Εντός του Cenozoic εποχή έχουμε το Παλαιογενής περίοδος. Είναι μια διαίρεση του χρονοδιαγράμματος που εκτείνεται σε 66 εκατομμύρια χρόνια και έληξε πριν από περίπου 23 εκατομμύρια χρόνια. Σε αυτήν την περίοδο έχουμε μια μεγάλη εξέλιξη θηλαστικών παρά το γεγονός ότι έπρεπε να εξελιχθούν από είδη πολύ μικρού μεγέθους. ο Παλαιογενής πανίδα σημειώστε ένα πριν και μετά, ειδικά στα θηλαστικά. Εάν θέλετε να μάθετε περισσότερα σχετικά με αυτό το θέμα, μπορείτε να συμβουλευτείτε το άρθρο για Παλαιογενής πανίδα.
Επομένως, πρόκειται να αφιερώσουμε αυτό το άρθρο για να σας πούμε όλα τα χαρακτηριστικά και την εξέλιξη της παλαιογενούς πανίδας.
Παλαιογενής περίοδος
Αυτή η περίοδος ήταν η προέλευση πιο πρωτόγονων μορφών της πρόσφατης ζωής. Πρέπει να έχουμε κατά νου ότι στην αρχή αυτής της γεωλογικής περιόδου υπήρχε μια εξαφάνιση που αντιστοιχεί στους δεινόσαυρους στο τέλος του κρητιδική περίοδος. Στη γεωλογία αυτής της περιόδου βλέπουμε ότι οι αυστραλιανές και ινδικές πλάκες κινούνται σε βορειοανατολική κατεύθυνση λόγω της κίνησης της ηπειρωτικής μετατόπισης. Εκτιμάται ότι η ταχύτητα κίνησης αυτών οι τεκτονικές πλάκες ήταν περίπου 6 εκατοστά το χρόνο. Επί του παρόντος, αυτό το ποσοστό είναι πολύ χαμηλότερο.
Πρέπει επίσης να λάβουμε υπόψη ότι η πανίδα του Παλαιογένους επηρεάστηκε από τις αλλαγές στο παγκόσμιο κλίμα. Υπήρξαν οξείες κλιματικές αλλαγές όπως μια γενική ψύξη όλων των πολικών περιοχών. Λόγω της μείωσης όλων των θερμοκρασιών παγκοσμίως, ολόκληρος ο πλανήτης θα μπορούσε να αφεθεί να κρυώσει. Καθώς προχωρά η περίοδος του Παλαιογένους, οι θερμοκρασίες του πλανήτη αυξήθηκαν ξανά. Και η αύξηση της θερμοκρασίας βοήθησε στη δημιουργία ενός τροπικού κλίματος σε πολλά μέρη. Όπως γνωρίζουμε, το τροπικό κλίμα χαρακτηρίζεται κυρίως από αφθονία υψηλές θερμοκρασίες, υψηλή υγρασία και καλές βροχοπτώσεις. Όλα αυτά οδηγούν στην ανάπτυξη της παλαιογενούς πανίδας.
Υπάρχουν πολλοί οργανισμοί που έπρεπε να προσαρμοστούν στο κλίμα και κατάφεραν να το κάνουν παρά την εξαφάνιση που συνέβη την προηγούμενη περίοδο. Ένα από τα είδη που μπορούσαν να αναπτυχθούν ήταν τα αγγειόσπερμα. Για να κατανοήσουμε καλύτερα πώς προσαρμόστηκαν αυτοί οι οργανισμοί, μπορούμε να διερευνήσουμε την επίδραση του κλιματική αλλαγή στα ζώα.
Παλαιογενής πανίδα
Η παλαιογενής περίοδος χωρίζεται σε τρεις εποχές: το Παλαιόκαινο, Η Eocene και Ολιγοκένιο. Σε κάθε μία από αυτές τις περιόδους συναντάμε διαφορετική ανάπτυξη της πανίδας του Παλαιογένους. Ας αναλύσουμε ποιες αναλυτικά.
