Ο φυσικός δορυφόρος της Γης, κοινώς γνωστός ως Σελήνη, ακολουθεί μια ελλειπτική διαδρομή γύρω από τον πλανήτη μας με ταχύτητα 3.680 χιλιομέτρων την ώρα, σύμφωνα με την Εθνική Υπηρεσία Αεροναυτικής και Διαστήματος ή NASA. Ελλείψει ατμόσφαιρας, η Σελήνη βιώνει ακραίες διακυμάνσεις της θερμοκρασίας, που κυμαίνονται από -184 βαθμούς Κελσίου κατά τη νυχτερινή της φάση έως 214 βαθμούς Κελσίου όταν φωτίζεται από τον ήλιο. Υπάρχουν μελέτες που υποδηλώνουν ότι το φεγγάρι υπέστη μια παγκόσμια ανατροπή του μανδύα και σήμερα είναι ανάποδα.
Γνώσεις για το φεγγάρι
Από όλα τα ουράνια αντικείμενα στο σύμπαν, οι γνώσεις μας για τη Σελήνη ξεπερνούν αυτές οποιωνδήποτε άλλων. Μεταξύ των πολλών ερευνών που έχουν πραγματοποιηθεί μέχρι στιγμής, ορισμένα ευρήματα είναι πιο σημαντικά από άλλα, συμπεριλαμβανομένης της ανακάλυψης ενός κρατήρα γεμάτο πάγους στη σκοτεινή πλευρά της Σελήνης.
Σε μια πρόσφατη δημοσίευση στο επιστημονικό περιοδικό Nature, προέκυψε μια εκπληκτική αποκάλυψη ότι η Σελήνη έχει υποστεί μια σημαντική μεταμόρφωση, αναποδογυρίζοντας «ανάποδα». Διάσημοι ειδικοί παρατήρησαν έναν φαινομενικά συνηθισμένο μετασχηματισμό που, μετά από προσεκτικότερη εξέταση, αποκάλυψε τη βαρυτική του αστάθεια, που προκάλεσε σημαντική ανατροπή του μανδύα και συσσώρευση ιλμενίτη που βυθίστηκε στο εσωτερικό του.
Αν και υπάρχει βεβαιότητα γύρω από αυτή τη γνώση, τα στοιχεία παραμένουν μόνο γεωχημικά, επομένως απαιτούνται φυσικά στοιχεία για να επικυρωθεί η υπόθεση που φαίνεται ήδη να είναι μια πλήρης πραγματικότητα, λαμβάνοντας υπόψη την ανάδευση του μανδύα.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η προαναφερθείσα ερμηνεία της ανατροπής της Σελήνης υποστηρίζεται από την ομοιότητα μεταξύ του παρατηρούμενου σχεδίου, του μεγέθους και των διαστάσεων των βαρυτικών ανωμαλιών, καθώς και από την παρουσία συσσωρευμένου ιλμενίτη.
Σύμφωνα με το National Geographic, οι ειδικοί Weigang Liang και Adrien Broquet επιβεβαίωσαν ευρήματα που είχαν δημοσιευτεί στο παρελθόν από το περιοδικό Nature, παρέχοντας απτές αποδείξεις ενσωματώνοντας βαρυτικές αναστροφές και γεωδυναμικά μοντέλα. Ωστόσο, Το επιχείρημά του αναφέρει ότι πριν από την παρουσία σεληνιακών θαλασσών όπως ο Serenitatis και το Humorum, η Σελήνη βίωσε ένα περίεργο φαινόμενο στο οποίο φαινόταν να είναι «ανάποδα».
Το φεγγάρι γύρισε και σήμερα είναι ανάποδα
Υπάρχουν πολλές υποθέσεις σχετικά με την προέλευση της Σελήνης, αλλά η κυρίαρχη θεωρία υποδηλώνει ότι ο φυσικός μας δορυφόρος σχηματίστηκε από ένα ουράνιο σώμα παρόμοιο σε μέγεθος με τον Άρη πριν από εκατομμύρια χρόνια.
Μετά από μια σύγκρουση με τον πλανήτη μας, ένα παράξενο αντικείμενο απέβαλε σημαντικό μέρος της σύνθεσής του, αφήνοντας το εκδιωχθέν υλικό αιωρούμενο στο διάστημα, περιβάλλοντας τη Γη. Στο περασμα του χρονου,Ο αστερισμός του Καρκίνου Μπορεί επίσης να φανεί σε σχέση με τα ουράνια σώματα που περιβάλλουν τον πλανήτη μας και τη Σελήνη.
Σύμφωνα με το UNAM Gazette, ένας βράχος από τη Γη εκτοξεύτηκε στο διάστημα μετά από σύγκρουση με μεγάλο μετεωρίτη, αποκαλύπτοντας την ύπαρξη μιας πύλης ανάμεσα στους βραχώδεις σχηματισμούς της Σελήνης.
Όλα τα θέματα που συζητούνται σήμερα έχουν τεράστια σημασία στη σεληνιακή ιστορία, επεκτείνοντας κατά συνέπεια την κατανόησή μας για τον ουράνιο γείτονά μας, τη Σελήνη. Ένα θέμα ιδιαίτερου ενδιαφέροντος είναι η ύπαρξη ενός τεράστιου κοιτάσματος λιωμένου πετρώματος.
