Η συμφωνία των Παρισίων Πρόκειται για ένα άνευ προηγουμένου ορόσημο στην ιστορία της κλιματικής αλλαγής, μια παγκόσμια συμφωνία που υπεγράφη από περισσότερες από 195 χώρες το 2015 κατά τη διάρκεια της COP21 στο Παρίσι. Αυτή η συμφωνία επιδιώκει τη μείωση των εκπομπών του αέρια θερμοκηπίου, με στόχο τη διατήρηση της παγκόσμιας αύξησης της θερμοκρασίας κάτω από τους 2 βαθμούς Κελσίου σε σχέση με τα προβιομηχανικά επίπεδα και την προσπάθεια περιορισμού της σε 1.5 βαθμούς για να μετριαστούν οι πιο καταστροφικές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής. Η Συμφωνία του Παρισιού έχει αναγνωριστεί ως ένα κρίσιμο βήμα προς την α οικολογική και δίκαιη μετάβαση, προσφέροντας μια ευκαιρία στις χώρες να δεσμευτούν σε πιο φιλόδοξες πολιτικές που διασφαλίζουν ένα βιώσιμο μέλλον για τις μελλοντικές γενιές.
Παρά αυτό το κίνητρο πλαίσιο και την επείγουσα ανάγκη με την οποία αντιμετωπίζεται η κλιματική κρίση, η δράση του Ισπανία Σε αυτόν τον τομέα ήταν μέτρια και μερικές φορές απογοητευτική. Αυτό είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό δεδομένου ότι η Ισπανία είναι μεταξύ των χωρών που είναι πιο ευάλωτες στην κλιματική αλλαγή. Ωστόσο, μέχρι σήμερα, η χώρα δεν έχει επικυρώσει ουσιαστικά τη Συμφωνία του Παρισιού, εγείροντας ερωτήματα σχετικά με αυτήν πραγματική δέσμευση με τον παγκόσμιο αγώνα κατά της κλιματικής αλλαγής.
Ισπανικές περιβαλλοντικές οργανώσεις, όπως π.χ Greenpeace, Friends of the Earth, Ecologists in Action, WWF και SEO/BirdLife, εξέφρασαν τη δυσαρέσκειά τους για την αδράνεια της ισπανικής κυβέρνησης κατά τη διάρκεια της συνόδου κορυφής για το κλίμα που πραγματοποιήθηκε στο Μαρακές (COP22). Ειδικότερα, η κυβέρνηση με επικεφαλής Mariano Rajoy Έχει επικριθεί για την έλλειψη ηγεσίας του, η οποία αντικατοπτρίζεται στην απόφασή του να μην επικυρώσει τη Συμφωνία του Παρισιού και στην απουσία του προέδρου σε αυτή τη σύνοδο κορυφής, την οποία πολλοί ερμήνευσαν ως σαφή ένδειξη του τρόπου με τον οποίο δίνονται προτεραιότητα σε άλλα ζητήματα. πολιτική ατζέντα.
Η κατάσταση έχει επιδεινωθεί στο πρόσφατο πλαίσιο, όπου Ισπανία έχει κάνει πίσω στη δέσμευσή της για την κλιματική αλλαγή σε σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία, έθνη όπως Γερμανία, Γαλλία, Πορτογαλία, Σουηδία και ακόμη και το Ηνωμένο Βασίλειο μετά το Brexit πρωτοστάτησαν στην εφαρμογή πολιτικών για το κλίμα. Αυτό καταδεικνύει ότι η ισπανική κυβέρνηση έχει καθυστερήσει στην υιοθέτηση αποτελεσματικών πολιτικών για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης, σε μια εποχή όπου η ταχεία και αποφασιστική δράση είναι απαραίτητη.
Στο τέλος της συνόδου κορυφής για το κλίμα στο Μαρακές, οι περιβαλλοντικές οργανώσεις προέτρεψαν όλους πολιτικά κόμματα με την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση στην Ισπανία να καταστήσει τον αγώνα κατά της κλιματικής αλλαγής κεντρικό άξονα της ισχύουσας νομοθεσίας, τονίζοντας ότι θα ήταν σημαντική αποτυχία να μην γίνει. Είναι σημαντικό όλοι οι πολιτικοί παράγοντες στη χώρα να αναγνωρίσουν τη σοβαρότητα της κατάστασης και να ενεργήσουν ανάλογα για την εφαρμογή μέτρων που μειώνουν την Εκπομπές αερίων θερμοκηπίου και να προωθήσουν τη μετάβαση σε μια οικονομία χαμηλών εκπομπών άνθρακα. Επιπλέον, διδάγματα σε διεθνές επίπεδο σχετικά με την συμμόρφωση με τη συμφωνία του Παρισιού είναι ουσιαστικής σημασίας για την ενημέρωση και τη βελτίωση των τοπικών στρατηγικών.
Βασικό στοιχείο στην κριτική της κυβέρνησης του Ισπανία είναι η έλλειψη α Εθνικό Ολοκληρωμένο Σχέδιο Ενέργειας και Κλίματος (PNIEC) που πληροί τους στόχους που καθορίζονται στη Συμφωνία του Παρισιού. Σύμφωνα με διάφορες αναφορές, το PNIEC 2021-2030 καθορίζει έναν στόχο μείωσης των εκπομπών 21% σε σύγκριση με τα επίπεδα του 1990, αλλά δεν θεωρεί ότι από το 1990, οι εκπομπές αυξήθηκαν κατά 18%. Επομένως, στην καλύτερη περίπτωση, η Ισπανία θα παραμείνει στα ίδια επίπεδα εκπομπών 2030 σε σχέση με το 1990, κάτι που είναι απαράδεκτο, δεδομένου ότι η Συμφωνία του Παρισιού προβλέπει μείωση τουλάχιστον 40% των εκπομπών.