Παλαιόκαινο
Κατά την εποχή του Παλαιόκαινου βρήκαμε μεγάλο αριθμό ζώων που έπρεπε να ζήσουν τη μαζική εξαφάνιση στο τέλος της Κρητιδικής. Χάρη σε αυτό το γεγονός μαζικής εξαφάνισης, τα ζώα μπόρεσαν να αναπτύξουν διαφορετικές στάσεις για να προσαρμοστούν σε νέα περιβάλλοντα. Αυτή η εξαφάνιση έδωσε σε ορισμένα είδη χλωρίδας και πανίδας την ευκαιρία να διαφοροποιηθούν και να επεκταθούν. Εκμεταλλεύτηκαν ιδιαίτερα την ευκαιρία που οι δεινόσαυροι ήταν ήδη εκεί. Και αυτά τα ζώα θεωρήθηκαν οι πιο σημαντικοί θηρευτές σε ολόκληρο τον πλανήτη. Όλα τα ζώα έπρεπε να ανταγωνίζονται για φυσικούς πόρους με δεινόσαυρους.
Ανάμεσα στην παλαιογενή πανίδα που ξεχωρίζει από την παλαιοκαινική εποχή, έχουμε ερπετά. Ήταν μια ομάδα ζώων που επιβίωσαν πολύ καλά από την εξαφάνιση και ευνοήθηκαν χάρη στις κλιματολογικές συνθήκες αυτής της εποχής. Ανάμεσα στα πιο άφθονα ερπετά βρίσκουμε τους campsosaurs που ζούσαν κυρίως σε υδρόβια μέρη. Μεγάλη ανάπτυξη είχαν επίσης τα φίδια και οι θαλάσσιες χελώνες.
Όσο για τα πουλιά, επεκτάθηκαν χάρη στην αύξηση της θερμοκρασίας στις τροπικές περιοχές. Τα πτηνά του τρόμου ήταν τα πιο γνωστά εκείνη την εποχή. Ήταν μεγάλα σε μέγεθος αλλά χωρίς την ικανότητα να πετούν. Οι συνήθειες αυτών των ειδών ήταν σαρκοφάγα και θεωρούνταν τρομακτικά αρπακτικά για πολλά ζώα. Άλλα είδη πτηνών που βρήκαν μεγάλη ανάπτυξη κατά την παλαιογενή πανίδα ήταν γλάροι, περιστέρια, κουκουβάγιες και πάπιες. Εάν θέλετε να εξερευνήσετε περισσότερα για αυτά τα πουλιά, μπορείτε να διαβάσετε τις πληροφορίες στο .
Η θαλάσσια πανίδα αναπτύχθηκε επίσης αρκετά από την άποψη των ψαριών. Δημιούργησε μεγάλο ανταγωνισμό στο θαλάσσιο πεδίο και οι καρχαρίες εξαπλώθηκαν για να γίνουν οι νέοι κυρίαρχοι θηρευτές. Στον τομέα των θηλαστικών, ένα από τα ζώα που έχουν αναπτυχθεί περισσότερο κατά τη διάρκεια της παλαιογονιδιακής πανίδας, βρίσκουμε πλακούντες, μονομερή και μαρσιποειδή. Βρίσκουμε επίσης την ομάδα τρωκτικών, πρωτευόντων, λεμούριων, μεταξύ άλλων.
Eocene
Στην εποχή του Ηώκαινου, η παλαιογενής πανίδα αναπτύχθηκε κυρίως στην ομάδα των θηλαστικών και των πτηνών. Τα ασπόνδυλα κατάφεραν να αναπτυχθούν και να διαφοροποιηθούν αρκετά στο θαλάσσιο περιβάλλον. Πολλά μαλάκια, γαστερόποδα, δίθυρα, cnidarians echinoderms θα μπορούσε να αναπτυχθεί κατά τη διάρκεια του χρόνου. Η ομάδα των μυρμηγκιών είναι ίσως η πιο ανεπτυγμένη ομάδα ζώων από άποψη ασπόνδυλων.
