Σε πολλά προηγούμενα άρθρα, όπως αυτό του "Τα πιο κρίσιμα σημεία της κλιματικής αλλαγής" Έχω σχολιάσει ότι η Ισπανία είναι μία από τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης που είναι πιο ευάλωτο στις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής. Ένα από τα αρνητικά αποτελέσματα της μακροχρόνιας υπερθέρμανσης του πλανήτη είναι η αύξηση της στάθμης της θάλασσας.
Επομένως, αυτό το μακροπρόθεσμο παγκόσμιο πρόβλημα μπορεί να έχει πολύ σοβαρές συνέπειες για τις χώρες και την παράκτια σταθερότητα. Γιατί η Ισπανία είναι τόσο ευάλωτη στις ακτές;
Επιδράσεις στην υπερθέρμανση του πλανήτη
Ένα από τα προβλήματα της υπερθέρμανσης του πλανήτη είναι η τήξη των πάγων της Αρκτικής και της Ανταρκτικής με το επακόλουθο αύξηση της στάθμης της θάλασσας. Η οικονομία της Ισπανίας βασίζεται κυρίως στον τριτογενή τομέα (τουρισμός) και οι ακτές είναι πολύ πυκνοκατοικημένες, οπότε αν ανέβει η στάθμη της θάλασσας θα υπάρξουν πολλά προβλήματα όπως π.χ. μαζικές πλημμύρες. Οι πόλεις που θα μπορούσαν να εξαφανιστούν λόγω της υπερθέρμανσης του πλανήτη είναι ένα θέμα που αξίζει προσοχής, ειδικά εκείνες που μπορεί να επηρεαστούν από Αύξηση της στάθμης της θάλασσας.
Σε αυτό το φαινόμενο που προκαλείται από την υπερθέρμανση του πλανήτη, πρέπει να προσθέσουμε αυξημένες πλημμύρες η οποία, με την άνοδο της στάθμης της θάλασσας, θα είναι πιο καταστροφική και θα προκαλέσει πολύ περισσότερες ζημιές.
Η Ισπανία είναι ευάλωτη λόγω των πολυπληθέστερων ακτών της
Μέχρι σήμερα, τα 361 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα που καταλαμβάνουν οι ωκεανοί ενήργησαν στον αγώνα κατά της υπερθέρμανσης του πλανήτη, καθώς ήταν υπεύθυνοι για απορροφά έως και το 90% της θερμότητας που παράγεται από τον άνθρωπο και το ένα τρίτο του εκπεμπόμενου διοξειδίου του άνθρακα
Οι ωκεανοί και οι θάλασσες απορροφούν CO2
Αυτό συμβαίνει λόγω της μερικής πίεσης του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα. Όταν υπάρχει πολύ διοξείδιο του άνθρακα στην ατμόσφαιρα, περνά στο νερό, το οποίο ενεργεί ως ρυθμιστής. Το πρόβλημα με αυτό το φαινόμενο είναι ότι δημιουργεί αρνητικές παρενέργειες. Όταν υπάρχουν μεγάλες ποσότητες CO2 στο νερό, προκαλούν την οξίνιση και την επιδείνωση των θαλάσσιων οικοσυστημάτων και τον οικότοπο πολλών ειδών. Η επίδραση της οξίνισης στη θαλάσσια βιοποικιλότητα είναι ένα όλο και πιο επίκαιρο ζήτημα και σχετίζεται με άλλα φαινόμενα όπως π.χ. αλλαγή της θερμοκρασίας στους ωκεανούς.
Μια από τις πιο γνωστές και γνωστές περιπτώσεις των παρενεργειών της απορρόφησης CO2 από τους ωκεανούς είναι η λεύκανση των κοραλλιογενών υφάλων, που μπορεί τελικά να πεθάνουν από την πείνα. Αυτό το φαινόμενο αντικατοπτρίζεται και σε Κοράλλια της Χαβάης.
