, πολυάριθμες αρνητικές επιπτώσεις στη θαλάσσια χλωρίδα και πανίδα, επηρεάζοντας τη βιοποικιλότητα, η οποία έχει επίσης αντιμετωπιστεί διαφορές μεταξύ της κλιματικής αλλαγής και της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Η πιο γνωστή περίπτωση είναι η λεύκανση των κοραλλιογενών υφάλων, φαινόμενο που σχετίζεται στενά με την πρόσκρουση του Υπερθέρμανση του πλανήτη.
Λοιπόν, οι μελέτες που πραγματοποιήθηκαν σχετικά με την απορρόφηση του CO2 από τους ωκεανούς εκτιμούν ότι είναι ικανές να απορροφούν μεταξύ τους 40 και 50% του συνόλου του διοξειδίου του άνθρακα που εκπέμπεται από ανθρώπινες δραστηριότητες από τη βιομηχανική επανάσταση. Αυτός ο κινητήρας που βοηθά να απαλλαγούμε από τον πλανήτη τόσο πολύ CO2 έχει επίσης μια εύθραυστη ισορροπία που εξαρτάται, σε μεγάλο βαθμό, από τις παγκόσμιες θερμοκρασίες.
Υπάρχουν μελέτες που προειδοποιούν ότι για μισό αιώνα ότι αυτοί οι θαλάσσιοι πνεύμονες που μας απελευθερώνουν από αυτά τα αέρια του θερμοκηπίου και μειώνουν τις σοβαρές επιπτώσεις και συνέπειες στο κλίμα χάνουν τη δύναμη. Περιοδικό Επιστημονικές Εκθέσεις, από την ομάδα Nature, που δημοσιεύθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2017, μια μελέτη που προειδοποιεί για τον βαθμό στον οποίο η αύξηση της θερμοκρασίας που προκαλείται τόσο από φυσικά όσο και από ανθρώπινα φαινόμενα μπορεί να κάνει τους ωκεανούς να περάσουν από τον καθαρισμό της ατμόσφαιρας στη φόρτωσή της με ακόμη περισσότερα αέρια θερμοκηπίου. Αυτή η αλλαγή σχετίζεται επίσης με φυσικά σωματίδια της ατμόσφαιρας που επηρεάζουν το παγκόσμιο κλίμα.
Τι συνέβη την άνοιξη του 2010;
Λόγω της αύξησης των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα, οι παγκόσμιες θερμοκρασίες δεν σταματούν να αυξάνονται κάθε χρόνο. Αυτή η περιοχή του Ατλαντικού γνωστή ως θαλάσσιος πνεύμονας παίζει θεμελιώδη ρόλο: το βόρειο ισημερινό ρεύμα και εκείνο των Καναρίων Νήσων περνούν, δύο από τα στοιχεία της ωκεάνιας φύσης που ρυθμίζουν το κλίμα στην περιοχή.
Ωστόσο, την άνοιξη του 2010 αυτός ο πνεύμονας σταμάτησε να λειτουργεί λόγω της μεγάλης αύξησης των θερμοκρασιών λόγω των συνεπειών που άφησε το έντονο φαινόμενο Ελ Νινιο το 2009. Όταν δεν λειτούργησε την άνοιξη του 2010, σταμάτησε να απορροφά περίπου 420 εκατομμύρια τόνους CO2, δηλαδή, 30% των συνολικών εκπομπών αερίων θερμοκηπίου. Αυτό αντανακλά επίσης τη σημασία της κατανόησης του πλαισίου των ωκεανών.
Την άνοιξη του 2010, οι επιπτώσεις του El Niño και της Ατλαντικής Ταλαντώσεως Πολλών Δεκαετίας προκάλεσαν τη θερμοκρασία της επιφάνειας του ωκεανού στην περιοχή αυξάνεται 3,4 βαθμούς πάνω από το κανονικό και η ταχύτητα του ανέμου άλλαξε, γεγονός που διατάραξε δύο από τους μηχανισμούς που ρυθμίζουν την απορρόφηση του CO2, όπως αυτός που επηρεάζει επίσης τις συνέπειες της υπερθέρμανσης του πλανήτη.
Ως αποτέλεσμα αυτού του φαινομένου, ο ωκεανός πνευμονικός μηχανισμός κατέρρευσε προσωρινά, καθιστώντας τον ανίκανο να απορροφήσει 29 εκατομμύρια τόνους CO2 μεταξύ Φεβρουαρίου και Μαΐου. Πρέπει επίσης να αναφερθεί ότι την άνοιξη του 2010 1,6 εκατομμύρια τόνοι αερίων θερμοκηπίου εκπέμπονται στην ατμόσφαιρα.
Περιοχές όπου υπήρξαν σημαντικές αλλαγές
Οι πιο αξιοσημείωτες αλλαγές συγκεντρώθηκαν στην περιοχή του βόρειου ισημερινού ρεύματος. Σε εκείνη την περιοχή ο ωκεανός εκπέμπεται στην ατμόσφαιρα εκείνους τους μήνες περίπου 1,2 εκατομμύρια τόνοι CO2, όταν το φυσιολογικό είναι ότι απορροφά 22,4 εκατομμύρια.
Η τάση αύξησης των παγκόσμιων θερμοκρασιών θερμαίνει τα επιφανειακά νερά των ωκεανών. Αυτό προκαλεί την αύξηση της έντασης και της συχνότητας των ακραίων καιρικών φαινομένων. Αυτό μπορεί να απειλήσει την ικανότητα του πνεύμονα να μειώνει τις επιδράσεις του CO2 και να το απορροφά, ένα πρόβλημα που σχετίζεται με κατανάλωση κλιματιστικού στο μέλλον