Τα πουλιά ήταν είδη που αναπτύχθηκαν χάρη στις ευνοϊκές περιβαλλοντικές συνθήκες. Τα πιο άφθονα ήταν τα γνωστά είδη όπως Phorusrhacidae, Gastornis και πιγκουίνοι. Στην περιοχή των ερπετών και των θηλαστικών που αναπτύχθηκαν με καλό ρυθμό, βρήκαμε ζώα που μπορούσαν να φτάσουν τα 10 μέτρα σε μήκος. Μεταξύ αυτών των ζώων έχουμε οπληφόρα, κητώδη και Ambulocetidae. Κάθε ζώο είχε ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που το βοηθούσαν να προσαρμοστούν στο περιβάλλον που επικρατούσε εκείνη την εποχή. Για να κατανοήσετε πώς σχετίζονται αυτά τα ζώα στην εξελικτική γραμμή, μπορείτε να συμβουλευτείτε το Πανίδα του Μειόκαινου.
Ολιγοκένιο
Το τελευταίο μέρος της πανίδας του Παλαιογένους αναφέρεται στην πανίδα του Ολιγόκαινου. Χαρακτηρίζεται από το ότι έχει πολυάριθμες ομάδες ζώων που διαφοροποιήθηκαν και ευημερούσαν παρά τις κλιματικές συνθήκες στις οποίες βρέθηκαν. Εδώ ξεχωρίζει η εξέλιξη των θηλαστικών. Εμφανίστηκε μεγάλος αριθμός ειδών θηλαστικών, συμπεριλαμβανομένων των τρωκτικών, των κυνοειδών, των πρωτευόντων θηλαστικών και των κητωδών.
Το κύριο χαρακτηριστικό των τρωκτικών ήταν να έχουν πολύ κοφτούς κοπτήρες με πολλαπλές χρήσεις. Η χρήση του ήταν κυρίως αυτό του δαγκώματος των αρπακτικών ή του ροκανίσματος στο ξύλο. Τα πρωτεύοντα είναι μια πιο ανεπτυγμένη ομάδα θηλαστικών και χαρακτηρίζονται από το ότι έχουν πέντε δάχτυλα στα άκρα τους. Μεταξύ των εξελικτικών πλεονεκτημάτων αυτών των ζώων έναντι άλλων θηλαστικών είναι ότι έχουν αντίθετους αντίχειρες. Επιπλέον, διαθέτουν πόδια φυγοκεντρικού που επιτρέπουν τη στήριξη ολόκληρης της σόλας του ποδιού για να κινείται πιο αποτελεσματικά.
Το Canids ανήκει στην ομάδα λύκων και σκύλων. Το κύριο χαρακτηριστικό τους είναι ότι έχουν ένα μεσαίο σώμα και περπατούν στις άκρες των δακτύλων. Έχουν σαρκοφάγα διατροφή και συνήθως βρίσκονται στον αρπακτικό σύνδεσμο στην τροφική αλυσίδα.
Τέλος, τα κητώδη ήταν μια ομάδα θηλαστικών που αναπτύχθηκε σημαντικά κατά την παλαιογενή πανίδα. Ήταν τα ζώα που προσαρμόστηκαν περισσότερο στη θαλάσσια ζωή, παρόλο που εξακολουθούν να έχουν πνευμονική αναπνοή. Για μια πιο εις βάθος ανάλυση της εξέλιξης αυτών των ειδών, μπορείτε να διαβάσετε σχετικά Ολιγόκαινη πανίδα.
Ελπίζω ότι με αυτές τις πληροφορίες μπορείτε να μάθετε περισσότερα για την πανίδα του Παλαιόγονου.