Ο Ισπανικά δάση Διανύουν μια περίοδο βαθιών μετασχηματισμών που σημαδεύονται από περιβαλλοντικές και κοινωνικές προκλήσεις, αλλά και από νέες ευκαιρίες. Η συζήτηση σχετικά με τη διαχείρισή τους και την οικολογική και κοινωνική αξία που προσφέρουν Είναι πιο παρόν από ποτέ, ειδικά όταν η κλιματική αλλαγή και η ερημοποίηση προχωρούν με διαφορετικές ταχύτητες ανάλογα με την περιοχή.
Τα τελευταία χρόνια, υπήρξε μια ευρεία επέκταση της δασικής μάζας Σε μέρη όπως η Κοινότητα της Βαλένθια, όπου τα δάση έχουν αυξηθεί σε έκταση και πυκνότητα κατά πάνω από 45% τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Αυτή η αύξηση αποδίδεται σε μεγάλο βαθμό σε σταδιακή εγκατάλειψη γεωργικής γης τα οποία τώρα αποικίζονται φυσικά από τοπικά είδη, με επικεφαλής τους Πεύκο ΧαλέπιΩστόσο, αυτό το φαινόμενο συνυπάρχει με το ερημοποίηση και η απώλεια υγρασίας του εδάφους, ειδικά σε περιοχές που είναι περισσότερο εκτεθειμένες στο κλιματικό καθεστώς της Βόρειας Αφρικής και στην υπερθέρμανση του πλανήτη, όπως η νότια και νοτιοανατολική Ισπανία.
Από την ενεργή διαχείριση στον έλεγχο των δασικών κινδύνων
Ακόμα κι αν το η δασική έκταση έχει αυξηθεί, ειδικοί όπως δασολόγοι και επικεφαλής δημόσιων υπηρεσιών προειδοποιούν για τους κινδύνους που συνδέονται με αυτήν την ανεξέλεγκτη ανάπτυξη. έλλειψη επαρκούς διαχείρισης προάγει τη συσσώρευση νεκρό ξύλο και υπερβολική πυκνότητα δέντρων, μετατρέποντας τα βουνά σε «αποθήκες» για εύφλεκτα υλικά. Αυτό αυξάνει την πιθανότητα σοβαρές πυρκαγιές, εντείνοντας την ευθραυστότητα των οικοσυστημάτων και θέτοντας σε κίνδυνο τη βιοποικιλότητα.
Η πολυπλοκότητα επιδεινώνεται από την πολλαπλασιασμός παρασίτων όπως η κάμπια της πομπής, ένα λεπιδόπτερο που επηρεάζει ιδιαίτερα τα πευκοδάση. Ο κύκλος ζωής αυτού του εντόμου μπορεί να ξεράνει μεγάλες εκτάσεις πεύκου, μειώνοντας τη ζωτικότητα των δασών και επηρεάζοντας τόσο τους φυσικούς όσο και τους αστικούς χώρους. Ωστόσο, τον τελευταίο χρόνο, μειώσεις στην εξάπλωσή τους σε περιοχές όπως Μπούργκος, όπου η αυξημένη βροχόπτωση έχει εμποδίσει τον σχηματισμό θυλάκων και έχει προκαλέσει υψηλή θνησιμότητα στις κάμπιες. Έλεγχος βιολογικός, μέσω φυσικών θηρευτών όπως ορισμένα πουλιά και νυχτερίδες, και η συμβολή των φωλιές, παρουσιάζεται ως μια βιώσιμη και αποτελεσματική μέθοδος.
Τεχνολογία, καινοτομία και διατήρηση της βιοποικιλότητας
La διαστημική τεχνολογία γίνεται βασικός σύμμαχος στην παρακολούθηση και μελέτη των δασών. Ο δορυφόρος Βιομάζα της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος έχει αρχίσει να στέλνει εικόνες ικανές να μετρήσουν το ξυλώδης βιομάζα και αποθηκευμένος άνθρακας σε δάση σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων και αυτών στην Ισπανία. Η ενσωμάτωση αυτών των δεδομένων θα διευκολύνει την ανάπτυξη πολιτικές διαχείρισης και διατήρησης βασισμένο σε ακριβείς πληροφορίες.
Σε διάφορες περιοχές όπως η Αλμερία, προωθούνται σχέδια επιλεκτική αναδάσωση, προσδιορίζοντας δεκάδες χιλιάδες κατάλληλα εκτάρια και δίνοντας προτεραιότητα σε εκείνα που δεν έχουν δενδροκάλυψη για περισσότερα από 40 χρόνια. Δημόσιες-ιδιωτικές πρωτοβουλίες προώθηση της αποκατάστασης υποβαθμισμένων εδαφών, δέσμευση διοξειδίου του άνθρακα και τη δημιουργία αγροτικής απασχόλησης, προσθέτοντας περιβαλλοντικά και κοινωνικοοικονομικά οφέλη, καθώς και τη διατήρηση της βιοποικιλότητας.
Δασικά λουτρά: υγεία και αγροτική οικονομία
Η σημασία των δασών υπερβαίνει κατά πολύ την παραγωγή ξυλείας ή τον ρόλο τους ως δεξαμενές άνθρακα. Τα τελευταία χρόνια, έχει υπάρξει μια έντονη αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος για δασική κολύμβηση («Shinrin Yoku»), μια καθιερωμένη πρακτική σε χώρες όπως η Ιαπωνία, η οποία περιλαμβάνει την αισθητηριακή εμβύθιση σε δασικά περιβάλλοντα για τη βελτίωση της σωματικής και ψυχικής ευεξίας. Στην Ισπανία, εξειδικευμένοι σύλλογοι, δημόσιοι φορείς και ιδιωτικές εταιρείες αναπτύσσουν διαδρομές και προγράμματα δασικών λουτρών για τον τοπικό πληθυσμό και τους τουρίστες, υπερασπιζόμενοι τις θετικές τους επιπτώσεις στο περιβάλλον. στρες, άγχος και δημόσια υγεία.
La εκπαίδευση επαγγελματιών οδηγών και η ενσωμάτωση αυτών των πρακτικών στις πολιτικές υγείας και αγροτικού τουρισμού ενισχύει τον ρόλο των δασών ως βασικού πόρου για καταπολέμηση της μείωσης του πληθυσμού, ενισχύουν τις τοπικές οικονομίες και καλλιεργούν μια πιο συνειδητή σχέση με τη φύση.
Η τρέχουσα κατάσταση των δασών της Ισπανίας αντικατοπτρίζει την αλληλεπίδραση μεταξύ φύσης και ανθρώπινης δραστηριότητας, με προκλήσεις όπως η ερημοποίηση και ο έλεγχος των παρασίτων, αλλά και με νέες ευκαιρίες χάρη στην τεχνολογία και στις πρωτοβουλίες ενεργητικής και κοινωνικής διαχείρισης. Η διατήρηση και η βιώσιμη διαχείριση θα καθορίσουν τη βιωσιμότητα αυτών των οικοσυστημάτων στο μέλλον.
