Αύξηση της στάθμης της θάλασσας Είναι μια από τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής που φοβούνται περισσότερο οι παράκτιες πόλεις όπως το Λονδίνο ή το Λος Άντζελες. Εν όψει της αύξησης της στάθμης της θάλασσας, όλες οι οικονομικές δραστηριότητες και τα σπίτια εκατομμυρίων ανθρώπων μπορούν να πλημμυρίσουν κυριολεκτικά.
Για αυτό, ξεκίνησε η Γενική Διεύθυνση Αειφορίας της Ακτής και της Θάλασσας τη στρατηγική προσαρμογής της ισπανικής ακτής στην κλιματική αλλαγή. Η Ισπανία είναι μια πολύ ευάλωτη χώρα στις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής και, δεδομένης της αύξησης της στάθμης της θάλασσας, πρέπει να βρει λύσεις. Τι είναι η προσαρμογή στην παράκτια αλλαγή του κλίματος;
Στρατηγική προσαρμογής της ισπανικής ακτής στην κλιματική αλλαγή
Αυτή η πρωτοβουλία ξεκινά με στόχο τη διενέργεια διάγνωσης των κινδύνων που συνδέονται με την κλιματική αλλαγή στις ακτές. Μόλις αναλυθούν οι κίνδυνοι που ενέχουν οι παράκτιες πόλεις, θα ληφθούν εφικτά και βιώσιμα μέτρα για την καταπολέμηση της ανόδου της στάθμης της θάλασσας. Η καλή κατανόηση των επιπτώσεων του κλίματος είναι απαραίτητη, όπως αναφέρεται σε άλλα άρθρα σχετικά με τις διαφορές μεταξύ της κλιματικής αλλαγής και της υπερθέρμανσης του πλανήτη και τη σχέση του με προσαρμογή των υποδομών σε διάφορες περιοχές.
Η άνοδος της στάθμης της θάλασσας είναι χωρίς αμφιβολία η κύρια συνέπεια της κλιματικής αλλαγής που επηρεάζει περισσότερο τις ακτές, καθώς σημαίνει την απώλεια εδάφους λόγω της παλινδρόμησης της ακτογραμμής. Επιπλέον, αυτή η άνοδος της στάθμης της θάλασσας προκαλεί επίσης διείσδυση άλατος σε εκβολές ποταμών και υδροφορείς (προκαλώντας απώλεια περισσότερου αποθηκευμένου πόσιμου νερού), διάβρωση των ακτών, άμεση απώλεια οικοσυστημάτων λόγω της θέρμανσης του θαλασσινού νερού και αυξημένη συχνότητα και ένταση καταιγίδων. Αναφορές για παράκτιες πλημμύρες είναι ανησυχητικές και καταδεικνύουν τον επείγοντα χαρακτήρα της δράσης, καθώς και την ανάπτυξη των πόλεις που θα μπορούσαν να εξαφανιστούν εάν δεν εφαρμοστούν αποτελεσματικά μέτρα.
Δεδομένου ότι τα μέτρα κατά της κλιματικής αλλαγής που θεσπίστηκαν στη Συμφωνία των Παρισίων δεν έχουν ακόμη αρχίσει να αποδίδουν καρπούς, η Ισπανία πρέπει να αναζητήσει εναλλακτικές λύσεις για την προσαρμογή. Η στρατηγική προτείνει τρεις τύπους παρεμβάσεων για να σταματήσουν αυτά τα αποτελέσματα: σωματική, κοινωνική και θεσμική. Οι κοινωνικές πρωτοβουλίες λαμβάνουν τη μορφή προσαρμογής υποδομών ή εφαρμογής λύσεων που βασίζονται στη φύση, όπως η αποκατάσταση αμμόλοφων ή υγροτόπων. Αυτή η απόδοση σχετίζεται με το επενδύσεις σε πράσινες υποδομές που θεωρείται κλειδί για την καλύτερη προσαρμογή. Τα κοινωνικά μέτρα αναφέρονται στην εκπαίδευση ή την ανταλλαγή πληροφοριών, συμπεριλαμβανομένης της δημιουργίας συστημάτων προειδοποίησης. Τέλος, αυτές που έχουν θεσμικό χαρακτήρα επηρεάζουν τη δημιουργία φορολογικών κινήτρων ή κανονισμών που ενθαρρύνουν τη βιώσιμη χρήση της ακτής. Η σημασία της εκπαίδευσης σε αυτά τα ζητήματα είναι ζωτικής σημασίας, όπως φαίνεται στο προσαρμογή των φυτών στην κλιματική αλλαγή.
Ένα από τα μεγάλα προβλήματα με αυτήν τη στρατηγική είναι αυτό δεν έχει οικονομική πρόβλεψη, Αντίθετα, τα προτεινόμενα μέτρα θα πρέπει να χρηματοδοτηθούν από το Υπουργείο Γεωργίας και Περιβάλλοντος.