La κλιματική κρίση και η πανδημία COVID-19 έχουν θέσει μοναδικές προκλήσεις για τις κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο, αλλά έχουν επίσης παρουσιάσει μια ευκαιρία να επανασχεδιάσουν τις οικονομίες προς περισσότερες βιώσιμος. Υπό αυτή την έννοια, η οικονομική ανάκαμψη μετά την COVID-19 πρέπει να ενσωματώσει μέτρα που όχι μόνο προάγουν την οικονομική υγεία, αλλά είναι επίσης υπεύθυνα και βιώσιμα από περιβαλλοντική άποψη. Οι κυβερνήσεις πρέπει να είναι τολμηρές και να προτείνουν πολιτικές που όχι μόνο πληρούν τους στόχους της Συμφωνίας του Παρισιού, αλλά και υπερβαίνουν αυτές τις δεσμεύσεις αντιμετωπίζοντας αποτελεσματικά την κλιματική κρίση. την υποστήριξη της Ευρώπης, όπως αποδεικνύεται από Συμμετοχή της Κίνας και της Ευρώπης στη Συμφωνία του Παρισιού, μπορεί να είναι ζωτικής σημασίας για την επίτευξη αυτών των στόχων.
Προκειμένου να ενισχύσει τις διεθνείς δεσμεύσεις της, η Ισπανία πρέπει να εργαστεί για να επιτύχει α στόχος μείωσης τουλάχιστον του 55% των εκπομπών του έως το 2030. Σε αντίθετη περίπτωση, υπάρχει κίνδυνος να διαιωνιστεί η κλιματική αδράνεια και να αυξηθεί η ευπάθεια της χώρας σε ένα όλο και πιο αβέβαιο μέλλον λόγω των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής. την αλλαγή του κλίματος. Οι φωνές της κοινωνίας των πολιτών, ιδιαίτερα εκείνες της νέος, ακούγονται, απαιτώντας άμεση και αποφασιστική δράση στον αγώνα για ένα βιώσιμο μέλλον.
Για να επιτευχθεί αυτό, είναι απαραίτητο οι οργανισμοί όπως π.χ Η Greenpeace και άλλες περιβαλλοντικές ομάδες συνεχίζουν να πιέζουν τις κυβερνήσεις να επιτύχουν τους κλιματικούς στόχους και να δεσμευτούν για συγκεκριμένες ενέργειες. Ο κοινωνική κινητοποίηση Αποτελεί βασικό στοιχείο στην καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής και η δημόσια πίεση μπορεί να επηρεάσει τις πολιτικές αποφάσεις, ενθαρρύνοντας τις κυβερνήσεις να ενεργούν σύμφωνα με αυτό που απαιτεί η επιστήμη. Για παράδειγμα, η τρέχουσα κατάσταση στο Γερμανία δείχνει τον επείγοντα χαρακτήρα αυτών των μέτρων.
Οι στόχοι για το κλίμα πρέπει να είναι φιλόδοξοι και να ευθυγραμμίζονται με τις συστάσεις των ειδικών και των επιστημόνων, υποστηρίζοντας ότι οποιαδήποτε ενέργεια δεν ευθυγραμμίζεται με την επιστήμη θα παρατείνει μόνο τις καταστροφικές συνέπειες της κλιματικής αλλαγής. Ενεργή συμμετοχή σε συνόδους κορυφής για το κλίμα, όπως η COP και η εφαρμογή πολιτικών που μειώνουν πραγματικά τις εκπομπές είναι θεμελιώδη βήματα που πρέπει να λάβει η ισπανική κυβέρνηση. Οι μελλοντικές γενιές θα εξαρτηθούν από τις αποφάσεις που θα ληφθούν σήμερα, επομένως είναι απαραίτητο να δράσουμε τώρα για να αποφύγουμε ένα καταστροφικό μέλλον.
Οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής δεν είναι μακρινά δυστοπικά σενάρια. Δημιουργούμε ήδη ένα παρόν γεμάτο κρίση, ξηρασίες, πλημμύρες και ακραία καιρικά φαινόμενα που επηρεάζουν δυσανάλογα τις πιο ευάλωτες κοινότητες, τόσο στην Ισπανία όσο και σε όλο τον κόσμο. Ως εκ τούτου, είναι ζωτικής σημασίας οι πολιτικές για το κλίμα να είναι χωρίς αποκλεισμούς και δίκαιες, επιδιώκοντας να διασφαλίσουν το κοινωνική δικαιοσύνη στη μετάβαση σε ένα βιώσιμο μέλλον.
Η Συμφωνία του Παρισιού αντιπροσωπεύει μια μοναδική ευκαιρία που πρέπει να εκμεταλλευτεί η Ισπανία, ενεργώντας γρήγορα και αποφασιστικά για να εκπληρώσει τη δέσμευσή της για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής. Η ώρα να δράσουμε είναι τώρα και η ευθύνη βαραίνει τον καθένα μας, ατομικά και συλλογικά, να εξασφαλίσει ένα βιώσιμο και υγιές μέλλον για όλους. Ήρθε η ώρα να μετατρέψουμε τα λόγια σε αποτελεσματικές ενέργειες που προστατεύουν τον πλανήτη μας και όλους τους κατοίκους του.
