Μία από τις πιο διάσημες οροσειρές της ιταλικής χερσονήσου είναι η Cordillera de los Απεννίνα. Οφείλει τη φήμη του να είναι μέρος του φυσικού σκελετού αυτής της χερσονήσου. Είναι ένα ορεινό σύστημα μήκους περίπου 1.400 χιλιομέτρων και πλάτους που κυμαίνεται μεταξύ 40 και 200 χιλιομέτρων. Έχει μεγάλο βιολογικό πλούτο και μια ποικιλία χλωρίδας και πανίδας που το καθιστούν ένα φυσικό περιβάλλον που ευνοεί την επίσκεψή σας.
Σε αυτό το άρθρο θα συζητήσουμε τα χαρακτηριστικά, τη γεωλογία, τη χλωρίδα και την πανίδα των Απεννίνων.
Κύρια χαρακτηριστικά
Αυτό το ορεινό σύστημα περνά από το πέρασμα Cadibona, που βρίσκεται στα βορειοδυτικά, προς τα νησιά Egadi, που βρίσκεται βόρεια της Σικελίας. Έχει ύψος 2.914 μέτρων, γνωστή ως Corno Grande. Αν το αναλύσουμε από γεωλογική άποψη, τα Απέννινα είναι μέρος ενός βουνού που είναι γνωστά ως Ατλάσες, τα οποία ξεκινούν από τη Βόρεια Αφρική και διέρχονται από τις Άλπεις Δηνάριου, που εκτείνονται στην περιοχή των Βαλκανίων.
Η γεωλογική του ποικιλία είναι αρκετά αξιοσημείωτη. Από τη μια βρίσκουμε ψαμμίτες και μάργες στη βόρεια περιοχή, στη Λιγουρία. Στα νότια της χερσονήσου και στη Σικελία μπορούμε να βρούμε μεγάλες εξάρσεις ασβεστολιθικών πετρωμάτων που χωρίζονται από χαμηλές περιοχές με σχιστόλιθους και ψαμμίτες. Για μια βαθύτερη κατανόηση των γεωλογικών σχηματισμών άλλων περιοχών, μπορείτε να διαβάσετε για το στοχογραφία από την Ιταλία και τη σύνδεσή της με τα Απέννινα.
Είναι ένας νέος σχηματισμός του οποίου η εξέλιξη δεν έχει τελειώσει ακόμη. Είναι αυτό μπορούμε να βρούμε πολύ έντονες κορυφές που δεν έχουν ακόμη επηρεαστεί από τη διάβρωση και το πέρασμα του χρόνου. Επιπλέον, έχουν πολυάριθμα ρήγματα σε διαφορετικά σημεία που προκαλούν τις κοντινές περιοχές να επηρεάζονται από σεισμικά φαινόμενα και ενεργό ηφαιστειακό. Παρά το γεγονός ότι είναι μια νεαρή οροσειρά, υπόκειται στις δυνάμεις της διάβρωσης τόσο από τον άνεμο όσο και από το νερό. Η ακτή φτάνει στα βουνά, μειώνοντας το μήκος της ακτής και δημιουργώντας μια λεπτή βραχώδη ζώνη.
Κλίμα και περιβάλλον των Απέννιων
Σε όλο το μήκος της οροσειράς έχει μεσογειακό κλίμα και επομένως βρίσκουμε νότια βλάστηση που αποτελείται κυρίως από αμπέλια, ελαιώνες και εσπεριδοειδή. Αυτό που κάνει αυτή την οροσειρά τόσο επισκεπτόμενη από τους τουρίστες είναι ότι το μεγαλύτερο μέρος της επικράτειάς του βρίσκεται στην άγρια φύση χωρίς καλλιέργεια. Τα ασβεστολιθικά φαινόμενα αφθονούν σε αυτά τα μέρη. Αυτά τα ασβεστολιθικά πετρώματα προέρχονται κυρίως από το δευτερεύον και το τριτογενές.
Είναι η πιο φτωχή και λιγότερο πυκνοκατοικημένη περιοχή της Ιταλίας γιατί είναι φυσικό περιβάλλον. Ο πληθυσμός μεταναστεύει σε άλλες πιο οικονομικά παραγωγικές περιοχές. Αν και το κλίμα που κυριαρχεί είναι το μεσογειακό, λόγω του υψομέτρου, οι χαμηλές θερμοκρασίες και η υψηλή υγρασία τείνουν να εμφανίζονται καθ' όλη τη διάρκεια του έτους. Στην αρχαιότητα, τα Απέννινα ήταν καλυμμένα με οξιές και καστανιές. Τα δάση εξαφανίζονται σταδιακά λόγω της υπερβόσκησης. Τα άφθονα κοπάδια αιγοπροβάτων απομακρύνουν και εκτοπίζουν τον βιότοπο αυτών των ειδών. Επιπλέον, το βιοποικιλότητα των Απεννίνων έχει επηρεαστεί από αυτές τις πρακτικές.
Είχα σήμερα, οι λαοί της χώρας εξακολουθούν να ασκούν μεταγωγή. Τα κοπάδια βόσκουν στα βουνά το καλοκαίρι και το χειμώνα απλώνονται στις παραθαλάσσιες πεδιάδες όπου οι θερμοκρασίες είναι πιο ευχάριστες. Λύκοι, αρκούδες, αλεπούδες και αίγαγροι εξαφανίζονται σταδιακά λόγω της ανθρώπινης δραστηριότητας.
