Ο παγετώνας Pine Island Glacier, που βρίσκεται στον παγετώνα της Ανταρκτικής, είναι ένας από τους δύο πιο ασταθείς παγετώνες. Είναι το μεγαλύτερο φράγμα παγετώνων στην περιοχή, και στις 23 Σεπτεμβρίου υπέστη μεγάλη ρήξη. 267 τετραγωνικά χιλιόμετρα επιφάνειας αποσυνδέθηκαν, περίπου 4 φορές το μέγεθος του Μανχάταν. Σύμφωνα με τον Stef Lhermitte, καθηγητή γεωεπιστημών και τηλεπισκόπησης στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο του Ντελφτ στην Ολλανδία, το γιγάντιο παγόβουνο στη συνέχεια φάνηκε να διαλύεται σε πολλά νησιά πάγου αφού παρασύρθηκε στον Ανταρκτικό Ωκεανό.
Το γεγονός είναι το αποτέλεσμα μιας εσωτερικής κατάρρευσης στον παγετώνα. Το Pine Island είναι ένας από τους δύο παγετώνες που οι ερευνητές λένε ότι είναι πιο πιθανό να παρουσιάσουν ταχεία φθορά, φέρνοντας περισσότερο πάγο από το εσωτερικό του φύλλου πάγου στον ωκεανό. Ο παγετώνας χάνει 45.000 δισεκατομμύρια τόνους πάγου κάθε χρόνο. Από το 2009, υπάρχουν ήδη δύο τεράστιες κατολισθήσεις αυτού του παγετώνα. Ένα το 2013 και ένα το 2015. Είναι επίσης υπεύθυνη για το ένα τέταρτο της συνολικής απόψυξης της Ανταρκτικής.
Τι μπορείτε να περιμένετε από όλο αυτό το απόψυγμα;
Για μήνες οι ερευνητές έχουν ήδη προειδοποιήσει για τον κίνδυνο κατολίσθησης όπως αυτή που συνέβη. Η τήξη του παγετώνα θα μπορούσε να πλημμυρίσει τις ακτές σε όλο τον κόσμο. Λαμβάνοντας υπόψη ότι ο Νότιος Πόλος, η Ανταρκτική, περιέχει το 90% του πάγου στον κόσμοΕκτός από το 70% του "γλυκού νερού" στη Γη, εκτιμάται ότι Η πλήρης απόψυξή της θα ανεβάσει τη στάθμη της θάλασσας κατά 61 μέτρα. Περιττό να πούμε, αυτό θα ήταν καταστροφή.
Δεν μπορεί να συμβεί εν μία νυκτί. Η απόψυξη είναι σταδιακή αλλά συνεχής, δεν σταματά. Καθ 'όλη τη διάρκεια του έτους, παγώνει την κρύα εποχή και ξεπαγώνει τη ζεστή εποχή. Το πρόβλημα είναι ότι ξεπαγώνει περισσότερο από τον πάγο που παράγει και δεν σταματά να πηγαίνει περισσότερο, αφήνοντάς μας εκδηλώσεις όπως οι ειδήσεις. Το γεγονός είναι ότι η υπερθέρμανση του πλανήτη επηρεάζει άμεσα, και παρόλο που η μέση θερμοκρασία της Ανταρκτικής είναι -37ºC, η απόψυξη δεν είναι μόνο σταδιακή, αλλά γίνεται όλο και πιο προοδευτική.
Πέρα από τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει αυτό για την άνοδο της στάθμης της θάλασσας, δεν τελειώνει εκεί. Θα άλλαζε τα ωκεάνια ρεύματα, επηρεάζοντας αυτό που είναι γνωστό ως «ωκεάνιος ιμάντας μεταφοράς». Αυτή η μεγάλη ζώνη είναι ένα μεγάλο ρεύμα των νερών των ωκεανών που ασκεί αναδιανομή θερμοκρασιών. Κρύο νερό πηγαίνει στον ισημερινό, όπου θερμαίνεται. Όσο υψηλότερη είναι η θερμοκρασία, τόσο μικρότερο βάρος έχει και τόσο υψηλότερο είναι το νερό που τρέχει σε αυτό το ρεύμα. Όσο χαμηλότερη είναι η θερμοκρασία, τόσο χαμηλότερη ταξιδεύει. Αυτή η αλλαγή στις θερμοκρασίες συμβάλλει επίσης στη ζωή των ωκεανών, και ότι ορισμένες χερσαίες περιοχές μπορούν να απολαύσουν ορισμένα κλίματα.
Με την ολική τήξη των πόλων, η ζώνη μεταφοράς ωκεανών εξαφανίζεταιceria. Τα ρεύματα θα επηρεαστούν, ακόμη και οι άνεμοι. Μία από τις πρώτες συνέπειες που θα συμβεί αν σταματήσει, θα ήταν να δούμε πώς πεθαίνουν τα κοράλλια. Η σημασία που έχουν στα μεγάλα θαλάσσια οικοσυστήματα θα έχει καταστροφικές επιπτώσεις στη ζωή. Θα ήταν το αποτέλεσμα της επίδρασης ντόμινο, καθώς τα κοράλλια είναι η βάση της ζωής για πολλούς άλλους οργανισμούς, ακόμη και για συμβίωση με άλλους οργανισμούς. Το περιθώριο που έχουν για προσαρμοστικότητα στις αλλαγές της θερμοκρασίας είναι πολύ μικρό. Έτσι ο βιότοπός τους κυμαίνεται πάντα μεταξύ θερμοκρασίας νερού τουλάχιστον 20ºC και 30 andC κατ 'ανώτατο όριο.
Δεν θα ήταν η πρώτη φορά που συνέβη, και εδώ ξεκινούν πολλές συζητήσεις σχετικά με το αν είναι η επίδραση της υπερθέρμανσης του πλανήτη που προκαλείται από τον άνθρωπο ή από τον κύκλο του πλανήτη. Η τελευταία φορά που υπάρχουν αρχεία αυτού του φαινομένου ήταν πριν από 13.000 χρόνια. Στο τέλος, μπορεί να είναι ο κύκλος του πλανήτη και ότι τα ανθρώπινα όντα τον έχουν επιταχύνει, αφήνοντας το σημάδι τους. Τέλος πάντων, κάτι που είναι γνωστό είναι ότι ο άνθρωπος επηρεάζει ολόκληρο τον κόσμο. Υπάρχουν λιγότερες και λιγότερες συζητήσεις απέναντι σε τόσες αποδείξεις.
