Η κλίμακα 1 στη Γη σημαίνει 1 Αστρονομική Ενότητα (AU), η οποία είναι η απόσταση από τη Γη έως τον Ήλιο. Παράδειγμα Κρόνου, 10 AU = 10 φορές η απόσταση μεταξύ Γης και Ήλιου
Το Oort Cloud, επίσης γνωστό ως «σύννεφο ikpik-Oort», είναι ένα υποθετικό σφαιρικό σύννεφο trans-Neptunian αντικειμένων. Δεν μπορούσε να παρατηρηθεί άμεσα. Βρίσκεται στα όρια του ηλιακού μας συστήματος. Και με μέγεθος 1 έτους φωτός, είναι το ένα τέταρτο της απόστασης από το πιο κοντινό μας αστέρι στο ηλιακό μας σύστημα, το Proxima Centauri. Για να πάρουμε μια ιδέα για το μέγεθός του σε σχέση με τον Ήλιο, θα αναλύσουμε ορισμένα δεδομένα.
Έχουμε τον Ερμή, την Αφροδίτη, τη Γη και τον Άρη, με αυτή τη σειρά, σε σχέση με τον Ήλιο. Μια ακτίνα ηλιακού φωτός χρειάζεται 8 λεπτά και 19 δευτερόλεπτα για να φτάσει στην επιφάνεια της Γης. Πιο έξω, μεταξύ του Άρη και του Δία, βρίσκουμε τη ζώνη των αστεροειδών. Μετά από αυτή τη ζώνη έρχονται οι 4 γίγαντες αερίων, ο Δίας, ο Κρόνος, ο Ουρανός και ο Ποσειδώνας. Ο Ποσειδώνας είναι περίπου 30 φορές πιο μακριά από τον Ήλιο από τη Γη. Το φως του ήλιου διαρκεί περίπου 4 ώρες και 15 λεπτά για να φτάσει. Αν λάβουμε υπόψη τον πιο απομακρυσμένο πλανήτη μας από τον Ήλιο, Τα όρια του νέφους του Oort θα ήταν 2.060 φορές η απόσταση από τον Ήλιο στον Ποσειδώνα. Αυτό υπογραμμίζει τη σημασία του Νέφους Oort και τις επιπτώσεις του στο Ηλιακό Σύστημα.
Από πού συνάγεται η ύπαρξή του;
Το 1932, ο αστρονόμος Erns Öpik, Υπέθεσε ότι οι κομήτες σε τροχιά για μεγάλες περιόδους προέρχονταν από ένα μεγάλο σύννεφο πέρα από τα όρια του ηλιακού συστήματος. Το 1950 ο αστρονόμος Jan Oort, Έθεσε τη θεωρία ανεξάρτητα, με αποτέλεσμα ένα παράδοξο. Ο Jan Oort ισχυρίστηκε ότι οι μετεωρίτες δεν θα μπορούσαν να έχουν σχηματιστεί στην τρέχουσα τροχιά τους λόγω των αστρονομικών φαινομένων που τους διέπουν, γι' αυτό ισχυρίστηκε ότι οι τροχιές τους και όλοι τους πρέπει να αποθηκεύονται σε ένα μεγάλο σύννεφο. Αυτό το κολοσσιαίο σύννεφο πήρε το όνομά του από αυτούς τους δύο μεγάλους αστρονόμους.
Ο Oort ερεύνησε μεταξύ δύο τύπων κομητών. Αυτά με τροχιά μικρότερη από 10 AU και αυτά με τροχιές μεγάλης περιόδου (σχεδόν ισότροπες), που είναι μεγαλύτερες από 1.000 AU, φτάνοντας ακόμη και τις 20.000. Επιπλέον, είδε πώς ήρθαν όλοι από όλες τις κατευθύνσεις. Αυτό του επέτρεψε να συμπεράνει ότι, αν προέρχονταν από όλες τις κατευθύνσεις, το υποθετικό σύννεφο θα έπρεπε να έχει σφαιρικό σχήμα. Για να κατανοήσετε καλύτερα πώς σχηματίζονται, μπορείτε να συμβουλευτείτε περισσότερες πληροφορίες σχετικά με οι κομήτες του ηλιακού συστήματος.
