Οι επιστήμονες εξακολουθούν να θέλουν να ανακαλύψουν όλες τις περιοχές της Σελήνης. Η μακρινή πλευρά της Σελήνης είναι μια από τις πιο συναρπαστικές και μυστηριώδεις για εξερεύνηση. Προκειμένου να εξερευνήσει την επιφάνειά του, το κινεζικό rover Yutu-2 προσγειώθηκε στην μακρινή πλευρά της Σελήνης το 2019. Από τότε, το κινεζικό ρόβερ στο φεγγάρι Έχει καταφέρει να κάνει πολλές ανακαλύψεις.
Κινεζικό ρόβερ στη Σελήνη και οι ανακαλύψεις του
Το Yutu-2 είναι ένα εξάτροχο ρόβερ βάρους 140 κιλών που αποτελεί μέρος της αποστολής Chang'e-4 της Κινεζικής Διαστημικής Υπηρεσίας. Εξοπλισμένο με τέσσερα επιστημονικά όργανα, συμπεριλαμβανομένων πανοραμικών καμερών και συστήματος υπέρυθρης όρασης για τον εντοπισμό αερίων και υλικών που υπάρχουν στην ατμόσφαιρα, έχει ταξιδέψει στη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού από τον Ιανουάριο του 2019.
Τρία χρόνια μετά την έναρξη του ταξιδιού, μια νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Science Robotics περιγράφει το αυτόνομο αυτοκίνητο που διασχίζει γήινο έδαφος, ζελατινώδεις βράχους και μικρούς μετεωρίτες στον κρατήρα Von Karman, που βρίσκεται στο νότιο ημισφαίριο της Σελήνης. Το νότιο ημισφαίριο του φεγγαριού και χρησιμοποιείται ως βάση προσγείωσης και εξερεύνησης για το Yutu-2.
Σύμφωνα με το Xinhua (το επίσημο πρακτορείο ειδήσεων της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας), ο περίπατος του ρόβερ στην μακρινή πλευρά της Σελήνης είναι σημαντικά διαφορετικός από το φυσικό έδαφος του δορυφόρου που εξερευνήθηκε πριν από τις αποστολές Απόλλων. Το ταξιδιωτικό του Yutu-2 ισχυρίζεται ότι το rover «γλιστράει», ένα σίγουρο σημάδι ολισθηρού εδάφους που κάνει τα ελαστικά του να κρεμούν ελαφρά, μειώνοντας την πρόσφυση.
Χρησιμοποιώντας ελαστικά ως συσκευές εκσκαφής, το Yutu-2 επιβεβαίωσε ότι η συνοχή του σεληνιακού ρεγολίθου από τον κρατήρα Von Karman μοιάζει περισσότερο με την αργιλώδη άμμο της Γης παρά με την καλά καθορισμένη άμμο στην οποία προσγειώθηκαν οι αποστολές Apollo. Οι ερευνητές που είναι υπεύθυνοι για το rover διαβεβαίωσε ότι ο ρηγόλιθος της περιοχής έχει μεγαλύτερη αναλογία συμπυκνωμάτων, με αποτέλεσμα σωματίδια εδάφους που παραμένουν ομοιόμορφα ακόμα και όταν περνούν από πάνω τους ρόβερ βάρους άνω των XNUMX κιλών.
Το Yutu-2 εξερεύνησε έναν κρατήρα ύψους δύο μέτρων την όγδοη ημέρα του σεληνιακού ημερολογίου και βρήκε μια σκούρα πράσινη ουσία που μοιάζει με γέλη που τράβηξε την προσοχή των επιστημόνων. Με βάση τις εικόνες που τραβήχτηκαν από το rover, η κινεζική διαστημική υπηρεσία πιστεύει ότι το λαμπερό υλικό θα μπορούσε να είναι μέρος της λάβας από την πρόσκρουση ή μια ρωγμή στο γυαλί που δημιουργήθηκε από την πρόσκρουση.
Χάντρες από γυαλί
Η κινεζική αποστολή ρόβερ στη Σελήνη έκανε μια άλλη ενδιαφέρουσα ανακάλυψη στη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού. Γυαλίζοντας μέσα από την ξηρή γκρίζα σκόνη, η πανοραμική κάμερα του rover εντόπισε δύο άθικτα σφαιρίδια από ημιδιαφανές γυαλί.
Αν και μπορεί να φαίνεται σαν ξένο αντικείμενο, Το γυαλί δεν είναι ασυνήθιστο στη Σελήνη. Αυτό το υλικό σχηματίζεται όταν τα πυριτικά υλικά υποβάλλονται σε υψηλές θερμοκρασίες και και τα δύο συστατικά είναι άμεσα διαθέσιμα στους δορυφόρους μας.
Σύμφωνα με τη μελέτη, αυτές οι σφαίρες θα μπορούσαν να καταγράψουν πληροφορίες για την ιστορία της Σελήνης, συμπεριλαμβανομένης της σύνθεσης του μανδύα και των γεγονότων πρόσκρουσης. Τα δεδομένα σύνθεσης δεν ήταν διαθέσιμα για το Yutu-2, αλλά αυτά τα φυσικά σεληνιακά μάρμαρα θα μπορούσαν να αποτελέσουν σημαντικούς ερευνητικούς στόχους στο μέλλον.