Στην πραγματικότητα, η δυτική Μεσόγειος Θάλασσα είναι η θαλάσσια περιοχή με τη μεγαλύτερη ποσότητα συσσωρευμένου ανθρωπογενούς διοξειδίου του άνθρακα στις βαθιές περιοχές του στον κόσμο, επειδή περιβάλλεται από την ανθρωπότητα και τις διαδικασίες βύθισης των κρύων και πυκνών νερών που συμβαίνουν εδώ, γεγονός που εμποδίζει τη διαφυγή CO2 στον Ατλαντικό μέσω του Γιβραλτάρ. Οι θερμοκρασίες στην Ανταρκτική αλλάζουν επίσης, όπως αναφέρεται σε άλλες μελέτες, και αυτό μπορεί να οδηγήσει σε σημαντική μείωση του πάγου, όπως υποδεικνύεται στο αναφορές για πάγο στην Ανταρκτική.
Τι συνέπειες έχει αυτό;
Οι επιστήμονες προειδοποιούν για τις άμεσες συνέπειες της υπερθέρμανσης του πλανήτη, όπως η τήξη των πολικών καλυμμάτων και των παγετώνων, η θερμική επέκταση του νερού και η επακόλουθη αύξηση της στάθμης της θάλασσας, εκτός από τις αυξανόμενες θαλάσσιες καταιγίδες, οι οποίες, προβλέπουν, θα έχουν ως αποτέλεσμα διάβρωση στις παραλίες, οι οποίες τώρα χάνουν ήδη μεταξύ 60 και 90 εκατοστών ετησίως. Αυτή η διάβρωση των ακτών είναι ένας κρίσιμος παράγοντας που πρέπει να ληφθεί υπόψη για τον πολεοδομικό σχεδιασμό και είναι δυνατή κλιματικοί πρόσφυγες στην Ισπανία.
Δεδομένων αυτών των συνεπειών, η Ισπανία μπορεί να έχει κλιματικούς πρόσφυγες τα επόμενα χρόνια, μια πραγματικότητα που θα μπορούσε να δει κανείς ότι αυξάνεται, όπως αναφέρεται στο . Επιπλέον, το γεγονός ότι οι περίοδοι ξηρασίας είναι μεγαλύτερες στις ημίξηρες περιοχές της νοτιοανατολικής χερσονήσου, μαζί με πολλούς άλλους παράγοντες, ιδιαίτερα οικονομικούς, ήταν ήδη υπεύθυνοι για τις μαζικές μεταναστεύσεις που σημειώθηκαν στην Ισπανία τη δεκαετία του 1960.
Σε λίγα χρόνια, με τον τρέχοντα ρυθμό κατανάλωσης και υποβάθμισης, η ποσότητα απορριμμάτων στη θάλασσα θα υπερβεί την ποσότητα των ψαριών. Τα έργα που επιχειρούν να σταματήσουν αυτές τις σοβαρές συνέπειες περιλαμβάνουν την έγχυση διοξειδίου του άνθρακα σε δεξαμενές βαθέων υδάτων για την απομάκρυνση του CO2 από τον κύκλο, την εκμετάλλευση των ένυδρων αερίων, των οποίων τα παγκόσμια αποθέματα είναι διπλάσια από αυτά του πετρελαίου, του φυσικού αερίου και του άνθρακα μαζί, ή καθαρίζοντας τους ωκεανούς, τα οποία επί του παρόντος περιέχουν περισσότερα από πέντε τρισεκατομμύρια επιπλέοντα πλαστικά θραύσματα. Αυτές οι πρωτοβουλίες είναι ζωτικής σημασίας για τη σταθερότητα των ακτών στην Ισπανία και πρέπει να εξεταστούν στο πλαίσιο της των κλιματικών αλλαγών στον πληθυσμό.
Έχει επίσης ζητήσει μεγαλύτερο σεβασμό για το ισπανικό θαλάσσιο περιβάλλον, το οποίο έχει Το 5% της θαλάσσιας βιολογικής ποικιλότητας στον κόσμο, περίπου 200.000 είδη, εκ των οποίων μόνο το 8,6% προστατεύεται.