Apennine Division
Θα μπορούσες να το πεις αυτό Τα Απέννινα χωρίζονται από βορρά προς νότο σε 4 μέρη. Τα στρώματα αργίλου είναι υπεύθυνα για κατολισθήσεις όταν έρθει η περίοδος των βροχών. Αυτές οι κατολισθήσεις απειλούν συχνά χωριά που υπάρχουν σε γειτονικές περιοχές. Σε ορισμένες περιπτώσεις, έχει καταστραφεί και προκάλεσε πολλές ζημιές σε κατοικημένες περιοχές λόγω αυτών των κατολισθήσεων.
Όσον αφορά τα ορυκτά υλικά, δεν βρήκαμε μεγάλο πλούτο. Μπορούμε όμως να δούμε μεγάλες ποσότητες πυριτών, μεταλλευμάτων χαλκού, βωξίτη και υδραργύρου. Ο υδράργυρος βρίσκεται σε μεγάλες ποσότητες, καθιστώντας την Ιταλία τον μεγαλύτερο παραγωγό υδραργύρου στον κόσμο. Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τις γεωλογικές πτυχές, ανατρέξτε στο άρθρο μας για το Ελβετικές Άλπεις, που προσφέρουν επίσης πληροφορίες σχετικά με τη γεωλογία.
Αυτά τα υλικά μπορούν να βρεθούν ειδικά στο κεντρικό τμήμα της χερσονήσου. Η Σικελία, από την άλλη πλευρά, είναι πιο πλούσια σε θείο. Αν και αρχίσουμε να απαριθμούμε, ο κύριος πλούτος των Απέννιων είναι η υδραυλική ισχύς. Χάρη στη δύναμη του υψηλού νερού, μπορούν να εξαχθούν μεγάλες ποσότητες ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Αυτό συμβαίνει επειδή το επίπεδο και το έδαφος είναι πολύ τραχιά, ειδικά στην περιοχή της Νάπολης.
Στην περιοχή της Λιγουρίας συνδέονται με τις Δυτικές Άλπεις. Το υψηλότερο τμήμα αντιστοιχεί στον όγκο της Τοσκάνης-Αιμιλίας, όπου μπορούμε να βρούμε κορυφές που ξεπερνούν το ύψος των 2.000 μέτρων πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Η ψηλότερη κορυφή των βορείων Απεννίνων είναι το όρος Cimone με ύψος 2.165 μέτρα, και αποτελεί σημαντικό σημείο στη γεωγραφία και τη γεωλογία της περιοχής.
Στο ευρύτερο τμήμα της οροσειράς υπάρχουν πολυάριθμες κοιλάδες και μικρότερες οροσειρές όπως τα βουνά Abruzzo, τα όρη Sibillini ή το Gran Sasso, ο ορεινός όγκος όπου υψώνεται το Corno Grande (2.194 m), το υψηλότερο σημείο των Απέννινα. Στο νοτιότερο τμήμα της, η οροσειρά σχηματίζει ένα είδος τόξου που στρέφεται προς τα νοτιοδυτικά. Αυτή η περιοχή είναι εκείνη που ξεχωρίζει για τα μεγάλα ηφαίστεια όπως ο Βεζούβιος. Αυτά τα ηφαίστεια είναι επίσης η αιτία κάποιας σεισμικής δραστηριότητας.
Υδρολογία, χλωρίδα και πανίδα
Όπως έχουμε αναφέρει προηγουμένως, η υδρολογία έχει μεγάλη σημασία σε αυτήν την οροσειρά. Ξεχωρίζει για το ποτάμι με αρκετά σύντομες διαδρομές. Οι σημαντικότεροι ποταμοί είναι ο Τίβερης, που ρέει από την κεντρική περιοχή και χύνεται στο Τυρρηνικό Πέλαγος. Έχει μήκος 405 χλμ., αρκετά μικρό για ποτάμι. Ο άλλος μεγάλος ποταμός είναι ο Άρνο, μήκους 250 χλμ., που ξεκινά στα δυτικά στον ορεινό όγκο της Τοσκάνης, διέρχεται από τη Φλωρεντία και χύνεται στη Θάλασσα της Λιγουρίας.
Αν και τα ποτάμια είναι σχετικά μικρά σε μήκος, η δράση του νερού είναι ένας από τους σημαντικότερους διαβρωτικούς παράγοντες σε αυτές τις οροσειρές. Όσον αφορά τη χλωρίδα, υπάρχουν είδη μεσογειακού τύπου που ποικίλλουν ανάλογα με το υψόμετρο και το γεωγραφικό πλάτος. Στα βόρεια συναντάμε μεγαλύτερη αφθονία από βελανιδιές, καστανιές, οξιές και πεύκα. Στα νότια συναντάμε ορισμένους θάμνους όπως π.χ είναι η μαστίχα, το oleander και η μυρτιά.
Από την άλλη πλευρά, η πανίδα διατηρείται πολύ καλά χάρη στην ύπαρξη εθνικών πάρκων και προστατευόμενων περιοχών. Μεταξύ των πιο χαρακτηριστικών ειδών που έχουμε η καφέ αρκούδα, ο πλάγιος λύκος, ο λύγκας και ο χρυσός αετός.