Τι υπάρχει και περιλαμβάνει το Oort Cloud;
Σύμφωνα με τις υποθέσεις του Η προέλευση του Oort Cloud, είναι στον σχηματισμό του ηλιακού μας συστήματος, και τις μεγάλες συγκρούσεις που σημειώθηκαν και υλικά που πετάχτηκαν έξω. Τα αντικείμενα που το αποτελούν σχηματίστηκαν πολύ κοντά στον Ήλιο στις απαρχές τους. Ωστόσο, η βαρυτική δράση των γιγάντιων πλανητών παραμόρφωσε και τις τροχιές τους, στέλνοντάς τους στα μακρινά σημεία όπου βρίσκονται.
Τροχιά κομήτη, προσομοιώσεις από τη NASA
Μέσα στο σύννεφο Oort, μπορούμε να διαφοροποιήσουμε δύο μέρη:
- Εσωτερικό / εσωτερικό σύννεφο Oort: Είναι πιο βαρυτικά σχετίζεται με τον Ήλιο. Επίσης ονομάζεται Hills Cloud, έχει σχήμα δίσκου. Μετράει μεταξύ 2.000 και 20.000 AU.
- Oort Cloud Εξωτερικό: Σφαιρικό σχήμα, που σχετίζεται περισσότερο με τα άλλα αστέρια και τη γαλαξιακή παλίρροια, η οποία τροποποιεί τις τροχιές των πλανητών, καθιστώντας τους πιο κυκλικούς. Μέτρα μεταξύ 20.000 και 50.000 AU. Πρέπει να προστεθεί ότι είναι πραγματικά το βαρυτικό όριο του Ήλιου.
Το σύννεφο Oort στο σύνολό του περιλαμβάνει όλους τους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος, νάνους πλανήτες, μετεωρίτες, κομήτες, ακόμη και τρισεκατομμύρια ουράνια σώματα με διάμετρο μεγαλύτερη από 1,3 km. Παρά το γεγονός ότι υπάρχει τόσο σημαντικός αριθμός ουράνιων σωμάτων, η απόσταση μεταξύ τους υπολογίζεται σε δεκάδες εκατομμύρια χιλιόμετρα. Η συνολική μάζα που θα είχε είναι άγνωστη, αλλά κάνοντας μια προσέγγιση, έχοντας ως πρωτότυπο Halley's Comet, Έχει υπολογιστεί σε περίπου 3 × 10 ^ 25 κιλά, δηλαδή περίπου 5 φορές αυτό του πλανήτη Γη. Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με αυτόν τον διάσημο κομήτη, μπορείτε να δείτε Ο κομήτης του Χάλεϋ και τη σημασία του.
Η παλιρροιακή επίδραση στο Oort Cloud και στη Γη
Με τον ίδιο τρόπο που η Σελήνη ασκεί δύναμη στις θάλασσες, ανεβάζοντας την παλίρροια, συμπεραίνεται ότι Γαλαξιακά αυτό το φαινόμενο συμβαίνει. Η απόσταση μεταξύ ενός σώματος και ενός άλλου μειώνει τη βαρύτητα που επηρεάζει το ένα στο άλλο. Για να κατανοήσουμε το φαινόμενο που περιγράφεται, μπορούμε να δούμε τη δύναμη που ασκούν στη Γη η βαρύτητα της Σελήνης και του Ήλιου. Ανάλογα με τη θέση της Σελήνης σε σχέση με τον Ήλιο και τον πλανήτη μας, οι παλίρροιες μπορεί να ποικίλλουν σε μέγεθος. Μια ευθυγράμμιση με τον Ήλιο ασκεί τόσο ισχυρή βαρυτική επίδραση στον πλανήτη μας που εξηγεί γιατί η παλίρροια ανεβαίνει τόσο πολύ.