Σύμφωνα με άρθρο που δημοσιεύτηκε στο Science Alert, στο σεληνιακό παρελθόν υπήρχε εκτεταμένη ηφαιστειακή δραστηριότητα που οδήγησε στο σχηματισμό ηφαιστειακού γυαλιού. Οι κρούσεις από μικρότερα αντικείμενα, όπως οι μετεωρίτες, δημιούργησαν επίσης έντονη θερμότητα που οδήγησε στο σχηματισμό γυαλιού. Το τελευταίο μπορεί να βρίσκεται πίσω από τα σφαιρίδια που παρατηρήθηκαν από το Yutu-2, σύμφωνα με μια ομάδα επιστημόνων με επικεφαλής τον πλανητικό γεωλόγο Xiao Zhiyong του Πανεπιστημίου Sun Yat-sen και της Κινεζικής Ακαδημίας Επιστημών.
Ωστόσο, είναι δύσκολο να είμαστε σίγουροι, γιατί το μεγαλύτερο μέρος του γυαλιού που βρέθηκε στο φεγγάρι μέχρι στιγμής φαίνεται διαφορετικό από τις σφαίρες που βρέθηκαν από το Yutu-2. Υπάρχει μεγάλος αριθμός αιμοσφαιρίων, αλλά συχνά έχουν μέγεθος μικρότερο από ένα χιλιοστό. Στη Γη, αυτές οι μικροσκοπικές γυάλινες σφαίρες δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια κρούσεων που παρήγαγαν θερμότητα τόσο υψηλή που ο φλοιός έλιωσε και εκτοξεύτηκε στον αέρα, σύμφωνα με το άρθρο Science Alert. Το λιωμένο υλικό σκληραίνει και πέφτει ξανά σε μικροσκοπικές γυάλινες χάντρες.
Οι σφαίρες του Yutu-2 είναι πολύ μεγαλύτερες, πλάτους 15 έως 25 χιλιοστών. Αυτό από μόνο του δεν τους κάνει ξεχωριστούς. Αλλά είναι ότι γυάλινες σφαίρες διαμέτρου έως 40 χιλιοστών ανακτήθηκαν από την κοντινή πλευρά της Σελήνης κατά τη διάρκεια της αποστολής Apollo 16. Οι γυάλινες σφαίρες εντοπίστηκαν σε έναν κοντινό κρατήρα πρόσκρουσης, που επίσης πιστεύεται ότι ήταν σφαίρες κρούσης.
Διαφορές των ανακαλύψεων του κινεζικού ρόβερ στη Σελήνη
Υπάρχουν αποκλίσεις μεταξύ των ευρημάτων. Σύμφωνα με τον Xiao και τους Κινέζους επιστήμονες, η σφαίρα στην άλλη πλευρά φαίνεται ημιδιαφανής με γυάλινη λάμψη. Εκτός από τα δύο που φαινόταν να είναι ημιδιαφανή, βρήκαν τέσσερα σφαιρίδια με παρόμοια φωτεινότητα, αλλά δεν μπορούσαν να επιβεβαιώσουν την ημιδιαφάνειά τους.
Τα σφαιρίδια βρέθηκαν κοντά στον πλησιέστερο κρατήρα πρόσκρουσης, κάτι που θα μπορούσε να υποδηλώνει ότι σχηματίστηκαν κατά τη διάρκεια προσκρούσεων σεληνιακών μετεωριτών, αν και μπορεί να υπήρχαν, θαμμένοι κάτω από την επιφάνεια, μόνο για να βγουν έξω από την πρόσκρουση. Ωστόσο, η ομάδα πιστεύει ότι η πιο πιθανή εξήγηση είναι ότι σχηματίστηκαν από έναν τύπο ηφαιστειακού γυαλιού που ονομάζεται ανορθοσίτης, ο οποίος έλιωσε κατά την πρόσκρουση για να αναμορφώσει τις στρογγυλές, ημιδιαφανείς σφαίρες.
Γενικά, η ιδιόμορφη μορφολογία, η γεωμετρία και το τοπικό περιβάλλον των γυάλινων σφαιρών συνάδουν με το κρουστικό γυαλί πλαγιοκλάσης. Αυτό θα μπορούσε να κάνει αυτά τα αντικείμενα το σεληνιακό ισοδύναμο των χερσαίων σχηματισμών που είναι γνωστοί ως τεκτίτες: γυάλινα αντικείμενα σε μέγεθος βότσαλου που σχηματίζονται όταν το υλικό από τη Γη λιώνει, εκτοξεύεται στον αέρα και σκληραίνει σε μια μπάλα. Όταν ξαναπέσει είναι σαν μια μεγαλύτερη εκδοχή αυτών των μικρών σφαιρών.
Σύμφωνα με Κινέζους επιστήμονες, αυτό το συμπέρασμα δεν μπορεί να εξακριβωθεί χωρίς να μελετηθεί πρώτα η σύνθεσή τους, αλλά αν πρόκειται για σεληνιακούς μετεωρίτες, μπορεί να είναι συνηθισμένοι στη σεληνιακή επιφάνεια. Αυτό ανοίγει κάποιες δελεαστικές δυνατότητες για μελλοντική έρευνα.
Ελπίζω ότι με αυτές τις πληροφορίες μπορείτε να μάθετε περισσότερα για το κινεζικό ρόβερ στη Σελήνη και τις ανακαλύψεις του.