Πώς ήρθε η σειρά
Η Σελήνη, μια ουράνια οντότητα που εμφανίστηκε πριν από περίπου 4.500 δισεκατομμύρια χρόνια, οφείλει την ύπαρξή της σε ένα κατακλυσμικό γεγονός στον κόσμο. Αυτό το γεγονός περιλάμβανε μια κολοσσιαία σύγκρουση μεταξύ της Γης και ενός πρωτοπλανήτη παρόμοιου σε μέγεθος με τον Άρη, με αποτέλεσμα την εκτίναξη των συντριμμιών που τελικά συγχωνεύτηκαν για να σχηματίσουν τη Σελήνη. Ωστόσο, αυτό το αρχικό γεγονός ήταν απλώς η αρχή μιας ακολουθίας εξαιρετικών γεωλογικών μετασχηματισμών. Καθώς περνούσε ο καιρός, η νεαρή Σελήνη καταποντίστηκε από έναν απέραντο ωκεανό λιωμένου βράχου, ο οποίος σταδιακά στερεοποιήθηκε για να σχηματίσει τον σεληνιακό μανδύα και τον φλοιό.
Όμως η ιστορία δεν τελείωσε με την ψύξη του μάγματος. Πυκνά στρώματα ιλμενίτη, ενός ορυκτού πλούσιου σε τιτάνιο, σχηματίζονται πάνω από λιγότερο πυκνά στρώματα βαθιά μέσα στη Σελήνη. Αυτή η διάταξη ήταν βαρυτικά επισφαλής και τελικά κατέληξε σε ένα φαινόμενο γνωστό ως «παγκόσμια ανατροπή μανδύα», που προκάλεσε την κατάρρευση των συσσωρεύσεων ιλμενίτη στο σεληνιακό εσωτερικό.
Ειδικοί όπως ο Weigang Liang και ο Adrien Broquet συνέβαλαν σε μια μελέτη που παρουσιάζει συναρπαστικά εμπειρικά στοιχεία αυτού του φαινομένου. Με την ενσωμάτωση βαρυτικών αναστροφών και γεωδυναμικών μοντέλων, οι επιστήμονες έχουν συνδέσει επιτυχώς τις γραμμικές βαρυτικές ανωμαλίες στην περιοχή της σεληνιακής μαρίας με τα υπολείμματα συσσωρεύσεων ιλμενίτη που συνέβησαν μετά το γεγονός της αντιστροφής. Ο πλανήτης Δίας, για παράδειγμα, επηρεάζει πολλές δυναμικές του ηλιακού συστήματος και μπορεί επίσης να σχετίζεται έμμεσα με γεγονότα σε άλλα ουράνια σώματα.
Οι παρατηρούμενες ιδιαιτερότητες δεν είναι ασήμαντες παραξενιές, αλλά μάλλον, σχηματίζουν μια ακριβή γεωμετρική διάταξη που ευθυγραμμίζεται τέλεια με τα μοτίβα που προβάλλονται για τα υπολείμματα ιλμενίτη. Ανίχνευση αυτών των λεπτών αποκλίσεων στο βαρυτικό πεδίο της Σελήνης ήταν δυνατή χάρη στην αποστολή GRAIL της NASA, που περιφερόταν ακούραστα γύρω από τον ουράνιο γείτονά μας από το 2011 έως το 2012.
Αναλύοντας τα δεδομένα, οι ερευνητές όχι μόνο απέκτησαν μια πιο ακριβή κατανόηση του τρόπου με τον οποίο κατανέμονται τα εσωτερικά στοιχεία της Σελήνης, αλλά καθόρισαν επίσης τη χρονολογική σειρά αυτών των γεγονότων. Το στρώμα ιλμενίτη υποτίθεται ότι έχει κατακαθίσει πριν από το σχηματισμό των λεκανών Serenitatis και Humorum, υποδεικνύοντας ότι αυτό το γεγονός πιθανότατα προηγήθηκε και δυνητικά βοήθησε την ηφαιστειακή δραστηριότητα που είναι εμφανής επί του παρόντος στη σεληνιακή επιφάνεια.
Πιθανές επιπτώσεις και περιοχές για μελλοντική εξερεύνηση
Η ανακάλυψη της ανατροπής του σεληνιακού μανδύα έχει σημαντικές επιπτώσεις για την κατανόηση της γεωλογικής ανάπτυξης της Σελήνης. Επιπλέον, αυτό το φαινόμενο έχει τη δυνατότητα να παρέχει νέες ιδέες για άλλες ουράνιες οντότητες που μοιράζονται συγκρίσιμα χαρακτηριστικά.
Η συγκεκριμένη έρευνα υπογραμμίζει τη σημασία των διαστημικών αποστολών και της παγκόσμιας συνεργασίας στην εξερεύνηση του διαστήματος καθώς παρέχει ζωτικής σημασίας πληροφορίες που όχι μόνο ενισχύει την κατανόησή μας για τον κόσμο, αλλά και βαθαίνει τη μακροχρόνια ίντριγκα μας με τον δορυφόρο μας.
Η συνεχιζόμενη έρευνα για τη Σελήνη αμφισβητεί συνεχώς τις προκαταλήψεις μας και βελτιώνει την κατανόησή μας για το σύμπαν. Με κάθε νέα ανακάλυψη, πλησιάζουμε στο να ξετυλίξουμε τα αινίγματα του διαστήματος, αποδεικνύοντας ότι ακόμη και το γειτονικό μας ουράνιο σώμα, η Σελήνη, περιέχει ένα πλήθος ανείπωτων αφηγήσεων.