Στην περίπτωση του Oort Cloud, ας πούμε ότι αντιπροσωπεύει τις θάλασσες του πλανήτη μας. ΚΑΙ ο Γαλαξίας θα ερχόταν να αντιπροσωπεύει τη Σελήνη. Αυτό είναι το παλιρροϊκό φαινόμενο. Αυτό που παράγει, όπως και η γραφική περιγραφή, είναι μια παραμόρφωση προς το κέντρο του γαλαξία μας. Λαμβάνοντας υπόψη ότι η βαρυτική δύναμη του Ήλιου γίνεται πιο αδύναμη όσο απομακρυνόμαστε από αυτόν, αυτή η μικρή δύναμη είναι επίσης αρκετή για να διαταράξει την κίνηση ορισμένων ουράνιων σωμάτων, προκαλώντας την επιστροφή τους προς τον Ήλιο. Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την επίδραση της παλίρροιας στα ουράνια σώματα, μπορείτε να συμβουλευτείτε το παλιρροϊκό φαινόμενο.
Κύκλοι εξαφάνισης ειδών στον πλανήτη μας
Κάτι που οι επιστήμονες μπόρεσαν να επαληθεύσουν είναι αυτό περίπου κάθε 26 εκατομμύρια χρόνια, υπάρχει ένα μοτίβο που επαναλαμβάνεται. Πρόκειται για την εξαφάνιση ενός σημαντικού αριθμού ειδών σε αυτές τις περιόδους. Αν και δεν είναι δυνατόν να δηλωθεί με βεβαιότητα η αιτία αυτού του φαινομένου. Η παλιρροιακή επίδραση του Γαλαξία στο σύννεφο Oort θα μπορούσε να είναι μια υπόθεση που πρέπει να ληφθεί υπόψη.
Αν λάβουμε υπόψη ότι ο Ήλιος περιστρέφεται γύρω από τον γαλαξία, και στην τροχιά του τείνει να περάσει μέσα από το «γαλαξιακό επίπεδο» με μια ορισμένη κανονικότητα, αυτοί οι κύκλοι εξαφάνισης θα μπορούσαν να περιγραφούν. Έχει υπολογιστεί ότι κάθε 20 έως 25 εκατομμύρια χρόνια, ο Ήλιος διέρχεται από το γαλαξιακό επίπεδο. Όταν συμβεί αυτό, η βαρυτική δύναμη που ασκείται από το γαλαξιακό επίπεδο θα ήταν αρκετή για να διαταράξει ολόκληρο το Νέφος του Oort. Λαμβάνοντας υπόψη ότι θα ταρακουνούσε και θα ενοχλούσε τα σώματα μελών μέσα στο Cloud. Πολλά από αυτά θα ωθηθούν πίσω προς τον Ήλιο, κάτι που θα μπορούσε να έχει καταστροφικές επιπτώσεις στον πλανήτη μας, παρόμοια με αυτά που συζητούνται στη θεωρία του πανσπερμία.
Εναλλακτική Θεωρία
Άλλοι αστρονόμοι θεωρούν ότι ο Ήλιος είναι ήδη αρκετά κοντά σε αυτό το γαλαξιακό επίπεδο. Και οι σκέψεις που φέρνουν είναι ότι η διαταραχή θα μπορούσε να προέλθει από τους σπειροειδείς βραχίονες του γαλαξία. Είναι αλήθεια ότι υπάρχουν πολλά μοριακά σύννεφα, αλλά και γεμίζουν με μπλε γίγαντες. Είναι πολύ μεγάλα αστέρια και έχουν επίσης πολύ μικρή διάρκεια ζωής, καθώς καταναλώνουν γρήγορα τα πυρηνικά τους καύσιμα. Κάθε λίγα εκατομμύρια χρόνια μερικοί μπλε γίγαντες εκρήγνυνται, προκαλώντας σουπερνόβα. Αυτό θα εξηγούσε την έντονη ανατάραξη που θα επηρέαζε το Oort Cloud.
Ωστόσο, μπορεί να μην μπορούμε να το αντιληφθούμε με γυμνό μάτι. Αλλά ο πλανήτης μας είναι ακόμα ένας κόκκος άμμου στο άπειρο. Από το φεγγάρι στον γαλαξία μας, έχουν επηρεάσει από την προέλευσή τους, τη ζωή και την ύπαρξη που υπέστη ο πλανήτης μας. Πολλά πράγματα συμβαίνουν αυτή τη στιγμή, πέρα από αυτό που μπορούμε να δούμε.
